...เหยื่อ...

by นายทิวา @4 พ.ค.49 15.00 ( IP : 203...197 ) | Tags : กระดานข่าว

ผมอยู่ที่ป้ายรถเมล์แห่งนั้น ณ ค่ำคืนวันศุกร์ ในช่วงเวลาที่แทบจะทุกผู้คน รีบเร่งกระเสือกกระสน เพื่อเดินทางกลับสู่ที่พักกาย และที่พักใจของแต่ละคน

ค่ำคืนวันศุกร์ กับการปลดเปลื้องภาระงานหนักอึ้ง ที่ถมทับมาตลอดทั้งสัปดาห์

ค่ำคืนวันศุกร์ กับสารพัดผู้คน ที่คล้ายกับหลั่งไหลมาจากทุกสารทิศ มากกว่าทุก ๆ ค่ำคืนที่ผ่านมา

ค่ำคืนวันศุกร์ ที่รถราขวักไขว่ ติดขัด พร้อมกับสารพัดเสียงอึกทึกครึกโครม และความวุ่นวายสับสนอลหม่าน

เป็นค่ำคืนวันศุกร์ ที่แทบจะเหมือน ๆ กัน ในทุก ๆ วันศุกร์

เพียงแต่วันศุกร์ในค่ำคืนนี้ มีบางสิ่งบางอย่างที่มากกว่า

ฟ้าคำรามเปรี้ยงปร้าง ส่งคลื่นเสียงสั่นสะท้านไปทั่วทั้งตึก หลังแสงสว่างวาบ ราวกับใครเปิดแฟลชขนาดใหญ่

ดวงอาทิตย์จงใจหลีกเร้นไปจากฟากฟ้าอย่างรวดเร็ว คล้ายกับหลบซ่อนตัวเอง
ปล่อยให้สีเทาหม่นทะมึน ปกคลุมผืนฟ้าแทบจะทุกตารางนิ้ว

เพื่อให้แสงและเสียง ตัดสลับเป็นระยะไม่ขาดช่วง ตลอดช่วงหัวค่ำที่ผ่านมา

หลังจากนั้นไม่นานนัก เม็ดฝนก็หล่นร่วงซ้อนเม็ด เรียงเป็นสายซ้อนสาย ประหนึ่งน้ำป่า โถมทะลักไม่ขาดสาย อย่างไม่ลืมหูลืมตา

แสงและเสียง ประกอบสายน้ำแห่งของธรรมชาติ บดบังสรรพเสียงอึกทึก ที่เคยมีในทุกค่ำคืนวันศุกร์ จนแทบจะหมดสิ้น

ทว่า ! ผู้คนก็ยังต้องดำเนินไปตามวิถีที่เคยเป็น

ค่ำคืนวันศุกร์ ยังคงต้องเป็นเช่นนั้น โดยไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง

ผมยืนรออยู่ที่ป้ายรถเมล์แห่งนั้น ร่วมกับผู้คนที่หลั่งไหลมาจากทั่วทุกสารทิศ ทุกคนเบียดเสียดแออัด อยู่ใต้หลังคาของป้ายรถเมล์แห่งนั้น

ผู้หญิง ผู้ชาย เด็ก วัยรุ่น และคนแก่ ยืนซ้อน ๆ กันอยู่ จนแทบจะกลายเป็นก้อนเนื้อก้อนเดียวกัน

แม้แต่เก้าอี้ปูนที่หล่อไว้ให้นั่งที่ป้ายรถเมล์ ก็กลายเป็นที่ให้ยืนเบียดเสียดกัน

เม็ดฝนหล่นร่วงไม่ขาดสาย ไม่เฉพาะละอองน้ำละเอียดที่กระเซ็น แม้แต่เม็ดฝน ก็สาดซัดเข้ามา ตามกระแสลมที่พัดกระโชกแรง

