M-e-e P-e-d

มนุษย์เอ๋ย.. เจ้าเลือกแล้วใช่ไหม.. สำหรับวิถีทางแห่งความหิวโหย เจ้าแน่ใจสำหรับการเผชิญหน้ากับภาวะแห่งเส้นด้าย เจ้าพร้อมกับการถูกแรงเหวี่ยงคร้ามแห่งกระแสโลกฉุดคร่า เจ้ามิหวาดหวั่นต่อการทวงคืนระหว่างยุคสมัย
เจ้ามิพรั่นพรึงต่อการสูญเสียโลกผืนใหม่ที่อุบัติขึ้นเบื้องหน้า ราววิถีการตูมบานของดอกไม้.. ประหนึ่งสวยงาม

มนุษย์เอ๋ย.. แม้แต่มัจจุราช ยังขลาดกลัวการเดินทางบนดินแดนสวะ ดินแดนสวะ มนุษย์อย่างเจ้าปรารถนายิ่งที่จะเป็นส่วนหนึ่ง ส่วนหนึ่งของสวะ

มนุษย์เอ๋ย.. เวลาแห่งการเป็นมนุษย์ของเจ้าจบลงแล้ว เดินทางกลับวิถีภูมิของเจ้าเถอะ.. กเฬวรากเดิม ย่อมแสดงสำนึกตัวตนให้ปรากฏแก่อารยชน

มนุษย์เอ๋ย.. เวทนาความเป็นไปที่เด่นชัดอย่างยิ่งสำหรับความมืดดำริมวิถี
ทุกรอยเท้าแห่งการก้าวย่ำ.. มนุษย์ผู้หลงในวังวนอบายยังคงมีอีกมากมาย แม้นโมกษะอ้าแขนรักเพียงไร.. ความทะนงยิ่งในค่าความเป็นมนุษย์กลับบดบัง.. อาตมัน ?
  .. ,

โมกษะ ? แหละมนุษย์..
เจ้าคือผู้เลือก สำหรับตัวเจ้าเอง

......................................

ปล::โว้วววว!!!! Admission เว้ยยยย!!! มหาลัยมหาหลอก - - เฮ้อ!