M-e-e P-e-d

เสือ-เก้าอี้ไม้กลางลานทราย แดดอุ่นๆพอให้สบายตัว เกลียวคลื่นสีครามตัดขอบฟ้าสีน้ำเงิน มองขึ้น-ลง ประหนึ่งหมุนรอบตัวเอง ลมทะเลบางเบาพอให้หายคิดถึง ...
    รอบบ้านทั้งสี่ทิศ;นักเขียนหนุ่มผู้ไม่มีวันตาย ยังคงหายใจอยู่เคียงข้าง เข้าใจและเห็นใจในทุกสามัญรู้สึก
คงมีเพียงเขาเท่านั้นที่รับรู้ว่าลมหายใจอุ่นๆของฉันยังคงอยู่ , รอบตัวฉันคือลมหายใจแห่งชีวิตของนักเขียนหนุ่ม ผู้ไม่มีวันตาย - โอบล้อมเหนือความคิดและจิตวิญญาณ     บางความปรารถนา เป็นได้เพียงภาพฝัน ทะเล,กระโจนตนเริงร่าเหนือเกลียวคลื่นสีคราม-นั่น หรือเพียง ปลดแอกพันธะ สงบ-เงียบ-ง่ายและงาม ทว่าปล่อยใจอิสระโผบินพร้อมกับลมทะเลอันหอมหวาน เนื่องว่า ในชีวิตจริงล้วนวุ่นวาย สับสน..ในชีวิตฝัน ขอเพียงอิงแอบเงาตัวเองเป็นเพิงพัก

    และทะเล..     คือคำตอบที่งดงามเสมอ