ทุกผู้คนที่ยืนแออัดเบียดเสียดกัน ล้วนแล้วแต่เปียกชุ่มไปด้วยเม็ดน้ำ

กลิ่นฝนสะอาดสดชื่น ปะปนกับกลิ่นตัวและเหงื่อไคล ผสมเป็นกลิ่นอับชื้นแปลก ๆ

ผมยืนอยู่ที่ป้ายรถเมล์แห่งนั้น รอรถเมล์สายนั้น

เพื่อร่วมชะตากรรมกับผู้คน ที่รอรถเมล์สายนั้น

และร่วมชะตากรรมกับผู้คน ที่รอรถเมล์สายอื่น ๆ

ที่เหมือนกันในช่วงค่ำคืนวันศุกร์ก็คือ รถเมล์ทุก ๆ สาย จะพร้อมใจกันมาอย่างเชื่องช้า เพื่อรอรับผู้ร่วมชะตากรรม ไปเผชิญชะตากรรมร่วมกัน

และเฉพาะค่ำคืนวันศุกร์ ที่มีฝนตกกระหน่ำไม่ลืมหูลืมตา รถเมล์ทุกสาย ก็ยิ่งพร้อมใจมอบความพิเศษ ให้กับผู้ร่วมชะตากรรม

เพื่อมอบความทรงจำพิเศษ อันจะมีได้เฉพาะค่ำคืนวันศุกร์ ที่ไม่ธรรมดาเช่นนี้ ให้กับทุกผู้คนที่ร่วมชะตากรรม

“มาแล้ว ๆ สายอะไรน่ะ” “สาย.... เร็ว ๆ รีบออกไปโบกไว้ก่อน เดี๋ยวมันก็ไม่จอดอีกหรอก” “เฮ้อ... บ้าจริง ๆ แล้วเมื่อไหร่ของชั้นจะมาซะทีนะ”

……….……………………………..
………………………………………

เสียงผู้คนสับสนอลหม่าน เมื่อรถเมล์มาแต่ละคัน พร้อมกับอาการแตกกลุ่ม แย่งชิงผละออกจากป้ายรถเมล์

ที่เหลือคือเสียงสบถเบา ๆ เสียงตัดพ้อบาง ๆ สลับกับเสียงถอนหายใจ

ผู้คนที่ได้ไปก่อนก็ร้อนรน ทั้งแย่งชิงผลักไส เพื่อก้าวขึ้นสู่รถเมล์คันเป้าหมาย

ส่วนผม ยังอยู่ที่ป้ายรถเมล์แห่งนั้น เพื่อรอรถเมล์สายนั้น

เช่นเดียวกับคนอื่น ๆ ที่ยังไม่ได้ไป และเกาะกลุ่มเบียดเสียดหลบฝนรวมกันอยู่

พร้อม ๆ กับผู้คนใหม่ ๆ ที่ทยอยเข้ามาทดแทน

“มาแล้ว ๆ สายอะไรน่ะ” “สาย.... เร็ว ๆ รีบออกไปโบกไว้ก่อน เดี๋ยวมันก็ไม่จอดอีกหรอก” "เฮ้อ... บ้าจริง ๆ แล้วเมื่อไหร่ของชั้นจะมาซะทีนะ”

……….……………………………..
………………………………………

ผมพ้นจากป้ายรถเมล์แห่งนั้น และได้ขึ้นมาอยู่บนรถเมล์สายนั้น พร้อม ๆ กับผู้คนที่ร่วมชะตากรรมเดียวกัน

ที่ทิ้งไว้อาจเป็นเสียงสบถเบา ๆ เสียงตัดพ้อบาง ๆ สลับกับเสียงถอนหายใจ

และผู้คนที่ยังไม่ได้ไป รวมถึงผู้คนใหม่ ๆ ที่ทยอยเข้ามาทดแทน

Comment #1
นายทิวา (Not Member)
Posted @4 พ.ค.49 15.02 ip : 203...197

“ข้างในยังว่างอยู่เลย เดินเข้าไปในก่อน 3 แถวนะ ช่วย ๆ เดินกันด้วย” กระเป๋ารถเมล์ผู้หญิงวัยกลางคน ส่งเสียงห้วน ๆ บอกผู้โดยสาร

“อ้าวนั่น เขาลุกให้นั่ง ก็นั่งสิ ยืนขวางทางอยู่นั่นแหละ แก่แล้ว ยังเมาแป๋ขนาดนี้อีก ไม่ชอบเลย” กระเป๋ารถเมล์คนเดิม ส่งเสียงต่อ

“จะนั่งไม่นั่ง พูดไม่รู้เรื่อง เดี๋ยวแม่ไล่ลงป้ายหน้าเลย” เธอหันมาตวาดใส่ชายมีอายุ แล้วส่งเสียงห้วน ๆ ต่อ

“3 แถวนะ เดินชิดในด้วย แถวริมน่ะจับมือเดียว จะจับสองมือขวางแถวกลางทำไม ?”

