M-e-e P-e-d

เสือไข่  เป็ดผยอง
ยืนเด่นอยู่ท่ามกลางสมุนโจรร่วมยี่สิบ ร่างของเสือไข่สูงและบึกบึนภายใต้ผิวสีเข้มเหมือนนักรบโบราณ ใบหน้าเข้ม จมูกโด่งเป็นสัน ตาดุราวเหยี่ยวแต่สงบนิ่งคล้ายสายน้ำ หนวดโค้งเหนือริมฝีปากยิ่งขับเน้นให้ใบหน้าของเสือไข่ฉายแววบารมีเหนือผู้อื่น  ที่เอวเล่าก็คาดซองปืนลูกโม่ด้ามสีทองทั้งสองข้าง พร้อมแถวกระสุนเรียงรายเห็นเด่นชัด ในชุดทหารพราน ยืนกอดอกสบายอารมณ์เยี่ยงเสือเลือดเย็นไม่เดือดร้อนและไม่นำพากับความเป็นความตาย ยิ่งทำให้เสือไข่ เป็ดผยอง ได้รับการกล่าวขานว่าฆ่าคนทั้งๆที่ริมฝีปากมีรอยยิ้ม  ที่เหนือไปกว่านั่นคือการชักปืนเร็วและยิงแม่นยำราวจับวาง  หากเล็งหัวใจลูกกระสุนจะทะลุหัวใจ หากเล็งหน้าผากกระสุนก็จะเจาะหน้าผาก  ตอนนี้ในมือเสือไข่ว่างเปล่า และปล่อยมือตามสบาย ส่วนสมุนเสือก็พกปืนหลากชนิดทั้งแบกทั้งถือ ด้วยปืนสั้นปืนยาวต่างชนิด วางท่ายโส เชื่อว่ามีลูกพี่มือดีในวัยฉกรรจ์

พรานหอย  หัวแสงจันทร์  ยืนอยู่ฝั่งตรงข้ามกับเสือไข่  ไม่ไกลนักในระยะชักปืนยิงได้ถนัดมือ  พรานหอยหันหลังให้แสงจันทร์ยิ่งขับเน้นหัวล้านของแกให้แวววาว แกเป็นคนที่หน้าผากยาวตามโหงเฮ้งของซินแส บ่งบอกถึงผู้มีอันจะกิน แต่พรานหอยตรงข้ามคำทำนายด้วยประการทั้งปวง  ตาของแกคมเหมือนมิตร ชัยบัญชา จมูกโด่งราวสมบัติ  เมทะนี  หนวดโค้งเยี่ยงนายจัน หนวดเขี้ยว  ในวัยหนุ่มพรานหอยเป็นหนุ่มหล่อแห่งหมู่บ้าน ร่างของแกขาวราวคนกรุงฯ ผิวเหมือนผู้ดี มีแต่มือและตีนเท่านั้นที่เป็นคนยากไร้เพราะมันทั้งแตกและด้านเกือบทุกซอกมุม ตอนนี้หางตาแต้มตีนกาหลายขีดมันแอบมาเหยียบเมื่อคราแกเผลอหลับ  ผมบนหัวที่มีจำกัดก็กลายสีเป็นสีขาวแซม ท้องที่เคยอุดมด้วยกล้ามเนื้อก็เปลี่ยนเป็นลงพุงนิดๆ  แต่สิ่งที่ไม่เคยเปลี่ยนก็คือท่าทางของแก  ยังคงดูดีและกินขาดเสมอ เอวของพรานหอยเหน็บปืนลูกโม่เยี่ยงเดียวกัน  แต่กระสุนมีเพียงห้านัด  ห้านัดเท่านั้น....  มือของพรานหอยว่างเปล่า หัวใจของพรานหอยสงัดนิ่งเป็นหนึ่งเดียวกับสายลมยามราตรี  ในวัยห้าสิบกว่าๆ ท่าทางของพรานหอยยังปราดเปรี่ยว  ดวงตาเพ่งมองที่มือของเสือไข่ปืนไวแห่งยุค มือคู่นั้นฆ่าคนมานักต่อนัก  เบื้องหลังของพรานหอยว่างเปล่าไร้ผู้คน 


