M-e-e P-e-d

๑.

อาจถือเป็นเรื่องโชคดี... ที่บางชีวิต เป็นเดือดเป็นร้อนแทนเรา

ทีวีประโคมข่าวกันให้วุ่น โอเน็ต... เอเน็ต...

หึหึหึ... นี่แหละน่าจะเป็นเหตุผลแรก และเหตุผลเดียว ที่ทำให้มนุษย์บางคนสำนึกได้ ว่าเราเป็นผู้ได้รับผลกระทบจากเหตุการณ์นั้น

พ่อแม่.. ลุงป้า.. อาจารย์.. รุ่นน้อง.. เพื่อน.. และคนอื่นไกล.. ต่างวกเข้าหัวข้อโลกแตก ทุกครั้งที่คุยกัน

หึ..หึ..หึ.. ควรจะดีใจหรือเปล่า ?

เพราะใครคนหนึ่งเคยเสนอแนวคิดว่า

คือการ “ทำบุญ” อย่างหนึ่ง

ทำบุญเพื่ออนาคตของชาติรุ่นต่อๆ ไป
ทำบุญเป็นอุทาหรณ์แก่ผู้ ( เป็น ) ใหญ่
ทำบุญ... โดยเอาอนาคตตัวเองเป็นเดิมพัน


ผู้ ( เป็น ) ใหญ่
จะมีใครสำนึกในความพลาดผิดนี่สักกี่คน...

๒.

ปล่อย...

ฉันนอนหลับ..อย่างเป็นสุข แม้จะฝันร้ายบ้างในบางคืน แต่ก็ไม่มีคืนไหนที่ปีศาจตัวเขื่อง แทรกตัวอยู่ในนั้น

ป
  ล่
    อ
        ย ...

๓.

เสียงใครคนหนึ่งแหวกอากาศมาหา เร่งให้คว้ากระดาษปากกา รอบันทึกผลลัพธ์ จากมันสมองและสองมือ ของเหยื่อผู้โชคร้าย ที่ระบบการศึกษาไทยเล่นตลกด้วย

๔.

ฉัน นอนหลับ.. อย่างเป็นสุข แม้จะฝันร้ายบ้างในบางคืน แต่ก็ไม่มีคืนไหนที่ปีศาจตัวเขื่อง แทรกตัวอยู่ในนั้น

ป
  ล่
    อ
        ย ...





ข ณ ะ .. ภ า ว น า ใ น ใ จ ผู้ ( เ ป็ น ) ใ ห ญ่ บ า ง ค น
ค ง ฝั น ร้ า ย ต ล อ ด ชี วิ ต ก า ร ทำ ง า น นี้


เ พี้ ย ง !!!

ด้ ว ย อ า ลั ย แ ด่ ..

ระ บ บ ก า ร ศึ ก ษ า

ที่ ไ ม่ เ ค ย ป รึ ก ษ า

ผู้ เ รี ย น