M-e-e P-e-d

[ ผมลืมคิดถึงใครไปหรือเปล่า ... ? ]

ผมมักจะถามตัวเองด้วยประโยคนี้บ่อย ๆ ในยามที่นั่งจมความเงียบ ความเงียบที่ผมมีโอกาสได้สัมผัสมันน้อยลง น้อยลงทุกวัน ความเงียบที่มีละอองไอครุ่นคะนึงรายล้อมอยู่รอบกาย

ความเงียบที่มักจะดึงผมเข้าสู่โลกอันโดดเดี่ยว แต่แสนหวาน

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ผมมักจะปล่อยให้ความเงียบเข้าครอบงำ ตอนค่ำ ๆ วันศุกร์ บนม้านั่งหินขัดหน้าบ้านทาวน์เฮ้าส์หลังเล็ก ๆ ย่านดอนเมือง ปล่อยให้ควันบุหรี่เบาบางคลี่ม่านหมอกนิโคติน ที่ใครต่อใคร บอกให้เลิกซะ เลิกซะ แต่ผมก็ยังเลิกมันไม่ได้ซักทีให้ลอยละล่อง อยู่รอบตัว

เบียร์เย็นยะเยียบ ไหลวะวาบลงคออยู่เป็นระยะ ๆ ผมไม่ชอบละเลียด กินเบียร์ หรือเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ชนิดใด ๆ ด้วยการจิบ แต่ชอบที่จะ เทพรวดลงไปทีละคำใหญ่ ๆ มันเป็นนิสัยติดตัวมาเนิ่นนานแล้วกับการ เทเหล้า เทเบียร์เข้าคอ เพื่อนผมคนหนึ่งถึงกับบอกให้ผมซื้อเหล้ามากิน เองเวลาที่ไปนั่งสังสรรกับหมู่เพื่อนฝูงที่บ้านของเขา ด้วยเหตุผลที่ว่าผม กินเหล้าเปลือง

แต่นั่น ... มันก็นานมาแล้ว

ตั้งแต่เขียนใบลาออกจากงานประจำ มาเดินบนถนนช่างฝีมืออิสระที่ถูก เรียกขานอย่างสวยหรูว่า "ฟรีแลนซ์ " ผมก็พบปะเพื่อนฝูงน้อยลง คนที่ต้อง ไปพบก็มักจะเป็นคนที่ต้องทำงานด้วย ถึงแม้ในจำนวนนั้นจะมีเพื่อนผมปะปน อยู่ด้วยจำนวนหนึ่ง แต่การเจอหน้ากันก็มักจะเป็นการพูดคุยเพื่อเคลียร์เรื่องงาน การเบิกจ่ายค่าจ้าง ซึ่งบางครั้งกลายเป็นการไปทวงเงิน ทำให้บรรยากาศของ การได้นั่งล้อมวงกินเหล้าเฮฮา เล่าเรื่องราวสนุกสนานสมัยวัยเรียน ค่อย ๆ เขยิบ ห่างออกไปเรื่อย ๆ

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงลูกค้าที่เป็นลูกค้าจริง ๆ ที่ต้องติดต่องานด้วย กฏข้อสำคัญของ การเป็นฟรีแล๊นซ์ประการหนึ่งคือ "อย่ามีความสัมพันธ์อื่นใด นอกเหนือจากเรื่องงาน" เพราะการมีความสนิทสนม อาจกลายเป็นการเปิดช่องว่างให้อีกฝ่ายสามารถหาประโยชน์ จากเราได้เกินสมควร ตราบใดที่ผมยังต้องประกอบอาชีพทางนี้ ผมต้องเคร่งครัดกับมันจน ถึงที่สุด เพราะในชีวิตนี้ ผมยอมเสียเปรียบให้กับเมียแต่เพียงผู้เดียว

ชีวิตมันช่างโหดร้าย .. ถึงปานนั้นเลยหรือ ?

แม้ว่าการได้นั่งกินเหล้ากับเพื่อนฝูง หรือคนรู้จักมักคุ้นจะน้อยลง แต่ผมก็ยังนั่งกินเหล้ากับ ตัวเองเสมอ แล้วปล่อยให้ความเงียบจูงมือผมเดินทางย้อนกลับไปดูสิ่งต่าง ๆ ที่ได้ทำผ่านมา ของอาทิตย์นี้ ของเดือนนี้ ของปีนี้ ...

