ฉัน-ประหนึ่งเมล็ดพันธุ์แห่งปัญญา
......,
ฉันเชื่อว่า,ทุกครั้งที่กระบวนการสื่อสารทางความคิดผ่านการอ่านก่อเกิด กลการต่อจิ๊กซอว์ให้สมบูรณ์ก็ดำเนินไปพร้อมๆกัน ... ฉันและจิ๊กซอว์เป็นเพียงชิ้นส่วนเล็กๆที่เมื่อมองผิวเผินแล้วอาจไร้ซึ่งความสำคัญใดๆ หากแต่ขาดหายไปเพียงเสี้ยว ภาพจิ๊กซอว์และโลกกลมๆใบนี้จำต้องยุติลงเช่นกัน
....,
หากการอ่านคือการบ่มเพาะเมล็ดพันธุ์แห่งปัญญา ฉันคงไม่ต่างอันใดกับอณูเล็กๆที่รอคอยการโอบประคองจากมืออันกร้านกร้าวแห่งบรรณพิภพ การก้าวข้ามเวลาด้วยจังหวะชีวิตที่แปลกแยก ทำให้แต่ละย่างก้าวของฉันหนักอึ้ง ผ่านกระบวนวิเคราะห์เชิงการอ่านเพื่อวัตถุประสงค์ในการเรียนรู้ ขณะเส้นทางเบื้องหน้าทอดยาว มือและใจของฉันก็ค่อยๆเติบโตขึ้น ทุกวันนี้ฉันอ่านหนังสืออย่างหนัก ตอกความคิดและจิตวิญญาณย้ำลง ณ จุดเดิมเพื่อเปลี่ยนผ่านสู่อีกโลก,อันงดงาม อ่อนโยนและเศร้าลึก การอ่านสำหรับฉันคือการเติมเต็มชีวิตด้วยคำตอบของทุกคำถาม เฟ้นมาซึ่งรูปธรรมแห่งนามสารัตถะ และบางครั้งการอ่านก็เกิดขึ้นเพียงเพื่อกำซาบรสหวานหอมซึ่งอาจหล่นหายเนื่องด้วยพันธนาการที่ตรึงรัดประหนึ่งโซ่ตรวน ฉันเริ่มต้นเรียนรู้จากเบื้องล่างต่ำลึกคล้ายหุบเหวอันไร้ก้น ผ่านตัวอักษรลึกซึ้งและงามงด ภายใต้ความมุ่งหมายอันสูงค่า เพราะฉันเชื่อมั่นในหลากวัจนะ เคารพต่อทุกปราการความคิด และศรัทธาในถ้อยกังวานอันเงียบงันที่ปรากฏในทุกรายละเอียดระหว่างตัวอักษรที่เชื่อมความจริง ความคิดและตัวตนของผู้เขียนให้กลมกลืนประหนึ่งหน้ากระดาษที่สรรค์สร้างขึ้นโดยวัตถุดิบแห่งการก้าวผ่านโลกสวยงามและรอยทาทาบอันมืดดำ แปรค่าเป็นความปรารถนาดีต่อเพื่อนมนุษย์ ฉันรับเอาความปรารถนานั้นไว้เต็มใจเล็กๆ ขณะนี้ฉันเติบกล้าขึ้นอีกก้าวจากเมล็ด พันธุ์แห่งปัญญาเล็กๆในวันก่อนหน้า ฉันพร้อมแล้วสำหรับการแตกแขนงจินตนาการอันอาจเลือนพร่า-แจ่มชัด อย่างน้อยเพื่อปลอบประโลมโลกอันเหงาเศร้าให้แวะทักทายกับรอยยิ้มและความเท็จอันสัตย์ซื่อ ฉันไม่อาจหยั่งรู้ได้ว่า มนุษย์เล็กๆอย่างฉัน จะสามารถปลูกฝันอันใหญ่ยิ่งได้หรือไม่ แต่การจัดการกับไฟฝันอันคุกรุ่นอยู่ขณะนี้ .. ทำให้ฉันเชื่อมั่นว่าแม้เพียงการหยุดอยู่กับที่ ชะงักไว้ซึ่งการเคลื่อนไหวใดๆ แล้วปล่อยไว้เพียงความคิดให้โลดแล่นกระโจนตนผ่านหน้าต่างบานโต แลเห็นต้นข้าวแห่งความรู้หัวเราะร่า ทิวเขาทะมึนแฝงด้วยอำนาจแห่งสาระกำลังจ้องเขม็ง คุณครูแมลงปอบินว่อน สอนอ่านเขียนให้กับเพื่อนผีเสื้อปีกสวย เหนือเงาแห่งเวิ้งน้ำ เต็มไปด้วยเรื่องเล่ามหัศจรรย์ เด็กน้อยสามสี่คนกึ่งเดินกึ่งวิ่งด้วยหัวใจละมุนละไมรับกับใบหน้าอิ่มฝัน ... ฉัน-เมล็ดพันธุ์แห่งปัญญา เชื่อมั่นเสมอสำหรับการรังสรรค์สิ่งเล็กๆเปี่ยมคุณค่า ให้กับโลกอันกว้างใหญ่ใบนี้ โลกซึ่งถักทอด้วยความหลากหลายของพันธุ์กล้า และความเพียรพยายามในการอ่านหนังสือของฉันทุกวันนี้ เปรียบประหนึ่งการปลูกดอกไม้ป่า ไม่จำเป็นสำหรับการประกาศศักดาความเป็นไม้ดอก แต่กลิ่นหอมซึ่งกรุ่นกำจายนั่นเล่า - - คือคำตอบทั้งมวล<br />
...,
ฉันเชื่อมั่นอีกเช่นกันว่า,เราไม่จำเป็นต้องอ่านหนังสือ หากสามารถอ่านทุกสิ่งที่อยู่รอบตัว แต่ถ้าทำไม่ได้ การอ่านคือทางเลือกถัดมา
....,
Relate topics
หมี่เป็ด ผู้ชายนัยน์ตาสนิมเหล็ก
:: SUPERGiRL* ::
ปุถุชน