เทิดไว้ .. เหนือเกล้า
...
ผมมองดูเสื้อยืดสีเหลืองเก่า ๆ กลิ่นเหม็นอับ ๆ ที่รื้อออกมาจากตู้อย่างสิ้นหวัง
เสื้อยืด ที่ยืดย้วยสมชื่อ มีรอยถูกกัดแทะโดยตัวอะไรสักอย่างไม่ทราบได้ รูมันเล็ก ๆ กระจัดกระจายไปตามชายเสื้อ ผมพยายามจะหาเหตุผลข้าง ๆ คู ๆ เข้าข้างตัวเองว่า ความเป็นคนหวานอารมณ์โรแมนติกของเราเป็นแน่แท้ ที่ล่อเหล่าแมลงให้มาแดกใย สังเคราะห์สีเหลืองตุ่น ๆ ตัวนี้
แขนเสื้อไม่มี ไม่ใช่ว่าแมลงอดอยากเหล่านั้นแทะไปหรอก แต่เพราะผมดันเอากรรไกร หั่นออกซะ ตอนที่ใช้มันเป็นเสื้อยืดประจำตัวตอนปีนหน้าผา นัยว่ามันจะทำให้ดูเป็น สปอรต์แมน ตอนวาดลีลาท้าทายแรงดึงดูดของโลกอะไรประมาณนั้น ผมจำได้ว่าได้ ใส่เสื้อตัวนี้ไปสร้างวีรกรรมไว้หลายที่ ไม่ว่าจะเป็นหน้าผาที่เขาฆ้องชัย อ.ลานสัก จ.อุทัยธานี หน้าผาด้านหลังศาลประตูผา และศูนย์ฝึกลูกช้าง จ.ลำปาง หน้าผาหลังศาล เจ้าแม่เขาสามมุก จ.ชลบุรี และอีกหลายต่อหลายที่ ..
เสื้อเหลืองตัวนี้ เป็นตัวที่ผมรักมาก ด้วยความที่เมื่อใส่ตอนที่ปีนหน้าผา มันทำให้คนที่ยืน แหงนคอตั้งบ่าอยู่ข้างล่างเห็นพฤติกรรมท้านรกของผมได้อย่างชัดเจน เนื้อผ้ามีส่วนผสม ของคอตต้อน ทำให้ซึมซับเหงื่อได้ดี ระบายอากาศได้คล่องแคล่ว ( เนื่องจากตัดแขนเสื้อ ทิ้งไปแล้ว ) แต่ถึงแม้ว่าผมจะรักมันขนาดไหน มันก็ไม่อาจหลุดพ้นไปจากกฏธรรมชาติของ ตถาคต ...
... เมื่อมีเกิด ก็ย่อมมีดับ ...
ความทรุดโทรม เกิดตามวัย ไม่ว่าคนหรือว่าเสื้อ ทุกวันนี้ถ้าให้ผมต้องไปปีนหน้าผาในเส้นทาง ที่ผมเคยปีนผ่านมาแล้ว อาจดูน่าสมเพชมากกว่าน่าตื่นเต้น อายุแค่ 35 กลับลดทอนความฮึกเหิม ห้าวหาญของวัย 21 ลงไปได้อย่างเหลือเชื่อ พละกำลังดูหดหาย ไม่เหมือนกับเวลาที่ผมยกกระป๋อง เบียร์ช้างกระดกเข้าปากเลยสักนิด ...
เสื้อเหลืองของผมก็เหมือนกัน มันมีสภาพใกล้เคียงผ้าเช็ดเท้าเข้าไปทุกขณะ แม้ถูกพับเก็บไว้อย่างดี ในตู้เสื้อผ้า ร่องรอยการถูกใช้งานอย่างดุเดือด ดูเหมือนกับการใช้ชีวิตที่ดุดัน .. ดื้อรั้น
... แต่ผมต้องใส่เสื้อสีเหลือง ...
แล้วจะให้ผมไปหาเสื้อเหลืองที่ไหนได้ ไอ้ตัวที่มีตราฉลองศิริราชสมบัติครบ 60 ปี ราคาก็พุ่งปรี๊ด ไปตัวละ 400 กว่าบาทแล้ว นี่ราคาแถวบ้านผมนะ แถมยังไม่รู้ว่าจะมีของหรือเปล่าด้วย
วาระแห่งชาติ กิจกรรมของประเทศ จะให้ชาวบ้านชาวเมืองเขาแสดงความจงรักภักดีโดยที่ผม
ไม่มีส่วนร่วมจะได้ยังไง ..
นี่ยังไม่นับพระมหากรุณาธิคุณ ที่ทรงโปรดเกล้าให้ชื่อพระราชทานมาให้ผมด้วยนะ บางคนอาจจะยังไม่รู้ ว่าชื่อจริงของผมเนี่ย ชื่อพระราชทานนะเฟ้ย ...
...
ความพอเพียง .. อยู่ที่ไหน
อยู่ที่ใจ มิใช่หรือ
ถ้าใจพออย่างที่เป็น อยู่ คือ
ตนก็ถือ อย่างที่เป็น เช่นทุกวัน
...
พรุ่งนี้ วันฉลองศิริราชสมบัติครบ 60 ปี
ผมจะใส่เสื้อสีเหลืองที่ผมรัก เสื้อสีเหลืองตัวเดียวที่ผมมีอยู่ เสื้อสีเหลืองที่ดูแหว่งวิ่นในสายตา แต่เต็มอิ่มในหัวใจ
ถวายพระพร .. ขอพระองค์ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน
ด้วยเกล้า ด้วยกระหม่อม ขอเดชะ
ข้าพระพุทธเจ้า นาย วรธาร พึ่งแก้ว
...
Relate topics
หมี่เป็ด ผู้ชายนัยน์ตาสนิมเหล็ก
พัฒนะ ปฐมพงศ์ (Not Member)นันทร์ (Not Member)นางสาว สุกัญญา ปะสาจ (Not Member)กราส (Not Member)