กระเป๋ารถเมล์ผู้หญิงวัยกลางคน ส่งเสียงดุวัยรุ่นแถวริมขวามือ แล้วเดินส่ายอาด ๆ เบียดคนเข้ามาท้ายรถ เพื่อเก็บค่าโดยสารผู้ที่ขึ้นมาใหม่ทีละคน

ผมยืนอยู่แถวริมซ้ายมือ ช่วงกลางของรถเมล์คันนั้น แต่หลังจากจ่ายค่าโดยสารเรียบร้อย ผมก็พบตัวเอง มายืนห้อยแขน อยู่ที่เบาะหลังสุดท้ายรถ

รถเมล์คันนี้ ไม่มีประตูขึ้นลงที่ท้ายรถ มีแต่ประตูขึ้นลงที่หน้ารถประตูเดียว

ผู้คนที่ที่ขึ้นมาบนรถเมล์คันนี้ ถูกเบียดจนมากองเรียงแถวอยู่ท้ายรถ

ผมใช้มือข้างซ้ายจับวงกลมที่ห้อยลงมา โดยที่มือข้างขวาถือกระเป๋าเอกสารใบใหญ่ แต่แค่นั้น ก็ทำให้ยืนอยู่กับที่ได้

อาจเป็นเพราะรอบตัวผม มีผู้คนคอยประคองน้ำหนักให้ ระหว่างกันและกัน

เช่นเดียวกับผม ที่คอยประคองน้ำหนักให้กับคนอื่น ๆ รอบ ๆ ตัว

เบาะนั่งซ้ายมือของผม มีหนุ่มสาววัยรุ่นสองคนนั่งอยู่ คุยกันกระหนุงกระหนิง ท่าทางคงเป็นแฟนกัน

ถัดไปข้างหน้า ก็เป็นคู่หนุ่มสาววัยรุ่น เช่นเดียวกับเบาะนั่งถัดขึ้นไป

ดู ๆ แล้ว ก็ให้นึกยินดี ที่หนุ่มสาวสมัยนี้ ล้วนแล้วแต่กล้าแสดงออก

วัยรุ่นผู้หญิงแต่งตัวเปิดเผย เปิดตรงนั้น เว้าตรงนี้ โชว์อกโชว์เอวอย่างมั่นใจ

วัยรุ่นผู้ชายก็กล้าแสดงออก กล้าที่จะจับ จูบ ลูบ คลำ ไปจนถึงละลาบละล้วงในที่สาธารณะ

ที่น่าทึ่งคือ วัยรุ่นผู้หญิงก็ตอบรับการแสดงออกเช่นนั้น โดยความกล้าแสดงออกเช่นกัน

ผมยืนดูอยู่ใกล้ ๆ ด้วยความชื่นชม ต่อความกล้าแสดงออกของวัยรุ่นสมัยนี้

และบางที ก็ปล่อยผ่านความรู้สึกให้ล่องลอย เสมือนหนึ่งว่า ผมเป็นวัยรุ่นชาย ที่กำลังแสดงออกอย่างนั้น

โอ....เป็นการร่วมชะตากรรม ที่ให้ความรู้สึกที่ดีจริง ๆ .....

