M-e-e P-e-d

                    ๏มีอยู่ในความไม่มีอยู่                     รู้ทั้งที่รู้ไม่มีค่า                     เป็นอยู่อย่างที่เป็นมา                     เป็นไปกับขื่อคาและคอกคน

                    ๏ตะเกียกตะกายป่ายสวรรค์                     ผ่านคืนและวันอันฉ้อฉล                     ก็เพื่อทุกข์ท้อรอจำนน                     กับตัวของตนอย่างชินชา

                    ๏ไม่มีหรอกความรักความเข้าใจ                     คนก็แค่บางใครที่บ่นบ้า                     เห็นเท่าที่เห็นกับเนื้อตา                     แต่เนื้อใจที่ลึกกว่าไม่เห็นกัน

                    ๏เอาอะไรนักหนากับชีวิต                     เราต่างก็ติดกับดักฝัน                     โหยหาเติมเต็มก็เท่านั้น                     แค่ชีวิตขบขันและครึกโครม

                    ๏สรรพเสียงอึงอื้ออยู่รายรอบ                     อาจบางทีแค่กรอบที่ถลาโถม                     บีบรัดรุมล้อมและเล้าโลม                     แต่ไร้รุ้งเรืองโพยมให้ตากฟ้าฯ

                      ..................................           ร้านเหล้านอกรั้วสถาบันการศึกษา บางนาฯ                       ศุกร์ ๒๐ เมษายน ๒๕๕๐                       ..................................