M-e-e P-e-d

เพื่อนเก่า
ฉันย่างเท้าไปข้างหน้าช้าหนึ่งก้าว ระยะระหว่างที่ย่างยาว หากช้ากว่าชาวมหานคร

มองเห็นหลากเรื่องเมืองจักรกล เห็นโลกสับสนคนมาก่อน เห็นเขา- เธอ เร่งไปในทางจร หากไม่เห็นอาทรในเส้นทาง

หัวใจไหวหวั่นที่ฉันเป็น ใจตูมตื่นเต้นทุกเท้าย่าง ค่อนผ่อนลมหายใจไปพลางพลาง ก่อนขยับตามอย่างเขาและเธอ

เร่งรีบร่นระยะจะประชิด พยายามตามติดสม่ำเสมอ เป้าหมายปลายทางช่างเลิศเลอ หวังเจอะเจอตามทันฝันเป็นจริง

ลบเลือนลืมเรื่องเมืองดอกไม้ วันวารผ่านไปไม่หยุดนิ่ง ทุกทางสร้างแต่งเพื่อแย่งชิง วกเวียนวุ่นวิ่งทุกวี่วัน

ลืมเลือนเพื่อนยากไม่อยากเห็น หัวใจจักรชาเย็นในอกฉัน มีเป้าหมายราคาแพงไว้แย่งกัน ที่สุดก้าวเท้าทันกับทุกคน

ลืมเสียเถอะ ทางเถื่อนเลือนเลอะที่ตั้งต้น แยกย่างอิสระไม่ปะปน เพราะเธอฉันดั้นด้นคนละแนว

เธอหมายปลายทางอย่างคนยาก ฉันจึงจากตามใจไปเมืองแก้ว เส้นทางแห่งดาวที่วาวแวว เลิศแล้วปีนป่ายว่ายคว้า

เห็นไหมนั่น ปลายทางสร้างฝันที่ปรารถนา ด้วยวิธีสุดท้ายก็ได้มา เรียกฉันเถิดหนาว่าคนเมือง

มาเป็นคนเมืองอย่างฉันนะ ฉันจะสอนให้ในทุกเรื่อง เร็วเข้าอย่าช้าเวลาเปลือง ค่อยย่างเยื้องตามฉันให้ทันนะ