ผมมัวแต่เคลิบเคลิ้มกับภาพที่ได้เห็น และความรู้สึกของการร่วมชะตากรรมที่แสนสุข จนไม่รู้สึกตัวว่า หญิงสาววัยรุ่นสายเดี่ยว เอวลอย กระโปรงสั้น ถูกเบียดมายืนข้างหน้าผมเมื่อไหร่

หญิงสาวตัวเล็กรูปร่างกระทัดรัด ใช้สองมือของเธอ เกาะกับราวจับบนเบาะนั่งข้าง ๆ

ยามรถวิ่งด้วยความเร็วคงที่ หลัง ไหล่ สะโพก และลำตัวข้างซ้ายของเธอ เอนมาซบกับลำตัวของผม เกือบจะแนบสนิทเป็นเนื้อเดียวกัน

เธอมักเงยหน้ากลมใสน่ารัก ขึ้นมาสบตากับผม แล้วยิ้มเล็ก ๆ เป็นระยะ จนผมต้องยิ้มตอบคืนกลับไป

หญิงสาวเสมองไปทางอื่น หลังสบตากันบ่อยขึ้น ตามจังหวะความเร็วของรถ ที่สลับกับการหยุดนิ่งเป็นระยะ

เช่นเดียวกับผม ที่ลอบชำเลืองไปยังคู่หนุ่มสาววัยรุ่นหลายคู่ ที่ยังแสดงออกอย่างกล้าหาญ

ผู้คนที่ได้เห็นบนรถเมล์คันนั้น ก็คงคล้าย ๆ กัน

โอ.....เป็นการร่วมชะตากรรม ที่ให้ความรู้สึกที่ดีจริง ๆ .....

ผมยังคงเคลิบเคลิ้มกับจินตนาการทางสายตา สลับการแนบเนื้อสัมผัส กับหญิงสาววัยรุ่นแสนน่ารักคนนั้นเป็นระยะ

ชะตากรรมร่วมที่คุ้นชินในทุก ๆ ค่ำคืนวันศุกร์ คล้าย ๆ จะแตกต่างจากเดิม

กลิ่นตัวและเหงื่อไคล ของผู้คนมากมาย ยังอบอวลชวนคลื่นเหียน

แต่กลิ่นฝนสะอาดสดชื่น ก็ผสมจนกลายเป็นกลิ่นอับชื้นแปลก ๆ ที่เร่งเร้าเย้ายั่วให้หัวใจกระเจิดกระเจิง

คล้าย ๆ กลิ่นที่คุ้นเคย เหมือน ๆ ที่เคยคุ้น
คล้าย ๆ สัมผัสที่คุ้นเคย เหมือน ๆ ที่เคยคุ้น คล้ายจะใช่ และก็คล้ายไม่ใช่ เหมือน ๆ อยู่ระหว่างความจริงกับความฝัน แต่เป็นได้มากกว่าความฝัน และก็เกือบจะใช่ความจริง

ผมสัมผัสความรู้สึกได้อย่างนั้น กระทั่งมีความเคลื่อนไหวบางอย่างเกิดขึ้น แทรกกลางระหว่างหญิงสาววัยรุ่นกับผม

คล้าย ๆ กับมีอะไรเคลื่อนไหวขยุกขยิกไปมา อยู่ที่ใต้เข็มขัด

ความรู้สึกบอกผมว่า มีการลูบไล้ไปมาแผ่วเบา บริเวณช่วงหน้าขา ค่อนมาทางกึ่งกลางลำตัว

คล้าย ๆ สัมผัสจากปลายนิ้วนุ่มเนียน และอุ้งมืออบอุ่นอ่อนโยน

ความรู้สึกบอกผมว่า มีเสียงสาก ๆ คล้ายกับการรูดซิบเบา ๆ ช้า ๆ จากบนลงล่างจนสุด

สัมผัสจากปลายนิ้วนุ่มเนียน เคลื่อนตัวผ่านชั้นในที่ขวางกั้นอยู่ แล้วค่อย ๆ เลื่อนลง จนสัมผัสแนบเนื้อข้างใน

อุ้งมืออบอุ่นอ่อนโยน เกาะกุมลูบไล้ และคลึงเคล้นแนบเนื้อเบา ๆ ช้า ๆ

ความรู้สึกบอกผมว่า อุ้งมืออบอุ่นอ่อนโยน ค่อย ๆ เคลื่อนตัวผ่านชั้นในออกมาภายนอก โดยอุ้งมือนั้น ยังเกาะกุมแนบเนื้ออยู่

