M-e-e P-e-d

.


วันหนึ่งเธอเปรย ๆ ว่าอยากเลี้ยงแมว “ แมวนำโชค ” ผมฟังยิ้ม ๆ

เพื่อนเธอเก็บแมวมาเลี้ยงครับ... สองสามเดือนหลังจากนั้นเขาก็กลายเป็นผู้โชคดีจากการจับหางบัตรของสภากาชาด  ได้รถเก๋งไปทำให้โรงรถแคบลงอีกหนึ่งคัน

“ แมวนำโชค ” ผมฟังแล้วยังยิ้ม ๆ

เธอว่าสัตว์นี่สำคัญ  ถ้าดูแลมันดีเรื่องดีดีก็จะเข้ามาหาเรา แล้วผมก็ต้องร้องเมี้ยว ๆ ครับ “ เมี้ยว ๆ ๆ ๆ ” พร้อมกับเทวิสกัสให้เจ้าแมวบ้านตัวน้อยกินทุกวันตั้งแต่หน้าหนาวที่ผ่านมาจนถึงป่านนี้ บางทีมันอาจจะกลายเป็นหน้าที่อันทรงเกียรติของผมไปแล้วกระมังครับ

…


ผมไขกุญแจเข้าบ้านหลังจากไปพักร้อนมาสามวัน เสียงเมี้ยว ๆ แว่วมาเมื่อบานประตูถูกเปิดออก
ผมสูดจมุกฟุดฟิดในขณะที่แมวตัวแรกของเราเดินออกมาคลอแข้งคลอขา เธอหยุดกึกตรงธรณีประตู  ขมวดคิ้วก่อนวิ่งไปที่ชายคา  ปล่อยเสียงเอิ๊ก ๆ อ๊วก ๆ มาเป็นระยะ ส่วนสาวน้อยของผมที่หอบหิ้วสัมภาระอยู่เต็มสองมือเพียงแต่ย่นจมูกให้กลิ่นฉุน ๆ เท่านั้น

โชยมาอีกแล้วครับลมแห่งกลิ่นแมว โชยมาพร้อมกับคำว่า เก็บ – กวาด – เช็ด – ถู
และดูเหมือนว่าจะมีผมเพียงคนเดียวที่รู้สึกได้ถึงความหมายแห่งกลิ่นนั้น

ผมเดินสำรวจที่มาของกลิ่นฉุนร้ายกาจซึ่งบัดนี้ฟุ้งกระจายไปทั่วห้องโถง อ่า...  อย่าให้ผมบรรยายเลยครับว่าสิ่งที่ได้เจอนั้นหน้าตาเป็นอย่างไร

หน้าต่างทุกบานถูกเปิดออก  ก่อนเสียบปลั๊กพัดลมเพื่อระบายอากาศ ให้ตายสิ  แมวนำโชค !

ขั้นตอนแรกคือเก็บส่วนที่ตามองเห็นไปทิ้งครับ  ต่อมาคือการถูพื้น


ผมล้างไม้ถูพื้นเป็นครั้งที่สาม
ขณะเธอพึ่งพายาดมเป็นเครื่องช่วยหายใจอยู่หน้าทีวี
สาวน้อยของเราก็กินขนมหน้าตาเฉยอยู่ตรงนั้นเช่นกัน

สาวน้อยของเราหันมาหลิ่วตาให้ผม  พร้อมกับค่อนแคะเธอ “ แมวใคร  ใครก็ต้องเช็ดสิถึงจะถูกต้อง ” “ อย่าพูดเถอะ  จะอ้วกตายอยู่แล้ว ”  เธอส่ายหัว “ ได้ยังไง ?  ให้ข้าราชการระดับสูงมาเช็ดขี้แมวเนี่ยนะ  ”

“  ไหนว่าแมวนำโชค...  นำโชคไหมคะพ่อ ? ”


...

ผมไม่เคยคิดครับว่าจะมีประสบการณ์แบบนี้ หัวโขนนอกบ้านจะยิ่งใหญ่ขนาดใหญ่ แต่เมื่ออยู่ในบ้าน...  ผมทำทุกอย่างด้วยความเต็มใจ


อย่าเอะไปนะครับ
ผมอ้วกที่หลังบ้านทุกครั้งที่ล้างไม้ถูพื้นเลยเชียว !