อ้ายเสือไข่ กูรู้ดีว่าแม่มึงชื่อปริก ขายไข่เป็ดอยู่บ้านทรายขาว  มึงก็ได้แต่ปล้นระหว่างเทือกเขาตะนาวศรีเท่านั้นดอก ส่วนกูหอย หัวแสงจันทร์ ปล้นตั้งแต่เชียงราย ยันยะลา  ยังไม่คุยโวเยี่ยงมึง มาดวลกันตัวต่อตัวเป็นไงอ้ายลูกคนขายไข่ จะได้รู้ว่าเหนือไข่ยังมีหอย
พรานหอยยังยืนทอดอารมณ์สูบยาเส้นมวนใบจากสบายใจเฉิบ    เสียงสมุนโจรยังคงหัวเราะร่ากระทบใบยางให้ร่วงกราว กระเทือนไปถึงจันทร์แจ่ม
อ้ายพรานหอย หัวแสงจันทร์  มึงคุยโวนักไม่เจียมตัว มาดวลกับกูเสือทองม้วน ก็พอแล้ว ไม่ต้องให้พี่ไข่ชักปืนให้ปวดข้อมือ
ว่าแล้วเสือทองม้วนก็ก้าวขาออกมาเมื่อเสือไข่พยักหน้าเป็นเชิง  เสือทองม้วนยืนกางขาเล็กน้อยในท่าเตรียมพร้อม  ซองปืนอยู่ทางด้านซ้ายมือแน่แท้เสือทองม้วนถนัดขวา มันเอียงขวา...  ส่วนของพรานหอยเหน็บปืนอยู่ทางขวา  ทั้งสองยืนประจันหน้ากันราวเสือแก่ประสบการณ์โชกโชนจะกัดกับเสือหนุ่มเลือดร้อน หากพูดถึงแรงปะทะ พลกำลังแล้วล่ะก็คนย่อมวางเดิมพันเสือทองม้วน  คมตาของเสือทองม้วนปานมีดแต่ของพรานหอยปานหินลับมีดย่อมเหนือกว่าเพราะความคมขึ้นอยู่กับหินลับ  พรานหอยยังคงยกกรอกยาขึ้นสูบสบายอารมณ์

ควันบางๆ ลอยคว้างและเคว้งในอารมณ์บดบังให้จันทร์เลือนแสง  พรานหอยสะบัดมือกรอกยาลอยขึ้นฟ้า ประกายไฟเล็กๆ แตกพร่าระยิบเต้นกระจัดจายบนปลายฟ้า  มือซ้ายพรานหอยลดต่ำวูบหมุนตัวไปทางด้านหลัง ปืนพ้นปลอก หัวล้านของแกสะท้อนแสงวาบ...

เพียงเสี้ยววินาที กระสุนปืนก็พุ่งผ่านปลายกระบอก เป็นภาพสโลโมชั่น หัวกระสุนที่พุ่งผ่านเห็นได้เด่นชัดตัดผ่านอากาศพุ่งหาเป้าหมาย  เสือทองม้วนเพียงเอี้ยวตัวชักปืน มือขวาก็ปวดปร่าหางตากระตุก หัวใจกระเทือน  ถอยหลังไปสามก้าวครึ่ง ตรงกลางมือขวาพอดิบพอดีเป็นรูกลวงตัดเส้นชะตาของเสือร้าย  กรอกยาหมุนคว้างในบรรยากาศ พรานหอยเก็บปืนเข้าเอวและยื่นมือรับกรอกยาขึ้นมาสูบอีกครั้ง..... เดียวที่ยังไม่เปลี่ยนคือท่าสูบยาอันหล่อร้าย    เพียงเสี้ยวของวินาที รวดเร็วและแม่นยำ  กระสุนเหลือเพียงสี่นัดเท่านั้น...  ทุกคนเงียบ นกหลับยามราตรีแตกตื่นกระพือปีกบินไร้ทิศทาง  แต่กระสุนกลับมีทิศทาง.....หัวใจเล่าไยมิใช่มีทิศทาง

