M-e-e P-e-d

โลกกลมๆลอยละลิ่วแล้วหยุดกึกอยู่ตรงหน้า จากทรงกลมสีเทาทะมึน ค่อยๆจางหายกลับกลายเป็นประกายเปล่งเงาระยิบระยับในโลกใบเดิม,นั่น มันค่อยๆเคลื่อนตัวรอบความคิดที่ว่างเปล่าของฉัน กิ่งก้าน,รากระย้าทิ่มแทงเหนือผิวโลกตรงเบื้องหน้าฉัน ดอกใบนับร้อยคลี่คลุมผืนโลก,นั่น ... ฉันพยายามทำความเข้าใจกับภาพฝันที่ปรากฏ

ฝันอาจจะเกิดจากจิตใต้สำนึกที่ฝังรอยทรงจำอันลึกแน่น..

อาจเป็นเพราะเหงาจนต้องแอบอิงพระจันทร์เป็นเพื่อนในทุกค่ำคืน.. กลมโตดวงนั้นยังคงคิดถึงเสมอ

...,

เย็นนี้มีเวลาว่าง,ปั่นจักรยานริมถนนเลียบชายทะเลสายเดิม ฉันเตรียมคำตอบสำหรับความว่างเปล่าเสมอ,
อีกครั้งกับผู้ชายผมยาว ใบหน้าเกลี้ยงเกลา รอยยิ้มสดใส ดวงตาฉ่ำฝัน ,
ปอ – ฉันคุ้นว่าเขาแทนตัวเองเยี่ยงนี้
ก็เหมือนชายหนุ่มทั่วไปที่แบกฝันอันกรุ่นทรวง บีบเค้นให้เป็นรูปเป็นร่าง เป็นที่ยอมรับ และเป็นประหนึ่งการงานแห่งชีวิต

ทุกครั้งที่ฉันมาที่นี่,ฉันพบเขาพร้อมกับกล่องสีเก่าๆ กระดานวาดเขียนและกีตาร์โปร่ง - เหมือนขาดกันไม่ได้,เขาว่า

ทุกครั้ง, เราเพียงแค่ส่งยิ้มให้กัน ..
แต่วันนี้แรงส่งจากภายใน กระตุ้นให้ฉันพยายามพูดอะไรบางอย่าง

    แววตาของปอ,ชายหนุ่มผู้มีทะเลอ้างว้างเป็นเพื่อน .. ซ่อนเร้นและเปิดเผยบางสัมผัสอารมณ์ .. ความเดียงสาเผยตัวตนอย่างอ่อนโยน แววตามุ่งมั่นส่องประกายความหวังอย่างแข็งกร้าว แต่..ทำให้ฉันรู้สึกอบอุ่นอย่างประหลาด

" มาที่นี่ทุกวันเลยเหรอ ปอ" " อืม " " แล้วยังไงบ้าง " " ก้อดีเรื่อย แต่ไม่สำคัญหรอก " " ทำไมล่ะ " " ก็ไม่รู้ ผมชอบแบบนี้ " .......

    'ก็ไม่รู้ ผมชอบแบบนี้'  ...

    'ก็ไม่รู้ ผมชอบแบบนี้'

..

" เราชอบคุยกับพระจันทร์ " " ผมก็แล้วแต่ " " เราว่าคืนนี้พระจันทร์เนี่ยสวยมากเลยนะ " " อืม "

...

    ปอ,ยังคงวาดรูปอยู่เช่นเดิม เขาเล่าให้ฟังถึงฝันที่จะเปิดแกลอรี่เล็กๆในละแวกถนนเลียบชายทะเล ..

" กลับยังไงล่ะ " " เดิน " " เราไปส่งมั้ย มีจักรยาน " " ไม่เป็นไร " " เอาน่า ไม่ต้องเกรงใจ นี่ฝนก็ใกล้จะตกแล้วด้วย " " อือ ขอบใจนะ,อ่ะ ผมให้ " " ฮึ้ย อะไรไม่ต้องหรอก เก็บไว้เถอะ " " ผมเห็นคุณชอบมานั่งคุยกับพระจันทร์ที่นี่ทุกคืนคนเดียว " " เห็นด้วยเหรอ " " อืม จะได้คุยกับพระจันทร์ที่บ้าน " ..

  โลกกลมๆลอยละลิ่วแล้วหยุดกึกอยู่ตรงหน้า จากทรงกลมสีเทาทะมึน ค่อยๆจางหายกลับกลายเป็นประกายเปล่งเงาระยิบระยับในโลกใบเดิม,นั่น มันค่อยๆเคลื่อนตัวรอบความคิดที่ว่างเปล่าของฉัน กิ่งก้าน,รากระย้าทิ่มแทงเหนือผิวโลกตรงเบื้องหน้าฉัน ดอกใบนับร้อยคลี่คลุมผืนโลก,นั่น ... ฉันพยายามทำความเข้าใจกับภาพฝันที่ปรากฏ

ฝันอาจจะเกิดจากจิตใต้สำนึกที่ฝังรอยทรงจำอันลึกแน่น..

อาจเป็นเพราะเหงาจนต้องแอบอิงพระจันทร์เป็นเพื่อนในทุกค่ำคืน.. กลมโตดวงนั้นยังคงคิดถึงเสมอ

ภาพเขียน,นั่น ปอ - ยังคงคิดถึงเสมอ

....

ปอยังคงวาดภาพของเขาด้วยแสงและเงาของความฝัน..

พรุ่งนี้..

พระจันทร์คงสวยกว่าเมื่อวาน