M-e-e P-e-d

ตีกรอบ ครอบตัว

by อัญชา @3 ธ.ค.46 10.30 ( IP : ) | Tags : กระดานข่าว

ในวงวรรณกรรมมีข้อถกเถียงกันไม่สิ้นสุด
แบบนั้นดี แบบนี้ถูก
ที่แหกกฎแต่ดั้งเดิมผิด?

ไม่รู้จะตีกรอบอะไรกันนักหนา
ภาษามีมาให้เราใช้
มันมีวิวัฒนาการของมันอยู่ตลอดเวลา
แล้วถ้าเรามัวแต่ยึดติดกับกฎเกณฑ์เก่า ๆ
เราจะตามทันหรือ?

ภาษาเป็นตัวอย่างของความเจริญทางวัฒนธรรม
หรืออีกนัยนึง ภาษาเป็นตัวบ่งบอกสถานะของสังคม ณ เวลานั้น ๆ
เช่นนี้แล้ว การใช้ภาษาก็ย่อมต้องเปลี่ยนไปตามกาลเป็นธรรมดา
จะหากรอบมาครอบขังมันก็ไม่อาจจะทำได้เลย

การเดินตามแนวขนบก็ไม่ถึงกับเป็นเรื่องล้าหลัง
แต่เป็นสิ่งที่ควรศึกษาและทำความเข้าใจ
ขณะเดียวกัน การยึดติดกับกฎเกณฑ์แบบดั้งเดิมมากเกินไป
มันก็ทำให้โลกทัศน์ของเราคับแคบ
แต่ถ้าหากเรารับทั้งของเก่าและใหม่เข้าไว้ด้วยกัน
แล้วเลือกใช้อย่างเหมาะสม
น่าจะเป็นการพัฒนาตัวที่ดีกว่ามิใช่หรือ?

//สืบเนื่องจากความเมามันในหน้าประพันธ์สาส์น เมื่อวานเลยไปแกว่งเท้าสักหน่อย  ฮาดีเหมือนกัน เช้านี้เลยเขียนกระทู้อันนี้ขึ้นมา  อยากจะมาถามคนแถวนี้น่ะค่ะ มีว่ามีความคิดเห็นประการใด?

Relate topics

Comment #1
ปุถุชน (Not Member)
Posted @3 ธ.ค.46 10.35 ip :

ความหลากหลาย ผมมองความแตกต่างเป็นสีสันที่ประดับประดาผสมกลมกลืนกันจนเกิดความพอดีพองามจนถึงขั้นวิจิตรตระการ ลองจินตนาการดูว่าถ้าโลกเป็นสีขาวดำ มันจะดีหรือไม่ดีหนอ เพราะโลกเรามีหลากสีสัน ทำให้โลกมันน่าอยู่ น่าฝังตัวเองสักร้อย ๆ ปี คนถึงไม่อยากตายไปง่าย ๆ ถ้าไม่จำเป็น เพราะโลกมันน่าอยู่

เหมือนกันถ้าโลกของวรรรกรรม ถ้าเราจำกัดคำว่าวรรณกรรมในรูปแบบที่แคบ ๆ กรอบสองสามกรอบมันคงจืดชืดเหมือนซุปหรือข้าวต้มค้างคืนที่ยังไม่ได้อุ่น

แน่นอนล่ะว่าทุกคนมีรสนิยมที่แตกต่างกัน บางคนอาจชอบสีขาวดำอย่างเดียว บางคนอาจชอบสีสันตระการตาละลานตาแบบจาไมก้า บางคนชอบสีเหลื่อมุกพราย บางคนชอบสีสันของโค้งรุ้ง แน่ล่ะว่ามันเป็นความชอบส่วนตัว ความชอบส่วนตัวจึงไม่ใช่มาตรฐานใช้ตัดสินทุกสรรพสิ่ง

โลกวรรณกรรมเป็นอาณาจักรที่กว้างขวางไร้ขอบเขตจำกัด มีแต่คนที่ชอบกักขังตัวเองเท่านั้นที่ไม่ฉลาดพอให้โลกของเขาเป็นเพียงแค่ห้อง ๆ หนึ่งเท่านั้น แถมห้องนั้นยังทึมทึบอับแสง มีเพียงแสงขมุกขมัวเท่านั้นที่พอลอดผ่านไปได้

การเปิด"โหลกวรรณกรรม"จึงเป็นวิถีที่คนชอบวรรณกรรมสมควรเปิดอย่างยิ่งยวด!!!

    Comment #2
    หมี่เป็ด ไอ้รูปหล่อ (Not Member)
    Posted @3 ธ.ค.46 16.03 ip :

    ภาษาคือวัฒนธรรมอบ่างหนึ่ง  ผ่านการกลั่นกรองมาอย่างยาวนานคู่กับชุมชน  เกิดการปะทะกันระหว่างวัฒนธรรมภาษาเสมอมาและจะเสมอไป  วัฒนธรรมมีความเป็นพลวัตที่แน่นอน  มีแรง  มีพลังงานศักย์  มีการเคลื่อนไหว  และปรับเปลี่ยนไปได้ทุกเมื่อ    ตามที่ผู้ใช้ต้องการให้เป็น

    ภาษาของเด็กรุ่นใหม่คือตัวอย่างแจ่มชัดที่สุด  ราชบัณฑิตไม่เคยตราคำว่า จ๊าบ , แห้ว ,กิ๊ก  หรืออะไรอีกมากมาย  ลงไปในพจนานุกรมตามที่วัยรุ่นเขาเข้าใจกัน  จนกว่ากาลเวลาผ่าน  และคำคำนั้นได้รับการยอมรับในวงกว้าง  ราชบัณฑิตจึงจะใส่ลงไปในพจนานุกรม

    แต่คำเหล่านั้นเป็นศัพท์ที่ไม่ได้รับการยอมรับ?  ไม่ใช่แน่ๆ  อย่างน้อยมันก็ได้รับการยอมรับจากกลุ่มของวัยรุ่น  อยู่ห่างไกลกันคนละทิศ  เขายังเข้าใจกันได้  เพราะอะไร?