แล้วความรู้สึกก็บอกผมว่า มีความเย็นวาบผ่านไปทั้งตัว ด้วยการเกาะกุมแนบเนื้อนั้น

ผมเชื่อความรู้สึก และเพราะผมเชื่อ ผมจึงไม่แน่ใจต่อความเป็นจริง ของความเคลื่อนไหวเช่นนั้น

ความเร็วของรถยังคงที่ สลับกับการชะลอลง เป็นครั้งคราว

ผมก้มหน้า เพื่อสบสายตาหญิงสาววัยรุ่นแสนน่ารักคนนั้น

เธอกำลังเงยหน้ารอการสบตาจากผม พร้อมกับยิ้มยั่วเย้าให้ ทั้งปากและสายตา

ขณะที่มือของเธอ ยังเกาะกุมแนบเนื้อของผม บีบกระชับเป็นจังหวะ ดึงเข้า ผลักออก สลับกับลูบไล้เบา ๆ ต่อเนื่อง

รถเมล์คันนั้น เข้าป้ายรถเมล์ เพื่อรับคนขึ้นและปล่อยคนลง คนขับรถเมล์ขยับตัวโยกคันเกียร์ ใส่เกียร์หนึ่ง กระชากออกตัวอย่างรวดเร็ว

รถเมล์พุ่งไปข้างหน้า แล้วชะลอตัวลง เมื่อคนขับโยกคันเกียร์ใส่เกียร์สอง ก่อนจะพุ่งต่อไป ด้วยความเร็วที่เพิ่มขึ้น

จากนั้น คนขับรถเมล์ ก็โยกคันเกียร์ใส่เกียร์สาม และเกียร์สี่ตามลำดับ

รถเมล์วิ่งไปด้วยความเร็วคงที่ สลับกับการเหยียบเบรกแรง ๆ เพื่อเริ่มต้นโยกคันเกียร์ใหม่

ผมโยกตัวตามจังหวะของรถเมล์ ที่พุ่งตัวไปข้างหน้า สลับกับการหยุดชะงัก เมื่อถูกเหยียบเบรกแรง ๆ

ความรู้สึกบอกผมว่า อุ้งมืออบอุ่นอ่อนโยนของเธอ ที่แนบเนื้อของผม ขยับไปข้างหน้า และย้อนกลับมาเช่นกัน

ลำตัวผมเคลื่อนไหวตามจังหวะของรถเมล์ และตามจังหวะอุ้งมืออบอุ่นอ่อนโยนของเธอ

ความรู้สึกบอกผมว่า อะไรบางอย่างกำลังจะพวยพุ่งอารมณ์ปรารถนาภายใน ให้ออกมาสู่ภายนอก โดยอุ้งมืออบอุ่นอ่อนโยนของเธออย่างงดงาม

.............................................................................
.............................................................................
Comment #2
นายทิวา (Not Member)
Posted @4 พ.ค.49 15.04 ip : 203...197

“ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วย ไอ้โรคจิต มันลวนลามหนู” “ว้ายตายแล้ว กระโปรงหนูเลอะของไอ้โรคจิตนี่หมดเลย” “ช่วยด้วย ช่วยด้วยค่ะ ไอ้โรคจิตมันลวนลามหนูค่ะ” “ฮือ ๆ ๆ ดูสิคะ ของมันเปื้อนกระโปรงหนูหมดเลย”

.................................................... .....................................................

“โพละ……” “พลัก......” “ตุบตับ ๆ ……” “ไอ้โรคจิต ไอ้สาด บนรถเมล์ยังกล้าทำอย่างนี้เหรอ....” “ไอ้เลวเอ๊ยย แม่งเลวจริง ๆ....”

..................................................... .....................................................

