Contents
วัชระ สัจจะสารสิน หรือทีเคยใช้นามปากกาว่า วัชระ เพชรพรหมศรได้รับรางวัลซีไรต์เรื่องสั้นจากเล่ม "เราหลงลืมอะไรบางอย่าง"ยินดีด้วยเน้อไอ้น้องเอ่อ มีเรื่องอยากอวดน่ะ อิอิวัชระจบ ม.ปลาย จากโรงเรียนมหาวชิราวุธ สงขลา คริๆหลังจาก บินหลา สันกาลาคีรี ก็มาเป็นผม&n
สวัสดีค่ะ วันนี้อยากจะเล่าเรื่องของยาย .... ความจริงยายก็ไม่ได้มีชีวิตที่ผิดแผกพิสดารหรือโลดโผนอะไรหรอก เพียงแต่อยากเล่า อยากบันทึกไว้สักหน่อย ขอบคุณล่วงหน้าที่ช่วยอ่านจนจบ... ^_^ ยายผู้ผ่านร้อนผ่านหนาวมายาวนาน 84 ปีแล้ว เคยผ่านการใช้ชีวิตในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง
...ใบตองที่ใช้รองบนถาดอลูมิเนียม 2 ถาดนั้นยังดูเขียวสด นวลใบตองฉาบละอองขาวเนียนขับเน้นให้ห่อข้าวต้มมัด และขนมสอดใส้ที่วางรายเรียงอยู่บนนั้นราวกับจะเชิญชวนให้ผู้คนแวะชิมลิ้มรสชาติสดใหม่ แต่ความนุ่มละมุนที่ถูกเส้นตอกขมวดรัด และปิดกลัดด้วยทางมะพร้าว ยังคงเข้าแถวรอคอยอย่างเป็นระเบียบบนรถเข็นคันเก่า
..ข้าพเจ้าสมองไม่ค่อยดีลืมนั่นลืมนี่งง งง ป้ำ ป้ำ เป๋อ เป๋อบางครั้งตื้อ ตื้อ เบลอ เบลอบางครั้งเอ๋อเอ๋อบางครั้งค่อนข้างฉลาดเฉลียวแต่ว่าฉลาดแป๊บเดียวรอสักประเดี๋ยวก็พลันลืม ลืม หลง หลงเอ๊ะ หรือว่าข้าพเจ้า..คงเป็นเฒ่าทรนงจึงอัลไซเมอร์มาเยือนอ่านหนังสือผ่านวันผ่านเดือนเลยเลอะเลยเลือน
ลันเลื่อนลอยละลิ่วระริวรุงรุ่งรุ้งเรื่องราวพรั่งพรูเพริศแพร้วแพรวพราววะวิบวาววาววะวับวิบวับแวว ~//ขออนุญาตเจ้าของกระทู้ในการแก้ไขการเรียงบรรทัดใหม่นะครับ เพื่อจะได้อ่านง่ายขึ้น
ปล่อยให้เธอผ่านไปในเช้านี้เผื่อจะมีโอกาสใหม่ได้พบหน้าเพียงทักทายครู่เช้าแล้วกล่าวลาให้หัวใจเหว่ว้าอยู่วุ่นวายปล่อยเธอผ่านไปกับกาลเวลาทิ้งฉันให้โหยหามิเหือดหายผ่านคืนวันเปล่าเปลี่ยวไปเดียวดายไม่มีใดโหดร้ายไปกว่านี้จะมีใดอีกเล่าเศร้าไปกว่ากาลเวลายำเท้าไปเรื่อยรี่ใครหยุดยั้งได้ไหม ไ
พ้มไม่ผิด...พ้มไม่ผิด..พ้มไม่ผิดพ้มไม่ได้ทุจริต...ท่านรู้มั้ยทุก ๆ อย่างที่พ้มกระทำไปนั้นด้วยใจภักดียิ่งชีวิตพ้มไม่โกง...พ้มไม่โก๊ง...พ้มไม่โกงที่ทุกอย่างเกี่ยวโยงการทุจริตเพราะฝ่ายโน้นท้ารบสมคบคิดเพื่อป้ายผิดให้กระพ้ม..จมธรณีพ้มโดนใส่ร๊าย...พ้มโดนใส่ร้ายเขาขู่ฆ่าให้ตายจึงต้องหนีเมื่อกระ
...ผมเดินไปกดปุ่มปิดเครื่องรับโทรทัศน์ หน้าจอเครื่องคอมพิวเตอร์ยังแสดงผลโปรแกรมที่ยังทำงานค้างคาไม่แล้วเสร็จ ขาแว่นสายตามีรอยเปื้อนอะไรบางอย่าง ผมหยิบผ้าเช็ดแว่นจากในกล่องออกมาเช็ดทำความสะอาดอย่างแผ่วเบาก่อนจะใส่ บางทีแว่นตาใส ๆอาจจะทำให้ผมเห็นอะไรชัดเจนมากขึ้นดับเบิ้ลคลิกไอคอน XMplayer บราวซ
เธอกับฉันปิดปากเงียบคำเป็นล้านพรั่งพรูออกทางสายตาเลือดหยด... ติ๋ง... ติ๋ง...ฉันบาดเจ็บความนิ่งเงียบบาดผิวความเป็นคนคุ้นเคยหยด... ติ๋ง... ติ๋ง...เราต่างบาดเจ็บเพราะความไม่ผูกพันอีกต่อไปแล้วบาดใจ.
นาทีที่หวาดหวั่น.....วันหน้านั้นเป็นอย่างไรยังไม่รู้ภายนอกฝูงชนต่างพรั่งพรูลุ้นเชียร์อยู่ให้ความหวัง..กำลังใจนาทีระทึกลุ้นแม้มากมีเงินทุน...ช่วยไม่ได้มีอำนาจล้นเหลือเหนือใครใครแต่จะช่วยอะไร..นาทีนี้อาจหมดเกียรคิยศพร้อมพรักทั้งศักดิ์ศรีเปื้อนรอยบาปความผิดติดชีวีอิสระที่มี...อาจหมดลงหาก