เสือไข่ ยังคงไม่พูดอะไร เฝ้ามองพรานหอย ด้วยดวงตาของเหยี่ยวรัศมีการฆ่าฟันกำจายกำจรริมฝีปากมีรอยยิ้ม  ลูกน้องถอยหลังโดยระบบอัตโนมัติไม่จำเป็นต้องสั่งให้เสียความรู้สึกปลายเกือก
พรานหอย หัวแสงจันทร์ สมคำร่ำลือ กระสุนและปากไวพอกัน
หึหึ  ย่อมแน่อยู่แล้ว เมื่อกี้แค่ยิงเล่นๆ  ไม่ได้ตั้งใจอะไร เพราะกระสุนของข้า ใช้กับคนที่คู่ควรเท่านั้น พรานหอยวูบคิด  ภาพของแกเคยใช้ปืนนี้ยิงนกกระจิบกระจอกเห็นเด่นชัดนัก
วันนี้ข้าจะได้เปิดหูเปิดตาบ้าง รับมือ...

พูดเสร็จกระสุนปืนก็พุ่งผ่านไม่มีใครเห็นเสือไข่ชักปืนออกมาจากไหน มันเร็วเกินไปที่ตาเนื้อจะจับความเคลื่อนไหวนั้นได้  สมุนโจรย่อมรู้กระสุนโลกันต์ของลูกพี่ไม่เคยพลาดเป้า เสียงกระสุนปืนกรีดร้องมัจจุราชก็ระบำเพลง  มีแต่เสือไข่เท่านั้นที่นิ่งและเงียบ ใบหน้าปราศจากความรู้สึกใดๆ แต่ดวงตาเริ่มพร่ามัวแล้ว  มือของเสือสั่นกระตุก และเช่นกันไม่มีใครเห็นพรานหอยชักปืนตอนไหน ทั้งคู่ต่างยืนนิ่งไม่ไหวติงเหมือนหุ่นฟางสองตัวปักใต้แสงจันทร์ไร้การเคลื่อนไหว หนักแน่นปานขุนเขา บนหน้าผากของเสือไข่ เป็ดผยอง  เริ่มเผยรอยแยกเล็กๆ  เลือดข้นทะลักไหลอาบดวงตาทั้งสองข้าง ไม่น่าเชื่อไข่เป็ดแตกแล้ว.....

ร่างของเสือไข่สั่นเทิ้มโยกคลอน เพียงสายลมอ่อนก็อาจผลักให้มันล้มลงได้ทุกเมื่อ  ดวงตาเสือแต้มแววสงสัย ไม่เชื่อเด็ดขาดว่าในโลกนี้จะมีคนยิงปืนเร็วกว่ามัน มันฝึกยิงปืนตั้งแต่รุ่นหนุ่มอายุได้สิบเอ็ด พออายุสิบห้าก็ยิงไม่เคยพลาดเป้า เป็ดแม่หลายตัวตกเป็นเป้าเคลื่อนไหวของมันอย่างดี เป็ดตัวไหนหนีเที่ยวด้วยคิดว่าจะบินฉีกปีกขึ้นฟ้าเพื่อหาอิสรภาพละก็เป็นถูกเด็ดปีกหล่นคว้างกระทบดิน นอกจากนั้นยังฝึกยิงไข่เป็ดเน่า กระสุนเจาะไข่เป็นภาพที่งดงามยิ่งนัก พออายุสิบเจ็ดมันก็ยิงได้แม้กระทั่งขนเป็ดที่ลอยเอื่อยบนสายลม  พอสิบเก้าก็ด่วนปืนกับเสือแถบเขาตะนาวศรีจรดฝั่งระนองชื่อเสียงโด่งดังยิ่งนักในฐานะเสือใหม่ที่น่าจับตามอง ว่าจะปล้นฆ่ามีอนาคตไกลในทางสายมิจฉาชีพ ไม่ผิดหวังที่ยิงเป็ดแม่เกือบหมดเล้า  แต่ตอนนี้กลายเป็นเสือไข่  เป็ดสิ้นผยอง จ้องมองพรานหอยด้วยความเทิดทูนมากกว่าตำหนิ คนมีฝีมือย่อมเทิดทูนคนมีฝีมือยิ่งกว่า..