ผมตื่นขึ้นมาในห้องสีขาว กับผ้าสีขาวที่ห่อหุ้มทั่วทั้งตัวของผม รอบ ๆ ข้าง มีผู้คนมากมาย ในนั้น มีแม่ของผม ญาติ ๆ ของผม และ เพื่อน ๆ ของผมรวมอยู่ด้วย

นางพยาบาลที่เข้ามาดูแลผมบอกว่า ผมน่าจะโดนมากกว่านี้

เจ้าหน้าที่ตำรวจที่มาสอบถามผม บอกว่า เป็นหน้าที่ของเขา ที่จะดำเนินการสอบสวนความผิดที่เกิดขึ้น

แม่ผมไม่พูดอะไร มีแต่น้ำตาที่ไหลซึมออกมา กับภาพผมในหนังสือพิมพ์หัวสีฉบับหนึ่ง ที่พาดหัวว่า “ไอ้หื่นโรคจิต กระฉูดคาวกามกลางรถเมล์”

ญาติคนหนึ่งที่มาด้วยถามผมว่า “ทำไมผมทำอย่างนั้น”

ญาติอีกคนหนึ่ง ที่ไม่ค่อยชอบหน้าผม บอกกับผมว่า “ผมน่าจะถูกรุมกระทืบตายไปเสียเลย จะได้ไม่ต้องเสียชื่อเสียงวงศ์ตระกูล”

ส่วนเพื่อนผมบอกว่า ตำรวจพาผมส่งโรงพยาบาล หลังจากที่มีกลุ่มคน ช่วยกันหิ้วร่างเปลือยเปล่าของผม ไปส่งให้ที่สน. และแจ้งเหตุที่เกิดขึ้น ก่อนจะแยกย้ายกันกลับไป

เพื่อนผมอีกคน กระซิบบอกผมว่า สงสัยผมจะถูกพลเมืองดี รูดทรัพย์ไปหมดตัว

ผมไม่ได้พูดอะไร หรือตอบคำถามใคร ๆ นอกจากถามลอย ๆ ถึงหญิงสาววัยรุ่นคนนั้น

คนที่ตอบคำถามนี้ คือเจ้าหน้าที่ตำรวจ ที่อ้างถึงกลุ่มคนที่นำผมมาส่ง แล้วบอกว่า เจ้าทุกข์อายไม่แจ้งความ และไม่ยอมมาเป็นพยาน

จากนั้น ผมก็ไม่ได้พูดอะไร ไม่ได้ถามอะไร และไม่ได้ตอบอะไร

.................................................................. ...................................................................

ค่ำคืนวันศุกร์ ยังดำเนินไปโดยวิถีที่เป็นไป เหมือน ๆ ทุกคืนวันศุกร์ ที่เป็นช่วงเวลาที่แทบจะทุกผู้คน รีบเร่งกระเสือกกระสน เพื่อเดินทางกลับสู่ที่พักกาย และที่พักใจของแต่ละคน

ค่ำคืนวันศุกร์ กับการปลดเปลื้องภาระงานหนักอึ้ง ที่ถมทับมาตลอดทั้งสัปดาห์ ค่ำคืนวันศุกร์ กับสารพัดผู้คน ที่คล้ายกับหลั่งไหลมาจากทุกสารทิศ มากกว่าทุก ๆ ค่ำคืนที่ผ่านมา

ค่ำคืนวันศุกร์ ที่รถราขวักไขว่ ติดขัด พร้อมกับสารพัดเสียงอึกทึกครึกโครม และความวุ่นวายสับสนอลหม่าน

เป็นค่ำคืนวันศุกร์ ที่แทบจะเหมือน ๆ กัน ในทุก ๆ วันศุกร์
เพื่อร่วมชะตากรรมร่วมกัน…..

……………………………………………….. ………………………………………………..

และผมยังยืนอยู่ที่ป้ายรถเมล์แห่งนั้น ณ ค่ำคืนวันศุกร์ เพื่อรอรถเมล์สายนั้น เพื่อร่วมชะตากรรมร่วมกันเช่นกัน.....


...........................................(จบ).....................

