สนพ. ออนอาร์ต ได้จัดส่งมาให้แต่เนิ่นๆ เป็นช่วงเวลาที่ผมกำลังยุ่งๆอยู่พอสมควร เลยลืมไปสนิท จนวันหนึ่ง บ.ก. ออนอาร์ต ก็ถามว่าได้รับแล้วยัง จึงนึกขึ้นได้ และรีบขอโทษขอโพยเป็นการใหญ่มันนึกไม่ออกจริงๆว่าวางเอาไว้ตรงไหน ไปภูเก็ตกะว่าจะถือติดมือไปอ่านด้วย ก็เลยต้องหยิบ เชลย นิยายของ พิริยะ พนาสุวรรณ ไปอ่
หายไปภูเก็ตซะ 3-4 วัน รู้สึกชีวิตสดใสและกระชุ่มกระชวยขึ้นมาก หลังจากที่ทำงานหนักมาตลอด มานั่งนึกๆชีวิตตัวเองก็ใจหาย ทำงานมาแต่อายุ 16-17 พอ 18 ก็เริ่มจับเครื่องทำเส้นบะหมี่ ห่างจากงาน 3 ปี กว่าตอนเรียนราม ก็โดนเรียกกลับให้มาช่วยงานที่ร้านเมื่อปี 2532 และนับแต่นั้นก็ทำงานเรื่อยมา เงินเก็บก็พอสมควร หา
**...ความเหงาหรือคือเสี้ยวความรู้สึกจากส่วนลึกภายในย่อมใจเหงาเอื้ออาทรซึ่งกันอาจบรรเทาความทุกข์เศร้าเลือนหายจากใจนั้น ...... ดอกรักแรกแตกหน่อรวงช่อรักสะพรั่งพรักไมตรีแทนสีสันเพียงแรกผลิบริสุทธิ์ดุจสัมพันธ์ผ่านคืนวันงามตาควรค่าปอง ...... ทุกทุกครั้งหวังทนุถนอมเจ้าทุกทุกเหงาเราสมัค
**ย บนถนนหนทาง...ทุกย่างก้าวหลากเรื่องราว...เริ่มต้นให้ค้นหาได้เรียนรู้ ... ผู้คน ... บทสนทนาด้วยภาษา ... ท่าทาง ... ที่ต่างไป ....... ทาง..ใบไม้ร่วงหล่นจนกลาดเกลื่อนฤดูกาลย้ำเตือน ... โดยเคลื่อนไหวการผลิดอกออกผลจนทิ้งใบฝากร่องรอยคล้อยใจ ... ให้ตราตรึง ...... หลากเรื่องราว ... ค