Contents
พี่วาได้เสียชีวิตด้วยโรคลูคีเมียฉับพลัน รดน้ำศพเย็นนี้ (16 พฤษภาคม 2553)ที่วัดธาตุทองครับขอแสดงความเสียใจ และไว้อาลัยมา ณ ที่นี่ครับ
ทั้งๆ ที่พระเจ้าสร้างมาด้วยความยุติธรรมให้มีสิทธิเสรีโดยเท่าเทียมกันแต่...มนุษย์ก็ช่างไม่ยุติธรรมเลือกทางเดินของตัวเองแบบที่ตัวเองพอใจ - ยังไม่พอก็กะเกณฑ์ให้ใครคนอื่นเลือกทางเดินนั้น,เดินไปตามทางสายนั้นกับตัวเองด้วย.........มนุษย์ช่างไม่ยุติธรรมมนุษย์ช่างไม่ยุติธรรมมนุษย์ช
อุดมการณ์ผลิบานแล้วรานร่วงเถ้ากระดูกเปล่ากลวงหลายดวงหน้าส่งสการหว่านดอกไม้อาลัยลาประดับประดาป่าช้าปัญญาชนเขียนไว้นานพอสมควรครับ ไม่ได้ลงวันที่ไว้ด้วย
อันความฝัน ใครใคร ก็อยากได้จะสมหมาย หรือไม่ ในสิ่งหวังขึ้นอยู่กับ มานะ ไม่พะวังทุกสิ่งหวัง ขึ้นอยู่ กับตัวคุณทุกทุกคน เกิดมา ล้วนต้องหวังหากไม่หวัง ไร้กำลัง สนับสนุนไม่มีซึ่ง แรงขับเคลื่อน ในตัวคุณเหมือนกับหุ่น ยนต์เก่า ยากควบคุมสิ่งที่หวัง ไม่ยาก หากคุณคิดจะถูกผิด สมหวัง หรือตกห
แม่...จ๋าเมื่อไหร่พ่อจะกลับมา...แม่รุ้ไหมพ่อบอกว่าไปตามหาประชาธิปไตยแล้วทำไมพ่อยังไม่กลับมา หนู...ยังรออยากจะเล่นกับพ่อขี่คอม้าสองพ่อลูกไล่จับกันตามริมคันนาเราสนุกเฮฮากันใช่ไหม น้องอ้อ...ลูกน้าอรเมื่อวันก่อนร้องไห้โยเยใหญ่น้าบอก...พ่อน้องไปรักษาประชาธิปไตยยังไม่รู้...อีกเมื่อไหร่จะกลั
เก็บความทุกข์ไว้ในหยาดเหงื่อตรงไรผมเก็บความทุกข์ไว้ในรอยยับย่นระหว่างคิ้วเก็บความทุกข์ไว้ในลายก้นหอยปลายนิ้วเก็บความทุกข์ไว้ในหลอดเลือดแดงเก็บความทุกข์ไว้ในตรงไหนก็ได้...ตรงไหนก็ได้...แต่ไม่ใช่ในดวงตา.เกาะภูเก็ต, ๔ พฤษภาคม ๒๕๕๓
ฉันกำลังสูญเสีย...ความเป็นฉันกำลังถูกหลอมละลายท่ามกลางความต่างที่ถูกทำให้คิดว่าเหมือนแสบร้อน, ระอุในร่างทุรนทุรายปราศจากคำเปรียบเทียบทีละนิด...ทีละนิด...ความเป็นตัวเองกำลังหลอมละลาย.........ฉันได้แต่หวัง และภวนาให้ฉันยังเป็นฉันที่ไม่ถูกกลืนหายเหมือนน้ำกับน้ำมัน.แด่
@ บานเบ่งจริตมุ่ง มีคมบอกบ่งความซื่อตรง เรียกใช้คมโค้งวาดกรีดฝัน ยามตื่นพิทักษ์ ชีพยืนคงมั่น สงบรักษ์ สงวนพงศ์ @...ช่วงนี้ ทำกิจกรรมหลายอย่างครับ ทั้งออกไปขี่จักรยานสร้างสถิติโลกกับ THE ONE รวมไทยใจหนึ่งเดียวว่าง ๆ ก็ไปช่วยพี่ ๆ อบรมเรื่องมีด และการป้องกันตัวระยะประชิด .. จากแค่คิดจะเข้า
ในฝัน -ฉันตื่นเพื่อเริงรำระบำแดดเงาทะเลปะทะแผดริ้วไหวหลับตาปล่อยร่างเดินทางไปพลิ้วเอนราวใช่! เช่นคลื่น - นั้นในจริงว่า -พิงร่างเอนขอบประตูปล่อยรู้สึกเดินสู่ประตูสวรรค์เคาะเรียกเปิดด้วย - ดวงตะวันปิดเงียบให้ฉันโหยเดียวดายและเห็น -เงาไหววูบไหววูบกำแพงห้องแดดบางสะท้อนมองเป็นริ้วสายประห
ฉันบรรเลงเพลงใบไม้เช้าแรก ควันพวยพุ่งจากกายสะท้อนสะท้านม่านกระจายเป็นลายริ้วหลับตานิ่ง นึก ตรึก คิดมองเห็นภาพอดีตสีซีดหวีดหวิวไหวเรื่องรัก เรื่องร้าง ,เดินทางไกลเรื่องนิ่ง เรื่องนัย เรื่องใดจึง -เป็นเช้าวันนี้ที่รู้แจ้งเพลงไม่รู้จบ , สำแดงให้ฝันถึงด้วยรักแท้นำพาใกล้ดูดดึงเพื่อคืนสู่อิสรภา