และตอนนี้เพียงเห็นกรอกยาอยู่มือขวา ไม่มีใครรู้พรานหอยสลับกรอกยามาไว้มือขวาตอนไหน  ร่างเสือล้มกองพื้นเลือดข้นทะลักไหลหัวใจหยุดความผยองกลายเป็นสยองแทน  สมุนโจรแตกตื่น ฝืนยิ้มประจบหอยอย่างจำยอม  และถอยหลังไปทีละก้าว เฝ้ามองปืนในมือซ้ายของพรานหอย  นั่นไม่ใช่มือคนโดยแท้ หากเป็นมือหอยเทวดา แล้วสมุนโจรก็กลืนหายไปในความมืดพร้อมความหวาดกลัวไปชั่วชีวิต ลูกพี่ถูกเด็ดไข่ เอ๊ย..ปีก คงเป็นเสือแตกขบวนรวนเรใจ  ควันยายังกำจายย้ายเยื้องในอากาศ  พรานหอยยืนสูบยาสบายใจเฉิบ ไม่นานกรอกยาก็หล่นกระทบพื้น มือหอยสิ้นแรง หรือว่าหอยโดนยิง...

อกข้างซ้ายของพรานหอยเลือดเริ่มซึมผ่านเสื้อไหลหยดลงที่ปลายนิ้วซ้ายเป็นสายโซ่โลหิต ร่างโอนเอนแม้แสงจันทร์กระทบก็ผลักให้หอยแยกปริได้  ใครว่าเสือไข่ยิงพลาด... พรานหอยถึงกลับล้มลงเช่นกัน ดวงตาชรามองแสงจันทร์ ตายใต้แสงจันทร์งดงามอะไรปานนั้นหนอชีวิต...

ลุง คิดอะไรอยู่ หน้าเคลิ้มเชียวอย่าบอกนะนั่งฝันหวานถึงอดีต อ้ายทิดสึกใหม่ท้วงขึ้น  พรานหอยตื่นจากภวังค์ฝัน
กูกำลังคิดว่าตัวเองดวลปืนกับอ้ายเสือไข่ เป็ดผยองอยู่นะ
ลุงนี่นะ  ดวลปืนกับเสือไข่ ไว้อีกสักร้อยชาติก็ไม่สู้เสือไข่ได้หรอกลุง เสือไข่นะแม่นปืน ยิงเร็ว ใจเย็น เขารู้ตลอดแนวเทือกเขาตะนาวศรีชุมพรจรดระนองโน่น
  ถ้ามันดวลกับกูจริงๆ จะเป็นอย่างไงว่ะอ้ายทิด
  ไม่เป็นอย่างไรหรอกลุง ก็แค่ลุงเป็นศพเท่านั้นเอง ง่ายออก
  มึงดูถูกกูเกินไปแล้ว คนเกิดใหม่อย่างมึงไม่รู้หรอกว่ากูนะปราบเสือร้ายมานักต่อนัก ไม่ว่าเสือไข่ เป็ด หรือไข่ห่าน พ่อยิงเสียไข่แตก
  อีกไม่กี่ชั่วโมงหรอกลุงเสือไข่มันก็จะมาถึง
  อ้าว กูพูดเล่นน๊า มึงอย่าได้เชื่อเป็นจริงเป็นจังไป ยิ่งตอนนี้กูไม่ค่อยสบายอยู่ด้วย ขอตัวละอ้ายทิดมึงอยู่ยามต่อไปเถอะ พรานหอยลุกหนีเอาดื้อๆ
ไม่ได้ลุง เสือไข่มันจะเข้าปล้นหมู่บ้านเราคืนนี้ ทุกคนก็อยู่ยามและพร้อมที่จะสู้กับมัน ลุงลืมแล้วเรอะว่าศักดิ์ศรีนะไม่มีใครเอาไปจากเราได้
ศักดิ์ศรีเอาไว้ทีหลัง ว่าแต่กูรอดก็บุญหัวแล้ว นั่นแหละศักดิ์ศรีกูจะดำรงอยู่ต่อ

