Contents
ไม่นาน....เราจักพรากจากกันเหลือเวลาแสนสั้น...ใช่ไหมสิ้นคนเคยคุ้น..สิ้นรักห่วงใยเราอาจจากกันไป...พรุ่งนี้ ไม่นาน...เราจักพรากจากกันตามวัฎจักรชีวันวิถีผ่านทุกข์ผ่านเหงาผ่านเศร้า..โลกมีจนวันที่เปล่าว่างไร้ร่างเงา ไม่นาน...เราจักพรากจากกันผ่านล่วงช่วงวันหม่นเหงาสิ้นความสุขอดีตกาล..นา
ช่วยวิจารณ์เรื่อง เปลือยป่าช้า ร่าระบำรำ ให้พอเป็นแนวทางหน่อยค่ะ
ก่อนที่เหตุการ(มี "ณ์" ไม๊)จะบานปลายพี่เอ้จึงใคร่ขอเฉลยความนัยให้น้องหายสงสัยเสียทีด้วยว่าเหตุจากบทกวีสอนรักที่คุณน้องร่ายมาช่างดลใจให้พี่พร่ำรำพันถึงทุกค่ำเช้าโอ้หนอกามเทพ ใยจึงส่งศรน้อยมาปักกลางดวงใจขุนแผนได้ !!!บ้าบอคอแตก พอ พอ จะพาออกอ่าวไทยไปซะอีกแล้วคืองี๊ครับคุณน้องติ(ตอปะตักหายากมากค
หิ่งห้อย , ทยอยว่อนปีกยิบยับยิบยับหน้่าต่างบานกว้างอ้าโอบรับคลุมกอดมืดจากเฟรมผ้าใบผืนกว้างสี่ห้าระยิบระยิบนั่น , ปะทะหนาววู่หวิวหิ่งห้อยเหมือนกันไหมกับดอกโมก - ฉันคิด ?ดอกโมกจะคล้ายกันไหมกับดาวสูงระยิบเล็กไม่อาจแข่งแรงระยิบใหญ่เช่นดาวกลีบโมกไม่อาจอวดตนแข่งนวลละมุนอื่นใดเช่นดอกไม้รู้จักเธอบ
ใครคนหนึ่งยืนตรงนั้นหันหลังให้เคยวาดลายหวายเรียวให้เสียวหลังวันเก่าก่อนคำสอนใดหนูไม่ฟังวันนี้ดังซ้ำๆให้ทำตามคุณครูขา...ครูจำหนูได้ไหมคนที่เคยนั่งใบ้เมื่อครูถามคนที่เคยหลับในห้องจนต้องปรามคนที่เคยพูพล่ามระหว่างเรียนใครคนหนึ่งยืนตรงนั้น หันหลังอยู่สายตาดูกระดานกว้างมือพลางเขียนปากพร่ำสอนศิ
เธอจ๋า...ตอบฉันหน่อยเหนื่อยมากไหมเธอสละเเรงใจใช้สร้างฝันต่างความคิด ต่างถิ่นฐาน สานใจกันร่วมสร้างสรรค์ปันความรู้สู่เด็กไทยอดทนเถิด--อดทนนะคนกล้าคอยเป็นที่พึงพาเด็กตาใสสถานการณ์บ้านเมืองสะเทือนใจอย่าหวั่นไหว ใจถอย หรือปล่อยมือกายเป็นครู ใจเป็นครูสู้เพื่อศิษย์ทุกคนคิดจิตศรัทาน่านับถือแม้ไม
น้องอยากเรียนวิชานี้แม้จะติดน้องแค่คิดเปลี่ยนตารางกันในห้อง พี่เห็นแล้วว่าไม่ติดก็เลยจองหากว่าน้องไม่พร้อมเรียนลงทำไม พี่จะจบหรือไม่จบ หนูไม่สน? วิชานี้ หนูชน เปลี่ยนได้ไหมน้องติดเรียนวิชาเอกต้องรีบไปพี่แค่โท ใช่มั้ย ต้องเปลี่ยนตาม หนูยังมีเวลาลงเทอมอื่นพี่ปีสี่
(๑)พี่ถามว่า น้องไปค่ายกะพี่มั้ยเราจะไปทำประโยชน์ให้โลกสวยทั้งอาหารที่พักเอื้ออำนวยได้เพื่อนด้วย-ได้ประสบการณ์น่าภูมิใจน้องถามกลับคำเดียวพี่เลี้ยวจอดแทงทะลุจากปอดถึงลำไส้พี่ให้ทรานสคริปผมเท่าไรได้เยอะมั้ยจะได้ชวนเพื่อนไปกันช่างน่าคิด-กระตุ้นคนด้วยกลล่อบังคับ-ขู่ฟ่อ ได้สร้างสรรค์อยากเรีย
ในบางห้วงสักการะ ขณะน้อม หากพระเจ้ายังไม่พร้อม ปรารถนา ยังไม่สุดสำเนียง เสียงบูชา ก็สิ้นแล้ว พรนำพาอันโอบอ้อมจึงกระสุน กราดเกรี้ยวแทนเขี้ยวเล็บ ให้ล้มหายตายเจ็บ เกินถนอมหวาดผวาอารมณ์ อันตรมตรอม ทั้งทั้งไม่ยินยอม ก็เกี่ยวพันดังพระผู้เป็นเจ้า ไม่เคยรู้สึก ในเจ็บปวด
เวลาวันหวั่นว้างวังเวงไหวเปลี่ยนคนไกลใกล้ชิดให้คิดถึงใจจากเจ็บจางจำ-จริงใจจึงฉันคนหนึ่งขอพึ่งพารักษาใจให้เธอรู้รักร้าวเรื่องราวเก่ารักกลางเหงาเราซ่อนความอ่อนไหวเธอมองกัน-แค่เพื่อนเสมือนไกลได้หอบใจหวนเจ็บ-หากจบลงแต่ความลับคับล้นคนลวงร่ำเวลาย้ำรักหรือฤาลุ่มหลงเปลี่ยนถ้อยคำทำตามใจไปตามตรงเ