M-e-e P-e-d

มหาวิทยาลัย (สามัญ) ปัญญาชน


๑) จากบ้านนอกเข้ากรุงมามุ่งมั่น มาตามฝันฟุ้งเฟื่องในเมืองใหญ่ ตั้งปณิธาณแน่วแน่ไว้แก่ใจ จะเข้าเรียนในมหาลัยปัญญาชน

ก้าวแรกที่เหยียบย่างสู่ทางเท้า ที่ทอดเข้าสู่ทางผ่านการฝึกฝน เตือนให้เราอย่ามัวเผลอตัวตน กับเล่ห์กลหลอกล่อความพอดี

กราบเท้าพ่อแม่ที่เคารพ อีกไม่นานลูกจะจบจากที่นี่ รอหน่อยนะครับ – ไม่กีปี่ ลูกจะคว้าปริญญาตรีมาชื่นบาน

๒)  “คุณจะลงเรียนอะไรคะ... บัญชี  วิศวะฯ  หรือบริหาร นิติฯ  นิเทศน์  การจัดการ หรือวารสาร  เศรษฐศาสตร์  การปกครอง”

“แต่นะคะ...วิชาที่ลงเรียน ค่าลงทะเบียนอย่างต่ำ  สามหมื่นสอง” ได้ยินแล้วน้ำตาแทบหลั่งนอง เงินทองตั้งมากมาย – อะไรกัน

“มีวิชาราคาถูกกว่านี้ไหม คือว่า...ผมตั้งใจมาใฝ่ฝัน พกติดตัวมาแค่เจ็ดแปดพัน เงินมากมายขนาดนั้น...ไม่มีหรอกครับ”

“อะไรคุณ – แค่เจ็ดแปดพัน เถิดคุณ, ถ้าอย่างนั้นเชิญหันกลับ ขอโทษนะที่นี่ไม่ต้อนรับ พวกคนไร้ทรัพย์อย่างนี้”

๓)  กราบเท้าพ่อแม่ที่เคารพ ลูกคงจะไม่ได้จบจากที่นี่ ดูจากกิริยาท่าที เขาคงไม่ไยดีคนอย่างเรา

“เถิดลูก...ไม่เป็นไร มาเรียนในบ้านเราก็ได้ – ในป่าเขา มาเรียนรู้, สู้-พัก  หนัก-เบา สุข-เศร้า  เปล่า-มี  ชีวัน...

ถึงปริญญาจะไม่มี...ไม่เป็นไร อย่างน้อยมหาวิทยาลัยในป่านั่น ไม่ต้องเสียเงินเลยสักหมื่นพัน ลูกก็ได้ทำตามฝันของลูกแล้ว...”