M-e-e P-e-d

15 ค่ำเดือน 3 เมื่อวันจันทร์ที่ผ่านมา.. ผมตื่นแต่เช้า กลางคืนหลับจนไม่รู้ว่าฝนโปรยลงมาจนดอกไม้และใบไม้ชุ่มน้ำฝน ฟ้ายังไม่เปิดแม้เวลาจะใกล้ 7 โมงแล้วก็ตาม ผมคว้ากล้องเดินลัดเลาะพุ่มไม้ดอกของแม่ เรื่อยไปจนในส่วน ผ่านทุ่งหญ้า...  และจนกระทั่งเมื่อไปถึงวัด ถวายข้าวพระเรียบร้อย ผมก็ยังเถลไถลลงไปตามท้องทุ่งข้างๆวัด นั่งมองดอกต้อยติ่ง มองไปไกลสุดตา.. จอมชายอยู่ที่ไหนผมไม่รู้ .. แต่เมื่อนึกทบทวนดูแล้ว.... นอกจากจอมชายจะเหงาแล้ว ผมก็คงมีความเหงาติดตัวไม่มากก็น้อย.... เราสองคนจึงกลายเป็นคนที่อยู่ใกล้ๆกันเมื่อครั้งเป็นนักเรียน และในครั้งนี้ แม้จะไม่เจอกัน แต่ในบางเวลา ผมก็นึกถึงจอมชาย...

หรือโลกเราจะมีคนเหงามากจำนวนขึ้นทุกวันๆ?

หน้าหนาวครั้งหนึ่งผมพบจอมชายที่ใต้สะพานคอนกรีต น้ำในลำคลองไล่เอื่อยๆ ลมหนาวพัดกระทบผิว จอมชายนั่งอยู่เงียบๆ พิงผนังสะพาน เหม่อลอย ผมนั่งลงใกล้ๆ แต่ก็ไม่รู้จะพูดอะไร
จอมชายคิดถึงใคร แม่ พ่อ น้องสาวที่ไปอยู่บ้านน้า?

นานเหลือเกินก่อนจะหลุดปากว่า..
เหมือนบ้านเขาในเวลาที่พ่อกับแม่เลิกร้างกัน
บ้านมันคงเหงาอยู่กับเถาตำลึง และสำหรับเขามันคือความว่างเปล่า..

มนุษย์เป๋นสัตว์สังคม  หรือสัตว์โดดเดี่ยวกันแน่ ? ผมเฝ้าตอบคำถามนี้มานานปี  มีน้องๆหลายๆคนมาพูดคุยถึงความเหงาในแต่ละรูปลักษณ์  โดยมากเป็นเพราะวัย  วัยที่อยู่ในห้วงสิเนหา  และปรารถนาความอบอุ่นของความรู้สึกดีดีจากเพศตรงข้าม

สำหรับผม - นี่จัดเป็นความเหงาอันธรรมดา..


มันมีความเหงาชนิดพิเศษอยู่  เป็นความเหงาลึก  และเหมือนเราจะเห็นน้ำตาเอ่อคลอดวงตาสม่ำเสมอ  แรงอัดภายในอันเกิดมาแต่ด้านลบของชีวิต  มันฉายออกมาโดยท่วงท่า  ดวงตา  พฤติกรรมที่แตกต่างออกไป  และมันเป็นปมใหญ่ที่อยู่ลึกสุดก้นบึ้ง

เด็กอนุบาล 3 ข้างบ้านผมคนหนึ่งมันไม่เคยร้องไห้เลย  แม้จะถูกทำโทษอย่างไร  แต่มันจะร้องไห้สะอึกสะอื้นหนักหน่วงรุนแรง  ถ้ามันไม่ได้ทำผิด  แล้วถูกลงโทษ  พฤติกรรมค่อยๆเปลี่ยนไปเป็นการโต้เถียง  และที่สุดที่เป็นตอนี้คือการปฏิเสธการถูกทำโทษ  แม้ว่าผลของการปฏิเสธนั้นจะลงเอยด้วยแรงหวดจากอารมณ์เดือดพล่านเข้าไปยิ่งอีกก็ตามที..


ผมพยายามหาคำมาอธิบายว่าแท้แล้วมนุษย์เป็นสัตว์โดดเดี่ยวที่สุด  ซึ่งคำตอบนั้นก็วนเวียนกำกวมอยู่กับการเป็นสัตว์สังคมอยู่ดี  ผมคงยังคิดมากไม่พอ..

แต่แปลก - ความเหงามันร้ายกาจถึงเพียงนี้  มนุษย์เรายังคงโหยหาความเหงาเสมอเมื่อชีวิตเขาพบว่าหลบมันมานานเกินไปแล้ว !