แด่เธอ..ผู้มีหุบเขาฝนโปรยไพรในห้วงใจ
บ้านนักเขียนหนุ่ม, ไม่มีโอกาสสัมผัส อ้อนวอนคืนดาวหม่น ย่ำเท้าท่ามความสับสน
ตะกอนใจลอยคว้าง จิตสามัญคงอยู่ รักและปรารถนา ,..
เส้นทางสายเก่า ขนานคู่กับศรัทธา เชื่อมั่น,อ่อนไหว
พร่ำภาวนาถึงคืนวันอันมิอาจเป็นอยู่ เนื่องด้วยขบถอันแรงกล้า รอคอย.. ก้าวไปข้างหน้า ซอยเท้า.. ถียิบ ถี่ยิบ
..,
หุบเขาฝนโปรยไพร ที่ซึ่งไกลเหมือนภาพฝัน ใกล้ในห้วงใจ..อาจสัมผัส แม้ตะกอน !!
Relate topics