พลันหูได้ยินเสียงปืนยิงแบบกระหน่ำซ้ำมาจากทิศใต้ของหมู่บ้าน พร้อมเสียง
กูอ้ายเสือไข่ เป็ดผยอง ใครขวางทางไข่ตาย!!!  เสียงนั้นราวฟ้าคำราม
ทิ้งปืนลงซะชาวบ้านลูกไก่ หัวใจปลาซิว อย่าคิดต่อกรกับข้า มิฉะนั้นพุงแตกหัวใจแหลกเป็นจุล ข้าอ้ายเสือทองม้วนขอประกาศว่าเป็นจริงทุกประการ ขอรับรองตามนี้

พร้อมยิงลูกซองขึ้นฟ้าเสียงปืนสะท้อนหุบเขา กระชากวิญญาณ  กลุ่มชาวบ้านที่เฝ้ายามทางใต้ของหมู่บ้าน วางปืนลงด้วยหัวใจสั่นพร่าขากระตุกโดยพร้อมเพรียงกันปืนแก๊ปไหนจะสู้ลูกซองได้  ไม่มีใครกล้าที่จะต่อกรกับเสือร้าย โดยเฉพาะปืนในมือเสือนั่นเป็นอำนาจต่อรองทุกอย่างได้อย่างดีเยี่ยม ปืนมันไม่เคยพูดมากพูดเพียงทีละคำ แต่ละคำของมันกินเลือดกินเนื้อ ชาวบ้านจึงเกรงใจเป็นพิเศษ

ข้ายอมแล้วจ๊า  พ่อเสือไข่ หัวใจราชสีห์ รูปร่างพ่อช่างหล่อนักน่าจะได้เล่นเป็นดาราภาพยนตร์ จะเอาอะไรก็เชิญเถิดในหมู่บ้านของข้าปลูกผักไว้เยอะตัดเอาไปต้มไปแกงได้เลยนะ  อย่าได้ฆ่าพวกเราเล๊ย พ่อเสือใจพระพ่อชนะใจปวงประชา    ผู้ใหญ่บ้านพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนและยกย่องยิ่งนัก ดี..พูดได้ดี  แต่พวกข้าไม่ใช่พ่อค้าซื้อผัก  สมุนนับยี่สิบชีวิตของข้า ต้องการเพียงเงินและทอง สาวงามแห่งบ้านนี้ชั่วข้ามคืน พ่อผู้ใหญ่มีปัญหาอะไรไหม ที่สำคัญข้าต้องการสาวพรหมจรรย์
ดวงตาเหยี่ยวเสือไข่ตรอง  ตรึงจับที่ดวงหน้าของพ่อผู้ใหญ่
ปัญหามันมีนะจ๊ะพ่อเสือ ลูกสาวบ้านนี้มีแต่อีขี้ริ้ว ขี้เหล่ ขาเป๋ก็มี แถมสติฟั่นเฟือน หัวใจเลื่อนลอย  อย่าได้สนใจเลย
ใครว่าข้าสวยจะตายพ่อ สวยเลิศประเสริฐศรี ดีกรีลูกผู้ใหญ่บ้าน  ลูกสาววัยแรกแย้มของพ่อผู้ใหญ่พูดสอดขึ้น  ไม่รู้มันมาแต่เมื่อใด ฮ่าๆๆ  อีนี่หัวใจสิงห์นัก ข้าอ้ายเสือไข่หัวใจพรือโชค ขอมอบดวงใจทั้งปวงมีให้แกมัน ขอมอบขุนเขาที่ข้าครองนี้ให้มันด้วยอีก จะขัดหรือไม่พ่อผู้ใหญ่

ผู้ใหญ่มองหน้าลูกสาวด้วยแววตาแห่งความผิดหวังในคำตอบ  แกไม่เคยสอนให้ลูกพูดแบบนี้ให้ตายเถอะลูกไม่รักดี ลูกรักโจร  ชาวบ้านเริ่มมารวมตัวกันหนาแน่นขึ้น บ้างมาเพื่อยลบุคลิกอันงามของเสือไข่ จะว่าไปเพื่อมาดูไข่เป็ดเฉพาะ  สาวๆ ไม่ผิดหวังเสือไข่ควรไปเป็นดาราหนังจะเหมาะนัก ทั้งดวงหน้า รูปร่าง ก็สมส่วน ไม่มีที่ติ เสียงอีกเล่าแหบพร่ากระชากใจนัก
อยากขัดอยู่จ๊ะ แต่คงไม่กล้า ลูกข้ามันปัญญาอ่อนมาแต่เกิด มันอาจทำให้พ่อเสือไข่ โกรธเอาได้น๊า    ข้าฉลาดสุดแล้วพ่อ ในหมู่พี่น้องร่วมท้องเดียวกันพ่อก็เคยชมไม่ใช่หรอ
ฮ่าๆๆๆ  อีนี่ฉลาดวาจาห้าวหาญ กูอ้ายเสือไข่ปรีดานัก สมควรให้กูรักกูชอบ