ความทรงจำในสมอง เป็นเรื่องประหลาดถ้านำไปเปรียบเทียบกับอุปกรณ์คอมพิวเตอร์อย่าง ฮาร์ดดิกส์ ข้อมูลที่ถูกบันทึกในฮาร์ดดิกส์ไม่มีวันหายไปไหน ถ้าไม่มีใครไปลบมัน และมันยัง ทำงานในสภาวะปรกติ เว้นซะแต่ว่าโดนเล่นงานจากไวรัส ข้อมูลต่าง ๆ ก็อาจหายไปดื้อ ๆ ชนิด ไม่มีวันหวนคืน

ความทรงจำในสมอง กลับไม่มีวันหายไปตลอดกาล ตราบใดที่เราระลึกถึงมัน แถมมันยังไม่ เข้ามาแย่งหน่วยประมวลผลในสมองตอนที่เราคร่ำเคร่งกับการทำงานซะด้วย มันจะจางหายไป ก็ต่อเมื่อเราไม่คิดถึงมันเท่านั้น

ผมถึงชอบที่จะทบทวนหน่วยความจำในสมองของผมบ่อย ๆ ถึงสิ่งที่ผมได้ทำลงไป การได้มอง ย้อนกลับหลัง ทำให้ผมเห็นถึงที่มาของปัจจุบันชัดเจน และส่องสะท้อนทางเดินของผมต่อไป ข้างหน้า

[ ผมลืมคิดถึงใครไปหรือเปล่า ... ? ]

ผมมักจะถามตัวเองด้วยประโยคนี้บ่อย ๆ ในยามที่นั่งจมความเงียบ และควันบุหรี่ ในเมื่อการพบเจอเพื่อนฝูงในชีวิตจริงลดน้อยลงเพราะหน้าที่การงาน ผมก็พบเจอเพื่อนฝูง ในโลกไซเบอร์มากขึ้น

การได้เป็นส่วนหนึ่งของสังคม ไม่ว่าในโลกของความเป็นจริง หรือโลกเสมือน คือการยืนยัน ถึงการมีตัวตนของเรา ผมจึงให้ความสนิทสนมกับเพื่อน ๆ ที่รู้จักในอินเตอร์เน็ต ไม่ต่างจาก เพือนที่ผมมีอยู่จริง แถมใครหลาย ๆ คนยังก้าวข้ามสายไฟเบอร์ออฟติกออกมาสัมผัสมือกัน จริง ๆ ด้วยซ้ำไป แต่ก็อีกแหละ ..

1 ปีที่ผ่านมา ผมห่างจากสังคมในนี้ ด้วยความเป็นจริงของการมีชีวิตอยู่ที่ต้องดูแลเด็กผู้ชาย ตัวเล็ก ๆ ถึง 2 คน ที่บางครั้งก็มีความสามารถในการแปลงกายเป็นลูกลิงได้อย่างไม่น่าเชื่อ


. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

" ปล่อยความคิดถึง ปลิวไปในอากาศ

ล่องลอยหัวใจสะอาด ลอยไปแสนไกล

กรุ่นกลิ่นบุหงา พัดมาด้วยรักจากใจ

เพียงหวังให้ถึงใคร ... คนที่รอคนนั้น

ส่งความคิดถึง ปลิวไปในอากาศ

คิดถึงใจจะขาด เธออาจไม่เข้าใจ

แค่อยากให้รู้ ไม่ได้ต้องการสิ่งใด

เธอไม่ต้องคืนใจ ... ถ้าเธอไม่ต้องการ "

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

คิดถึงเพื่อน ๆ ทุกคนนะครับ โดยเฉพาะวันนี้ 10 มีนาคม 2549 เย็นวันที่ผมนั่งจมละอองควันบุหรี่ และปล่อยให้สายเบียร์ไหลทะลักผ่านลำคอ อย่างเด็ดเดี่ยว แต่ไม่เดียวดาย ที่ม้านั่งหินขัด หน้าบ้านทาวน์เฮ้าส์หลังเล็ก ๆ ย่านดอนเมือง เมื่อเช้านี้ ได้มีโอกาสใส่บาตรหลวงพ่อที่ท่านเดินมาบิณฑบาตหน้าบ้านด้วย ผมได้กรวดน้ำเผื่อแผ่ ส่วนกุศลที่ผมได้ทำให้เพื่อน ๆ ทุกคนที่ผมรัก และคิดถึง ( บางคนคิดถึงมากเป็นพิเศษ ... )

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

" หากเพลงคิดถึง ที่ปลิวไปในอากาศ

เพียงถ้ามันพลั้งพลาด ไปไม่พบเธอ

ให้บทเพลงนี้ ล่องลอยเรื่อยไปเสมอ

รอสักวันที่เจอ ... คนที่เขาต้องการ "

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

[ ผมลืมคิดถึงใครไปหรือเปล่า ... ตอนที่ผมกรวดน้ำ ? ]

...

..

.

วันนี้ .. วันเกิดผมครับ ^___^