เวลาเปลี่ยน คนเปลี่ยน
เวลาวันหวั่นว้างวังเวงไหว
เปลี่ยนคนไกลใกล้ชิดให้คิดถึง
ใจจากเจ็บจางจำ-จริงใจจึง
ฉันคนหนึ่งขอพึ่งพารักษาใจ
ให้เธอรู้รักร้าวเรื่องราวเก่า
รักกลางเหงาเราซ่อนความอ่อนไหว
เธอมองกัน-แค่เพื่อนเสมือนไกล
ได้หอบใจหวนเจ็บ-หากจบลง
แต่ความลับคับล้นคนลวงร่ำ
เวลาย้ำรักหรือฤาลุ่มหลง
เปลี่ยนถ้อยคำทำตามใจไปตามตรง
เธอ--ยังคงคิดแค่เพื่อนต้องเตือนใจ
มาเจ็บซ้ำ-จำเศร้า-เจ้าโศกจิต
รักเราผิด-คิดไกลเกิน-เชิญอ่อนไหว
ฉันจะท่องทุกวันเดือน"เพื่อน"ขึ้นใจ
ไม่ได้รักไม่ได้ใกล้หัวใจเธอ
แต่งไว้นานมากแล้ว นานจนความรู้สึกนี้หายไป
Relate topics
Page« first 1 2 ‹ back










Page« first 1 2 ‹ back