Contents
.... ครูเป็นแผ่น ศิลา ที่กล้าแกร่งครูเป็นแสง แห่งดวง สุริยฉายครูเป็นจันทร์ แจ่มกระจ่าง กลางดาวรายครูเป็นสาย- ฝนหลั่ง พร่างพรมดิน.... ครูเป็นแสง เทียนทอง ส่องชีวิตครูนำศิษย์ ข้ามห้วง กระแสสินธุ์พาศิษย์พบ ความรุ่งโรจน์
สายฝนโปรยปรายลงมาอย่างไม่ขาดสายชัยวัฒน์วิ่งฝ่าสายฝนไปขึ้นรถเมลล์ที่จอดอยู่ด้านนอกเขามีเพียงแฟ้มพลาสติคบาง ๆ คอยบังศีรษะไว้เท่านั้น เวร งานเงินเปียกหมดแล้ว จะตกอะไรกันนักหนาวะ ชัยวัฒน์สบถกับตัวเอง เขาหัวเสียกับความแปรปรวนของดินฟ้าอากาศมากพอดูกว่าเขาจะได้ขึ้นรถก็เปียกโชกไปทั้งตัว เขายกถุงกั
ฉันขยับตัวเล็กน้อยพอสบายหลังจากขดตัวคดคู้อยู่ในกรอบสี่เหลี่ยมแคบ ๆ มานานนักเอี้ยวตัวเล็กน้อย เพื่อขับไล่ความเมื่อยที่เกาะกุมอยู่ในทุกอณูเนื้อแขนขาเหยียดกางให้เลือดลมได้วิ่งพล่านไปทั่วทั้งสรรพางค์กายหันมองไปข้างตัวกรอบเล็ก ๆ เก่า ๆ ยังคงอยู่ที่เดิมความทรงจำเก่า ๆ ใบหน้าของผู้คนที่รู้จักดาดดื่น
แดดอ่อนอ่อน ทาบเคียง ระเบียงบ้านที่นอกชาน ดูอบอุ่น กรุ่นกลิ่นของเมล็ดกาแฟ บดใหม่ใหม่ ชวนให้ลองกาแฟหนึ่ง น้ำตาลสอง มาลองชิมคุ้กกี้เนย วางรอท่า อยู่นะพี่ใช้เนยสด รสเลยดี มีเต็มโถกินคุ้กกี้ แกล้มกาแฟ อึกโตโตอาจจ
พึงพินิจ -จารณาใช้ปัญญา ในการทำถูก-ผิด รู้จดจำกอบเก็บกำ ทำกำไรมีสติ ระลึกรู้ใช่มองดู แล้วเลยไปดี-ชั่ว ตัวแก้ไขทำด้วยใจ ใช่แค่มือ//ธรรมปัญญายังไม่แตกฉานค่ะ เท่านี้นี่ สุดชีวิตแล้วล่ะค่ะขอคำแนะนำด้วยนะคะ
เธอ..คือแสง แห่งจันทราคราคืนหนาวเธอ..คือไอ อุ่นจากดาวพราวสุกใสเธอ..คือรุ้ง ทองฟ่องฟ้านภาลัยเธอ..คือฝัน ของวันใหม่ใกล้อรุณ...............................................................เธอคือแสง แห่งจันทราคราคืนหนาวส
ข.น.น. มันแปลว่าขนน้องนุ่นจริงๆหรือริกกี้?บอร์ดนี้ได้รับเกียรติมาเจิมจากกวี-นักเขียนอยู่บ้าง แม้ไม่กี่ท่านก็ตามทีเถอะ แต่ก็นับว่าเป็นเกียรติอย่างยิ่งสำหรับผมกวีในประเทศนี้มีมากมายนัก เกินกว่าจะไล่เรียงชื่อเอาไว้ได้ครบหมดไม่ว่าจะในโอกาสใดใดก็ตามทีบ้างก็ปรากฏชื่อเพียงชั่วประเดี
ตระกร้ารูปหัวใจใบใหญ่ใหญ่หยิบขึ้นมาโลดแล่นไปราวฟ้าเก็บดาราสารพันเก็จดาวระยิบยับวิบวิบวับจับใจนั่นสอยเกี่ยวเหนี่ยวมาพลันจนดาวนั้นมีมากมายเก็บรุ้งสีหวานใสตัวอ้วนใหญ่ที่พราวพรายมาร้อยดวงดาวรายเป็นโมบายของความรักติดไว้ริมชายคาเขาผ่านมาคงประจักษ์โมบายจะทายทักบอกว่ารักเขาหมดใจพี่หมี่..
การผลิบานที่ขอบฟ้ามีดาวร่วงเธอเหม่อมองม่านเช้าอย่างเศร้าสร้อยทั้งที่ฟ้าค่อยค่อยพร้อยพร้อยแสงทั้งที่อนธการได้รานแรงแก่ดอกแดดแสด-แดงได้แข่งบานราวกับเธอทอดตาล้วนฟ้าอับและนกเพลงแดดับมิขับขานเธอก็เห็นน้ำค้างสะพรั่งไปทั้งลานสวยเสียจนอาจอ่านเป็นงานกวีกระนั้นมองม่านเช้าอย่างเศร้าสร
ค่ำคืนที่กำลังจะมา . . .อาทิตย์ร่ำลาขอบฟ้าที่เวลานี้ลุกโชนสีชาดเต็มแผ่นผืน อีกไม่นานตะวันลาลับ จันทร์เจ้าแย้มรับเงาสลัวแทนที่ตะวัน แผ่นฟ้ากำลังซีดลงทุกขณะ นานเท่าใดที่เขาเฝ้ารอหมู่ดาวที่เขาเคยเห็นในวัยเด็ก หมู่ดาวแห่งเทพเจ้าดาวใต้ Southern Cross (กางเขนใต้) หมู่ดาวที่เขารอมานานค่อนชีวิตยังคงหลับใต