    เพราะภาษาที่เขาใช้มันเป็นภาษาในยุคสมัยของเขา    ยุคสมัยมันจะบอกเขาให้เข้าใจไปเองว่าหมายถึงอะไร 


    ขณะเดียวกัน-ภษาเก่าๆ  รูปแบบเก่าๆ  ก็ยังคงศักดิ์สิทธิ์และง่ายแก่การรับรู้มากกว่าในการสื่อสาร  มันจะยังคงอยู่ไปได้อีกกี่ปี  มันจะยังคงมีการขับเคลื่อนไปได้อีกกี่นาน    อยู่ที่เราใช้มันอย่างไร

    ในความเห็นของผม-ไม่ว่าเก่าหรือใหม่  ไม่ว่าจะภาษาหรือฉันทลักษณ์ ไม่ว่าจะสังคมเก่าหรือสังคมใหม่ ไม่ว่าจะสมบูรณาญาสิทธิราชหรือประชาธิปไตย    นี่คือรูปแบบเท่านั้น  รูปแบบที่ให้เราเข้าใจมันในโครงสร้าง  เพื่อค้นหาความลงตัวและการเหมาะควรแก่การเจาะเข้าไปหาแก่นแกนแท้ของมัน  จึงเชื่ออย่างยิ่งว่า-โลกนี้ไม่มีอะไรที่เพียวแท้ๆ  ด้วยมันมีการถ่ายเทและไปมาหาสู่กัน  ด้วยในสถานะเดิมของสรรพสิ่ง  มันมีสถานะใหม่ของกาลเวลาเข้าไปข้องเกี่ยวอยู่ตลอดเวลา  และเชื่อว่า-โลกนี้ไม่มีอะไรตายตัว

    ในวงวรรณกรรม  รงค์ วงษ์สวรรค์คือตัวอย่างที่แจ่มชัดที่สุด  และพิสูจน์ได้ด้วยกาลเวลาอันยาวนาน  และจะยาวนานไปอีกยาวนาน


    อย่างไรก็ตาม-ในความเป็นขนบของสรรพสิ่ง  ไม่เฉพาะเรื่องฉันทลักษณ์  ผมยังชื่นชมที่จะได้เห็นได้ยินได้รับรู้อยู่    ภาษิตจีนกล่าวไว้ทำนองว่า  หมื่นพันดอกไม้ในสวนเดียว...

      Comment #3
      ขนมเน่า (Not Member)
      Posted @3 ธ.ค.46 22.36 ip :

      เอ่อ..ใครเป็นคนตีกรอบครับ

      ระบุชัด ๆ ไปเลยครับ

        Comment #4
        วรา (Not Member)
        Posted @5 ธ.ค.46 18.35 ip :

        มันอยู่ที่เรา  แยแส  ไหม
        5555555555

          Comment #5
          รอย ตะวัน (Not Member)
          Posted @13 ธ.ค.46 11.02 ip :

          ของงี้เค้าเรียกว่า ใครไม่เห็นด้วยกะกู
          ถือว่าคนละพวกกัน


          ภาษา ทุกคนมีสิทธิ์ใช้พอ ๆ กับมีสิทธิ์คิด

            แสดงความคิดเห็น

            « 1430
            หากท่านไม่ได้เป็นสมาชิก ท่านจำเป็นต้องป้อนตัวอักษรของ Anti-spam word ในช่องข้างบนให้ถูกต้อง
            The content of this field is kept private and will not be shown publicly. This mail use for contact via email when someone want to contact you.
            Bold Italic Underline Left Center Right Ordered List Bulleted List Horizontal Rule Page break Hyperlink Text Color :) Quote
            คำแนะนำ เว็บไซท์นี้สามารถเขียนข้อความในรูปแบบ มาร์คดาวน์ - Markdown Syntax:
            • วิธีการขึ้นบรรทัดใหม่โดยไม่เว้นช่องว่างระหว่างบรรทัด ให้เคาะเว้นวรรค (Space bar) ที่ท้ายบรรทัดจำนวนหนึ่งครั้ง
            • วิธีการขึ้นย่อหน้าใหม่ซึ่งจะมีการเว้นช่องว่างห่างจากบรรทัดด้านบนเล็กน้อย ให้เคาะ Enter จำนวน 2 ครั้ง
            paper version release 2.6.18. ช่วยเหลือ

            งานเขียนของข้าพเจ้า

            personมุมสมาชิก

            Last 10 Member Post

            Web Statistics : online 0 member(s) of 77 user(s)

            User count is 2435447 person(s) and 10214484 hit(s) since 23 พ.ย. 2567 , Total 550 member(s).