พรานหอยและอ้ายทิดเองก็มาเช่นเดียวกัน ได้แต่ยืนดูดวงตาไม่กระพริบ บารมีของเสือไข่ ราวหมาเจอเสือ ได้แต่สั่นประหงกทำอะไรไม่ถูก  ครั่นเนื้อครั่นตัว
วันนี้ข้าจะทำให้ฝันของลุงหอยเป็นจริง
ฝันอะไรอ้ายทิด
อ้าวฝันว่าจะดวลปืนกับเสือไข่ไง
พรานหอยยังไม่ทันได้พูด อ้าปากค้าง ดวงตาเบิกโพลง อ้ายทิดปากมีศีลธรรมก็แหกตะโกนขึ้น
เสือไข่ เป็ดผยอง ดูแคลนคนบ้านข้าเกินไปแล้ว    เสือไข่หันหน้าเข้มวูบมา ราวคมมีดตัดผ่านขั้วใจฉับ
มึงเป็นใคร
ข้าอ้ายทิดบุญ คนธรรมดาสามัญ  บวชแต่เด็ก หลวงตาสอนให้ตั้งมั่นอยู่ในความดี แล้ว..
พอๆ ไม่ต้องอธิบายอีก กูจะออกบวชเสียก่อน
สมุนโจรหัวเราะขึ้นอีกครา    ยิงปืนขึ้นฟ้าไม่ประหยัดงบด้วยว่างบหาได้ง่ายดายยิ่ง  กลิ่นดินปืนทำให้หัวใจของชาวบ้านหยุดเต้นและถอยหลังไปอีกหลายสิบก้าว
แต่ผู้ที่เป็นมือดีแห่งบ้านข้าก็มีอยู่  กระสุนหนึ่งนัดล้มเสือสองตัว มีดในมือก็นั่นเล่า ปาดคอผู้ร้ายมานักต่อนัก อย่าให้ข้าพูดมากเลย
มันคือใคร?เสียงของเสือกร้าวในอารมณ์
พรานหอย คนนี้แหละจะดวลปืนกับเสือไข่ ให้รู้ดำรู้แดง รู้แซงเสือ
ว่าแล้วอ้ายทิดก็ผลักพรานหอยเข้ากลางลาน  สุดแรงเกิดโดยหอยแห่งบ้านป่าไม่เต็มใจเอาเสียเลย


