M-e-e P-e-d

Tous les garçons et les filles mon âge se promènent dans la rue deux par deux, Tous les garçons et les filles de mon âge savent bien ce que c'est qu'être heureux, Et les yeux dans les yeux et la main dans la main, Il's s'en vont,amoureux,sans peur du lendemain, Oui mais moi,je vais seule,par les rues,l'âme en peine, Oui mais moi,je vais seule,car personne ne m'aime . . .

Mes jours comme mes nuits sont en tous points pareils,Sans joie et pleins d'ennui,Personne ne murmure "Je t'amie oreille . . . "

Tous les garçons et les filles de mon âge font ensemble des projects d'avenir, Tous les garçons et les filles de mon âge savent très bien ce qu'aimer veut dire, Et les yeux dans les yeux et la main dans la main, Ils s'en vont,amoureux,sans peur du lendemain, Oui mais moi,je vais seule,par les rues, l'âme en peine, Oui mais moi,je vais seule,car personne ne m'aime . . .

Mes jours comme mes nuits sont en tous points pareils, Sans joie et pleins d'ennui, Oh quand donc pour moi brillera le soleil ?

Comme les garçons et les filles de mon âge, connaîtrai-je bientôt ce qu'est l'amour, Comme les garçons et les filles de mon âge,je me demande quand viendra le jour,
Où les jeux dans ses yeus et la main dans sa main,
J'aurai le coeur heureux,sansa peur de lendemain, Le jour où je n'aurai plus du tout l'âme en pein, Le jour où moi aussi j'aurai quelau'un qui m'aime . . .                                                           (Par:: FRANÇOIS HARDY )


Mais,Thai poèm,J'ecrive dans ma classe!! translation - - PRANGKEAW

๏ ณ มุมหนึ่งข้าครวญชวนใจร้าง             ด้วยเคว้งคว้างว่างเปล่าบนวิถี ข้าเคียงข้างเพียงลำพังทุกนาที แม้ราตรีท่ามตะวันหวั่นน้ำนอง

ข้ารอคอยลอยลมก้มกระซิบ             แว่วคำหยิบหยอดหวานผ่านโสตสอง เพียงแผ่วผิวริ้วรักจักจับจอง ร้างสิ้นรักปกครองเจ้าของใจ เมื่อใดหนอเมื่อใดใจจักเปิด รับแสงเพริดพราวฟ้าคราสดใส ในนัยน์ตาข้านี้ไม่มีใคร ในนัยน์ตาเขานั้นไซร้มีเพียงเธอ เธอและเขากระเซ้ากระซิกระริกหยอก สัพยอกเดินตามความเสนอ ปริศนาแห่งชีวิตลิขิตเจอ เขาแหละเธอสัมผัสซึ้งซึ่งความนัย ข้าจำต้องสบตาข้าพเจ้า ฟังคำเล่านิราศรักจักสงสัย ตาเขาตาเธอคือตาใจ แล้วตัวข้าเมื่อใดได้พบพาน แว่วเสียงเพรียกลำนำพร่ำกระทบ เขาเธอมิรู้จบสบคำหวาน แม้วันพรุ่งจะโหดร้ายคล้ายวันวาน กลับห้าวหาญมิหวั่นเกรงเพลงอารมณ์

๏ ณ มุมนี้ข้าพินิจคิดสงสัย             ปนสับสนก่นน้อยใจไม่สุขสม เหตุไฉนใจข้าจึงตราตรม มองสุขรุกรมย์ก้มรอคอย ( แม้สักน้อยรักของข้าย่อมมาเยือน ) ( มิลบเลือนรักหวานกรีดย่านใจ )