Comment #3
นายทิวา (Not Member)
Posted @4 พ.ค.49 15.06 ip : 203...197

สวัสดี ขอรับ น้าหมี่ที่รัก สวัสดีทุก ๆ ท่าน ณ พื้นที่แห่งความอบอุ่นแห่งนี้ ด้วย ขอรับ

แหะ แหะ ขอรับ วันนี้ มาแบบครึ้มอกครึ้มใจ เลยแอบนำเอา "เหยื่อ" ที่เป็น "เรื่องซั่นซั่น" มาฝาก ขอรับ

แหะ แหะ ขอรับ มาแหล้ว ก็ไปแหล้ว โดยพลัน ขอรับ สวัสดี ขอรับ ทุก ๆ ท่าน

Comment #4
ปราง (Not Member)
Posted @4 พ.ค.49 16.41 ip : 203...10

ขอเวลาไปอ่านก่อนเด้อค่ะ แล้วจะเข้ามาใหม่

Comment #5
Posted @6 พ.ค.49 20.23 ip : 203...115

วัยรุ่นผู้ชายก็กล้าแสดงออก กล้าที่จะจับ จูบ ลูบ คลำ ไปจนถึงละลาบละล้วงในที่สาธารณะ

ที่น่าทึ่งคือ วัยรุ่นผู้หญิงก็ตอบรับการแสดงออกเช่นนั้น โดยความกล้าแสดงออกเช่นกัน


กริๆ  น่าจะแอบถ่ายเป็นคลิปมาด้วยนะน้า


โดนเด็กสาวทำแบบนั้นผมไม่เคยนะน้า  เคยแต่กะเทยควายคัวหนึ่งยืนข้างหน้าผม แล้วพยายามโยกตูดส่ายไปมาในช่วงที่คนแน่นเอี๊ยดดดดบนรถ


อ้วกกกกกกกกกกกก

Comment #6
Posted @8 พ.ค.49 11.23 ip : 202...33

โธ่ พี่ทิวา...ถูกสาวโรคจิตปู้ยี้ปู้ยำซะแล้ว แล้วที่จะขึ้นรถเมล์คันเดิม เพราะ จะหาทางแก้แค้น แหงมๆ เลย

แต่ ไม่แปลกใจในกรณีของลุงหมี่ เพราะลุงหมี่หุ่นทรมานใจควาย มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว ฮ่าฮ่า 

Comment #7
นายทิวา (Not Member)
Posted @10 พ.ค.49 19.21 ip : 203...197

สวัสดี ขอรับ น้าหมี่ ที่รัก และสวัสดี ทุก ๆ ท่านด้วย ขอรับ แหะ แหะ ขอรับ แวบงานมาเหมือนเคย ขอรับ

ปล.๑ อิจฉาน้าหมี่ มีของแปลกเป็นกระเทยควาย แหะ แหะ ปล.๒ ถึงแม่น้องทิว แบบว่า บ่ใช่กระป๋มเน้อ กระป๋มแค่เป็น "ปู้-สัง-เกด-กาน" อยู่ห่าง ๆ ตามท้องเรื่องน่ะ ขอรับ อิอิ

แหะ แหะ ขอรับ สวัสดี ขอรับ ทุกท่าน

แสดงความคิดเห็น

« 1430
หากท่านไม่ได้เป็นสมาชิก ท่านจำเป็นต้องป้อนตัวอักษรของ Anti-spam word ในช่องข้างบนให้ถูกต้อง
The content of this field is kept private and will not be shown publicly. This mail use for contact via email when someone want to contact you.
Bold Italic Underline Left Center Right Ordered List Bulleted List Horizontal Rule Page break Hyperlink Text Color :) Quote
คำแนะนำ เว็บไซท์นี้สามารถเขียนข้อความในรูปแบบ มาร์คดาวน์ - Markdown Syntax:
  • วิธีการขึ้นบรรทัดใหม่โดยไม่เว้นช่องว่างระหว่างบรรทัด ให้เคาะเว้นวรรค (Space bar) ที่ท้ายบรรทัดจำนวนหนึ่งครั้ง
  • วิธีการขึ้นย่อหน้าใหม่ซึ่งจะมีการเว้นช่องว่างห่างจากบรรทัดด้านบนเล็กน้อย ให้เคาะ Enter จำนวน 2 ครั้ง

งานเขียนของข้าพเจ้า

personมุมสมาชิก

Last 10 Member Post

Web Statistics : online 0 member(s) of 77 user(s)

User count is 2441881 person(s) and 10249427 hit(s) since 28 พ.ย. 2567 , Total 550 member(s).