ตั้งแต่ข้าอายุยี่สิบปีบริบูรณ์จรดเทือกเขาตะนาวศรีไม่มีใครกล้าดวลปืนกับข้า
ว่าแล้วลูกน้องก็โยนขวดขึ้นฟ้า  เสือไข่ชักปืนและสับนกปืนด้วยสันมือด้านในเร็วระยิบแสงปืนระยับตาแดงวาบไหวปลิดความกล้าของคนมอง  เสียงปืนประเปรี้ยงขึ้นหลายนัด ขวดที่ถูกโยนขึ้นไปทั้งหมดบนฟ้าถูกกระสุนเจาะทะลุและแตกกระจาย ลูกน้องยังคงโยนขวดเกินกระสุนในรางปืน พอๆ เลิกโยนได้แล้ว  เสือประกาศกล้า
หน้าเสือเข้ม หัวใจเสือกล้า เมื่อรู้ว่าจะได้ดวลคนที่ฝีมือพอๆ กัน  ก็ดีใจยิ่งนัก มาดของเสือไข่ เป็ดผยองยิ่งทำให้มันดูเป็นทหารเสือ ยอดโจร อาชาหมื่นลี้ หรือแม้กระทั่งทหารเอก  ดวงตาของสาวชาวบ้านมองด้วยความเทิดทูนพร้อมจะมอบหัวใจให้ครอบครองรวมทั้งลูกสาวผู้ใหญ่บ้าน
แล้วอ้ายพรานแก่ คนนี้เล่ามีฝีมือเยี่ยงไร โปรดแสดงให้ดูชม
น้ำเสียงของเสือไข่ดูแคลนยิ้มเยาะอยู่ในที ดวงตามันไม่มองดูหอยบ้านป่าด้วยซ้ำ อาจเป็นเพราะไม่คู่ควรให้ดวงตามันทอดมอง ตาของเสือจึงจับอยู่บนใบหน้าอีสาวคนงามลูกผู้ใหญ่บ้าน มีเพียงความงามเท่านั้นที่จะหยุดดวงตาของมันลงได้
ข้าพรานหอย ไม่มีฝีมืออันใดดอกพ่อเสือ  ปืนข้าเอาไว้ยิงนก ยิงเป็ด เอ๊ย..ยิงไก่จ๊ะพ่อ  อย่าโกรธข้าเลยนะ วันหลังจะเลี้ยงเหล้าขาวสักขวดกับต้มไก่ใส่ใบกัญชา รสเด็ดนัก ให้ฝนตกข้าจะต้มอึ่งอ่างให้กินด้วยอีก เพิ่มเหล้าอีกขวดก็ได้เงินข้าพอมี 
 เอ็งบอกว่าจะยิงเป็ด นั่นมันสิ่งที่แม่ข้าเลี้ยง สิ่งที่ข้าผูกพัน เท่ากับเอ็งประกาศเป็นศัตรูกับข้า  ในเมื่อ เอ็งออกมาแล้ว จะถอยกลับไม่ได้เด็ดขาด ชาติเสือตายยังไว้ลาย  เสือยอมหิวตายไม่กินขี้เหมือนหมา หยิบปืนขึ้นมาเราจะดวลกันเยี่ยงลูกผู้ชายกับข้า ให้รู้ไม่รอดแน่ ข้าถึงจะพอใจ

ท่าทีของเสือยังคงฮึกห้าว ดวงตาเสือเจิดจ้าด้วยสุนทรพจน์ที่เสือกล่าวกินได้แม้กระทั่งใจตนเอง  และตัวมันเองก็ต้องการที่จะเชือดไก่แก่อย่างพรานหอยให้ชาวบ้านดูเป็นบุญตา ก่อนจะกวาดต้อนทรัพย์สินทั้งหมด เหงื่ออาบทั่วหัวล้านพรานหอย เป็นสายน้ำไหลปรี่รดร่างกาย หัวใจของแกสั่นยิ่งกว่าเจ้าเข้า
เอาเลยลุงยิงกระเพาะเป็ดให้มันดูเป็นบุญใจ  อ้ายทิดยังคงสนับสนุน

ชาวบ้านต่างเงียบกริบและเฝ้ามองว่าพรานหอยจะมาลวดลายใดกันแน่
เอางี้เรามาเป่ายิ๊งฉุบกันไหมแล้วเลิกราต่อกันไป
ข้าไม่ใช่เด็ก ข้าต้องการชี้ผลแพ้ชนะด้วยกระสุนเท่านั้น
ในเมื่อเอ็งบีบคั้นข้าให้ลงมือ ข้าเองก็ไม่มีทางเลือก เอาเป็นว่าข้าจะยิงให้เอ็งดูเป็นบุญใจ
ว่าแล้วพรานหอยก็ชักปืนจากซอกเอวออกมาเร็วยิ่ง แต่ด้ามปืนมันลื่นอายน้ำหมอกยามดึก ถึงกับหล่นพื้น เสียงปืนแตกเปรี้ยง!!!  ลั่นโดยแรงกระทบธรรมชาติ แต่ที่ยิ่งไปกว่านั้นปลายกระบอกปืนของแกหันไปทางเสือไข่ เป็ดผยอง  ไม่มีอะไรเกิดขึ้นทุกคนเงียบกริบ  สมุนโจรหัวเราะแบบไร้ซึ่งมารยาทอ้าปากถุยน้ำลายหยาบคายต่อการมองยิ่งนัก
โทษทีพ่อเสือปืนข้ามันหลุดมือไม่ตั้งใจจะยิง
แต่พรานหอยย่อมรู้แกใจว่าปืนของแกไม่พลาดเป้าแน่  แกเชื่อในเรื่องดวง
เอาละทีนี้ข้าจะตั้งใจยิงให้แม่นเลยพี่ไข่เป็ด เจ็ดย่านน้ำ

