ฏิปาลัยที่รัก !!!
ก่อนที่เหตุการ(มี "ณ์" ไม๊)จะบานปลาย พี่เอ้จึงใคร่ขอเฉลยความนัยให้น้องหายสงสัยเสียที ด้วยว่าเหตุจากบทกวีสอนรักที่คุณน้องร่ายมา ช่างดลใจให้พี่พร่ำรำพันถึงทุกค่ำเช้า โอ้หนอกามเทพ ใยจึงส่งศรน้อยมาปักกลางดวงใจขุนแผนได้ !!!
บ้าบอคอแตก พอ พอ จะพาออกอ่าวไทยไปซะอีกแล้ว
คืองี๊ครับคุณน้องติ(ตอปะตักหายากมากครับ ตาไม่ค่อยดีมันคล้ายๆกับดอ ชะดา) จากเหตุที่กระทู้กลอนรักของคุณน้อง มีคนมาตอบกันมากมาย ในเชิงเกี้ยวพาราสี ซึ่งช่างดูไม่ดีเลย ยิ่งเมื่อเกิดเหตุกันบนเวบบอร์ดของกวีซีไรต์ แต่เนื่องจากบทกลอนของคุณน้องติทำให้พี่คนนี้ซาบซึ้งมาก จึงอยากจะเล่าเรื่องราวบางอย่างให้คุณน้องติฟัง
เมื่อราวปี 2542-2543 มั๊ง เมื่อคราวอินเทอร์เนทเริ่มเป็นที่แพร่หลายในเมืองไทยได้ไม่นานนัก บนบรรณพิภพ(แปลว่าอะไรถามพี่หมี่เอาเอง ผมแปลไม่ออก)ไซเบอร์ ได้ปรากฏเวบบอร์ดพันทิพ อันเป็นที่พบปะของชาวไซเบอร์ผู้มีความปกติในหัวใจ หากแอคชั่นเท่ากับรีแอคชั่นตามกฏของนิวตันฉันใด กลางวันก็ย่อมมีกลางคืนฉันนั้น เมื่อมีพันทิพเป็นด้านสว่าง ก็ย่อมมีเวบบอร์ดด้านมืด ไว้ให้ชาวประชาผู้มีความหยาบคายอยู่บ้างในกัวใจได้พักพิง และนั่นเป็นต้นเหตุของการรวมตัวกันของปฏิภาคกลับของความสุภาพ
"หลุดโลกบอร์ด" กำเนิดมาพร้อมเวบโป๊แห่งหนึ่ง ที่ซึ่งเป็นแหล่งชุมนุนของผู้นิยมแหกกฏเกณฑ์ของโลก ยามนั้นหากใครได้มีโอกาสผ่านไปพานพบเข้า หากไม่รักหลุดโลกก็จะเกลียดหลุดโลกไปเลย เพราะที่นั่นมีการชุมนุมของผู้คนผู้มีจริตต้องกัน นั่นคือความต้องการหลีกหนีจากโลกแห่งความจริง หลายคนแสดงความป่าเถื่อนอย่างหาที่สุดมิได้ เพียงเพราะรู้ว่าในความเป็นจริงสิ่งเหล่านั้นมิอาจเกิดขึ้นได้เลย
แต่นั่นเป็นเพียงเศษเสี้ยวหนึ่งของสังคม นอกจากความหยาบคาย รูปโป๊ แล้ว ยังมีอีกสิ่งหนึ่งที่หลุดโลกบอร์ดเป็น นั่นคือเป็นแหล่งชุมนุมของผู้คลั่งใคล้ในความงามของตัวอักษร เมื่อคราวรุ่งเรืองสุดขีด แม้ว่าที่กวีซีไรต์(ในขณะนั้น)ก็ยังต้องแวะเวียนไป เนื่องเพราะนักเขียนหนุ่มสาวฝีมือดี ต่างร่วมกันสร้างสรรค์งานเขียนนอกกรอบขึ้นมามากมาย หากใครซักคนท่องโลกไซเบอร์นี้มานานพอ อาจเคยได้ยินใครซักคนพูดถึง
