แด่เธอ..ผู้มีหุบเขาฝนโปรยไพรในห้วงใจ
บ้านนักเขียนหนุ่ม, ไม่มีโอกาสสัมผัส อ้อนวอนคืนดาวหม่น ย่ำเท้าท่ามความสับสน
ตะกอนใจลอยคว้าง จิตสามัญคงอยู่ รักและปรารถนา ,..
เส้นทางสายเก่า ขนานคู่กับศรัทธา เชื่อมั่น,อ่อนไหว
พร่ำภาวนาถึงคืนวันอันมิอาจเป็นอยู่ เนื่องด้วยขบถอันแรงกล้า รอคอย.. ก้าวไปข้างหน้า ซอยเท้า.. ถียิบ ถี่ยิบ
..,
หุบเขาฝนโปรยไพร ที่ซึ่งไกลเหมือนภาพฝัน ใกล้ในห้วงใจ..อาจสัมผัส แม้ตะกอน !!
Relate topics
ศิริโสภณ (Not Member)
เสือจ้ะ (Not Member)