ว่าแล้วพรานหอยก็หยิบปืนขึ้นมา พกเข้าเอวอีกรอบ มือของแกยังจับค้างที่ปืน ดวงตาสบเสือไข่ อย่างไม่กลัวอำนาจไข่ เดินถอยหลังด้วยท่าทางกวนโทสะยิ่งนัก แต่ดูมั่นใจยิ่งขึ้นและเดินเป็นวงกลม ไปซ้ายทีเดี๋ยวย้ายมาขวา เสือไข่เป็ดยังคงยืนนิ่งไม่เคลื่อนไหว หากมีกล้องถ่ายละครย่อมจับไปที่มือขวาข้างเสือถนัดปืน เห็นหยดเลือดข้นเป็นแน่  มันไม่พร้อมที่จะยิงเอาตอนนี้ แต่อย่างไรก็ดีศักดิ์ศรีเสืออยู่เหนือความเป็นความตาย
วันนี้ข้าเห็นแกความกล้าหาญของเอ็งอ้ายพรานหอย คนแม่นปืน พวกข้าจะขอถอยกลับเข้าภูเขาที่ข้ามา แต่วันหน้าไม่แน่ เอ็งกับข้าอาจได้หยิบปืนขึ้นมาเหนี่ยวไกและยิงๆ ให้หมดกระสุนตายกันไปข้าง

เสือไข่พูดด้วยท่าทางสำรวมอย่างยิ่ง พร้อมมองดูปืนในมือพรานหอย หากมันตกลงพื้นอีกคราไม่แน่อาจทะลุอกไข่ให้แตกร้าว  อย่างไรก็ดีคืนนี้ไม่เป็นมงคลยิ่งจะประกอบพิธีปล้น เสือไข่ก็คิดอยู่ ตั้งแต่ตุ๊กแกป่าร้องเตือนด้วยเสียงอันห่วงไยยิ่ง  นี่แท้คนไหนจะสู้ฟ้าลิขิต
อ้ายเสือทั้งหลายถอย ถ้าข้าไม่อนุญาตก็อย่ามีอ้ายหน้าไหนเด็ดขาดมาวุ่นวายที่นี่ ไม่งั้น กระสุนจะเจาะกะโหลกมันผู้นั้น ขอให้ถือเป็นคำสัจ
พอสิ้นคำประกาศของเสือไข่ ผู้เป็นลมหายใจของโจร เสือร้ายตัวอื่นๆ ก็ถอยด้วยความไม่เต็มใจนัก ที่ลูกพี่เกรงใจอ้ายหอยคนไร้สกุลรุณชาติ แถมยิงปืนห่วยแตกเช่นนั้น

แต่ใครเล่าจะกล้าขัดใจเสือ ลูกปืนอาจเปลี่ยนทิศมาทางพวกมันก็ได้ อารมณ์เสืออยู่กับล่องลอยที่ไหนเล่า..  เมื่อเสือสลายม็อบ  ลูกสาวผู้ใหญ่ก็วิ่งปราดเข้ามาทุบอกพรานกล้า
เพราะลุงนี่ล่ะข้าเลยไม่ได้ผัว  ร่ำไห้ไม่อายชาวประชา ไม่รู้ว่าเสือร้ายจะหวนมาอีกปีไหน นางยิ่งคิดยิ่งช้ำในอกสาวบ้านป่าแท้
ไม่สนพรานอย่างลุงหรือจ๊ะ
  อีกคำหนึ่งก็ตามมา อ้ายหอยนั่นลูกสาวกู ถ้ามึงกล้าดอกเบี้ยของมึงจะกระฉูด

พูดเล่น พูดจริงก็ให้รู้บ้างพ่อผู้ใหญ่ ปืนข้าไม่เคยปรานีใคร ต่อให้เสือไข่ก็เถอะ หึหึ