Contents
เทือกขุนเขาบูโดทอดเหยียดยาวเป็นแนวปราการธรรมชาติตระหง่านแนวป่า ทุ่งหญ้า แมกไม้ขจีเขียวแต่บทกวีจากแผ่นดินข้าไม่เขียวขจีสายน้ำในลำธาร ห้วย หนอง บึ้ง คลองและน้ำตกปาโจไหลเชี่ยวตลอดปีฝนตกชุกฉ่ำเย็นแผ่นดินดำน้ำชุ่มแต่บทกวีจากแผ่นดินข้าแห้งเหือดสายแดดสาดส่องทาทาบไปทั่วซุ่มทุ่มพุ่มพฤกษ์ในป่าขอ
นภายิ้มชวนอิ่มกมลถ้อยเพียรเรียงร้อยอักษราภาษาสวรรค์หมู่เทวาครองรักนิจนิรันดร์ตราบโลกฝันสรรค์สร้างวางฅนดีสู่โลกฝันวันเยาว์เนาว์นานเนิ่นระหกเหินเพลินไหวใช่ริบหรี่เพียงตั้งหวังไม่ช้าอย่ารอรีและชีวีจะสมสรรดั่งหมายปองจินตนาการคิดจิตจากสำนึกควรระลึกถึงเพลาเหล่าชนผองฝ่าฟันอุปสรรคใฝ่ครรลองเฝ้าเ
When I am dead , my dearestSing no sad song for me,Plant thou no roses at my head,Nor shady cypress tree,Be the greer grass above meWith showers and dew drops wet,And if thou wilt , remember,And if thou wilt, forget.I shall not see the shadows,I shall not feel the rainI shall not hear the
สรรพสิ่งก่อเกิดที่บนโลกกำเนิดโชคชะตาคร่าชีวิตสัจธรรมรัตนตรัยไม่เคยผิดให้ฅนคิดทำดีละเว้นกรรม แต่ไฉนมนุษย์เราหาเรียนรู้สิ่งเลิศหรูชูเชิดทุกเช้าค่ำมัวแต่แย่งชิงดีเด่นกันระส่ำค่าของชีพจึงลดต่ำแต่ก่อนกาล นิทานปรัมปราสอนความสัตย์มัธยัสถ์เป็นที่ตั้งกอปรพื้นฐานตะวันตก
-พลิ้วแผ่วใยฝันวันอบอุ่นหวานละมุนเคลิบเคลิ้มในห้วงฝันนางฟ้ามาเยี่ยมเยือนเตือนพระจันทร์ดาราดารันดร์ล่วงหล่นมา- -หมู่ดาวพราวพร่างวาววะวับอยากเอื้อมจับนับดาวบนราวฟ้าเพียงแค่ก้าวสู่โลกกาลเวลาโลกของข้าฯมีอิสระให้ท่านชม-เพียรด้วยใจดวงน้อยร้อยความรักพร้อมทอถักใยฝันล้อมรอบห่มข้าฯ
โรงเรียนหนูถูกเผารับปีใหม่แล้วจะเรียนที่ไหนล่ะคราวนี้เผาวอดวายมืดหมดอนาคตชีวีมารอัคคีมันจู่โจมลงนราเสียงสะอื้นร่ำโศกก้องโสตถนัดนักเรียนเหมือนนัดรับทุกข์ขาใครล่ะรับผิดชอบและเยียวยาหนูจะหาโรงเรียนที่ไหนกันคำสาปแช่งกองโจรสะท้านภพให้มันประสบพบเจอแต่อาถรรพ์ให้รับกรรมดำมืดทุกคืนวันอย่าได้ผุดส
ที่รัก...เธอมีสิทธิ์ -รู้จัก-รัก ผู้อื่นมีสิทธิ์ล่อง สายน้ำ ยามค่ำคืนมีสิทธิ์ชื่น ลมเชี่ยว แม้เดียวดายที่จะทิ้ง บทกวี ที่แสนหวานที่จะเย้ย กลอนกานท์ งานเรียบง่ายที่จะยิ้ม พิมพ์ไว้ ในใจชายที่จะเขิน เอียงอาย เมื่อชายมองที่จะรัก ลมพริ้ว ริ้วเรียวข้าวที่จะเก็บ เก็จดาว แพรวพราวผ่องที่จะเรียน ร
นอนเถิดหนาบุญปลูกเจ้าลูกรักแล้วพ่อจักกล่อมบทอาขยานให้เจ้านอนนิทราจงอย่าพาลพ่อจะท่อง พ่อจะอ่าน ให้เจ้าฟัง................................... ก.เอ๋ย ก.ไก่ เขาลักไก่ข.ไข่ ใครขนเขาขึงขังฃ.ฃวด ดวดไวน์หลายสตังค์ค.สังคัง สังคมไม่สมควรฅ.ฅน คอใครคล้ายคอข
นอน?เถิด?หนา?บุญ?ปลูก?เจ้า?ลูกรักแล้ว?พ่อ?จักกล่อมบท?อาขยานให้?เจ้านอน?นิทราจง?อย่า?พาลพ่อ?จะ?ท่อง, พ่อ?จะ?อ่าน?ให้?เจ้า?ฟัง..........................................................................ก. ?เอ๋ย ก.?ไก่ เขา?ลัก?ไก่ ข.? ไข่?ใคร?ขน เขา?ขึง?ขังฃ.? ขวด ดวด?ไวน์ หลาย?สตังค์ค.? สัง?
คำคืนนั้น จันทร์เพ็ญ เด่นเจิดจ้าขอบโค้งฟ้า มีแสงนวล ชวนหลงใหลกระต่ายน้อย พ่อลูก แสนถูกใจพ่อตระกอง กอดเจ้าไว้ ในอุราสองมือเจ้า เหนี่ยวนำ กำหูพ่อเคล้าเคลียคลอ กระซิบความ ถามปัญหาพ่อรู้อยู่ หนูรักพ่อ เนิ่นนานมาร