Contents
no comment - - number 1
Wish you can get and know that what we want to say - - and what we need to present
not have anything..only our friendship that show you make me happy when I feel alone they can catch and carry me from lonely emotion...
thanks and thanks
....................
อุมาพร : สาวผู้ประดุจดวงดาวแห่งชีวิตค่ำดึกดื่นคืนที่ดวงเดือนดับครุ่นอยู่กับคืนหนาวอันยาวเยิ่นมีเรื่องราวมากมายให้เผชิญพร้อมทิศที่ต้องประเมินก่อนเดินทางหอบทุกความว้าเหว่เที่ยวเร่ร่อนสุมซุกซ่อนเศร้าโศกที่โลกสร้างซึมซับความหดหู่มิรู้จางทนอ้างว้างเก็บงำโดยลำพังคือฉันที่โลกเห่อย่างเหว่ว้าพะว
*The Moon from http://dpfwiw.com
**Art Work by Bee
เธออยากจะฉีกความรู้สึกดีๆของฉันทิ้งด้วยเหตุอันใด?เธอจึงมองไม่เห็นคำพูดดีๆจากใจฉันคำพูดจากใจฉันที่อยากให้ใครสักคน- - เข้าใจ - -ฉันเชื่อว่าเขาคนนั้นปรารถนาสิ่งเล็กๆ- - จากใจฉัน - -แต่เธออีกคนนั้น กลับไม่สนใจ- - - - -ถามเธออีกครั้งหมอกเมฆอันใด ? บดบังตา ใจของเธอ- - น้ำตาน้ำตาของฉันช่วยล
ประชาธิปไตยในหัวใจฉัน - - -สำหรับผู้ชนะ - - เรียงความที่ถูกบังคับให้เขียนสำหรับฉัน - - เขียนเพราะอยากเขียน- - ในหัวใจฉัน .. ย่อมจากใจฉัน- ประชาธิปไตย -สิ่งซึ่งเป็นเพียงนามธรรมแต่ข่มเหงคนได้ทั้งประเทศ- ใคร ? คือ ประชาธิปไตย- ใคร ? วิ่งว่อนในหัวใจฉันเต้นพล่าน .. ระร่านระริกฉันเขียน .. ฉันเขี
นกกระเรียนตัวหนึ่งบินข้ามฟ้ากลับมาไทย และร่อนลงเกาะบนกิ่งก้านเสม็ดในเขตอนุรักษ์พันธุ์สัตว์ป่าทะเลน้อย อำเภอควนขนุน จังหวัดพัทลุง ในห้วงเช้า กลางเดือนกุมภาพันธ์ ฤดูแห่งการท่องเที่ยว Amazing birds watching Paradise พอดิบพอดีเป็นการกลับมาของนกกระเรียนครั้งแรกในรอบหลายสิบปี เป็นความตื่นเต้นยิ่งของนกกร
คงเป็นเพราะช่วงหยุดยาว ศุกร์-เสาร์-อาทิตย์ ที่ทำให้รถโดยสารป.2 สายกรุงเทพฯ-สุรินทร์เที่ยวนั้น แน่นเป็นพิเศษ15.00 น. คือเวลาที่ระบุไว้ในตั๋วโดยสารไม่มีเลขที่นั่ง ว่ารถจะเริ่มเคลื่อนออกจากสถานีขนส่งหมอชิต และในเวลาที่ว่านั้น บนรถมีเก้าอี้เสริม(พลาสติก)เพิ่มขึ้นมาอีกแถว ซึ่งมันได้ทำให้รถป.2 ที่ปรกติม
หล่นหาย..หล่นหาย.. สิ่งที่รู้สึกเล็กเท่าเม็ดทรายล่ะหรือ?แค่คลื่นซัดลมพัดกระพือก็ปลิวว่อน -- กระจัดกระจาย หล่นหาย..หล่นหาย..กระจัดกระจายคว้างเคว้งสสารย่อมไม่จากไปหากแต่เปลี่ยนที่อยู่ใหม่เท่านั้นเอง ไม่ได้ไปไหนไกลหล่นอยู่ใกล้ๆ เมื่อมองหาจะเห็นชัดเจนเก็บขึ้นมา -- ก้อจะคงสภาพอย่
เธอเอยรู้ไหม ฉันบินมาไกลแค่ไหนฉันบินข้ามขอบฟ้า มหาสมุทร และเทืออกเขาโบยบินอย่างล้าอ่อนเพื่อหลีกหนีไฟร้อน จากที่ที่เคยอยู่ที่นั่นเปลวไฟโหมกระพือแม้ว่าไฟจะไม่ได้ลุกไหม้ถึงรังของฉันแต่ฉันก็ไม่อาจทานทนอยู่บนความร้อนรุ่มในป่าที่ใบไม้เขียวชอุ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงเพลิงนั้นได้ฉันได้ยินเสียงกระซิบจากน
เทือก บรรทัดหรือ อาจารย์เปลื้อง คงแก้วเป็นกวีหนุ่มใหญ่ที่มากด้วยเมตตาธรรมรักและห่วงใยน้องๆในวงการกวีอย่างเสมอมา เมื่อ ๑๕ วันก่อน เทิอก บรรทัด เดินลงนาตามปกติชีวิตประจำวันและได้ย่ำเอาหนามชนิดหนึ่ง พิษหนามนั้นกำเริบกอปรกับที่เทือ