พระเจ้า นิดหน่อยต้องมี สะตอเขียว
อาปาเช่ ยุทธยา กวีกาม
และอื่นๆอีกมากมาย
ทั้งหลายนามต่างเป็นผู้คนธรรมดา มีชีวิตท่ามกลางรถติดวินาศสันตโรในเมืองไทย หากเมื่อสิบนิ้วได้สัมผัสแป้นพิมพ์ และสายตาจับจ้องยังมอนิเตอร์เบื้องหน้าแล้ว กลับแปรเปลี่ยนความธรรมดาให้ไม่ธรรมดา
ยามนั้นกวีหนุ่มผู้นิยมถอนขนเป็ด ก็ได้มีส่วนร่วมในหน้าประวัติศาสตร์ที่ไม่ความจดจำนั้นด้วย นั่นเป็นสาเหตุที่ทำให้พวกเราผูกพันชะตากรรมไว้ด้วยกัน
หากเมื่อพบก็จำต้องมีการจาก บอร์ดหลุดโลกทานกระแสสังคมผู้ดี(จอมปลอมไม๊ ไม่รู้)ไม่ไหว จึงจำต้องปิดตัวหลีกรี้จากสังคมเมืองไทยไป แต่ด้วยความผูกพันฝังใจ ทำให้ใครหลายคนไม่ยอมพรากจากกัน หลายคนได้ออกไปเปิดบอร์ดของตัวเอง โดยผู้มีจริตพ้องกันก็จะไปรวมตัวกัน
และนี่คือที่นึงที่พวกเราใช้พักพิงอิงแอบ
แม้จะลดราเรื่องการร่ายอักษรใส่กันมาบ้างแล้ว
แต่ความผูกพันนี้ยังพันผูกพวกเราไว้ไม่ห่างหาย
หลายครั้งหลายคราวที่พี่เอ้(หมายพี่อีริค ริ๊กกรี้ และอื่นๆ)
แวะเวียนมาเยี่ยมเยียนพี่ชายที่นี่
และเมื่อได้พบกับใครซักคน
ที่ลางสังหรณ์บอกว่า "สวย" ...
เอ๊ย ไม่ใช่ ... ที่ลางสังหรณ์บอกว่า "ใช่"
พี่อีริคก็จะขออนุญาติน้าหมี่พาไปพบกับเพื่อนๆ
ดังตัวอย่างเช่น
"ผีเสื้อปีกบาง"
หากคุณน้องติเซิร์จชื่อนี้ที่นี่ ก็จะได้พบกับโลกอันแสนน่ารัก ของอดีตนักเรียนเตรียมอุดม ผู้ซึ่งสั่งสมกวีทรรศ์(แปลว่าอะไรวะ)จากที่นี่
นั่นคืออดีตที่ผ่านมา
แต่เมื่อพี่อีริคมีชักชวนน้องผีเสื้อปีกบาง(หรือจาวตาล)
ให้ไปสัมผัสชีวิตของคนอีกกลุ่มที่น่ารักเหมือนกัน
....
จนป่านนี้ น้องผีเสื้อยังไม่ยอมกลับมาที่นี่เลยครับ !!!
ลองดูไม๊ครับคุณน้องติ เพียงสมัครสมาชิกนิดเดียว สมัครซื้ออะไรมาโพสบอกพี่เอ้ที่นี่ก็ได้ หรือไปที่ บางกะปิบอร์ด ซึ่งเป็นบอร์ด(ร้าง)ของพี่เอ้(อีริค หรือริ๊กกรี้ คนเดียวกัน) เดี๋ยวพี่บังคับแอดมินให้แอคติเวทให้โดยพลันทีเดียวเชียว
แล้วคุณน้องจะรู้ ว่ายังมีความเป็นจริงที่น่ารักบางอย่างซ่อนอยู่ในสังคมแห่งนนี้ ... นะยะคนสวยยยยยย !!!
Relate topics
หมี่เป็ด ผู้ชายนัยน์ตาสนิมเหล็ก