M-e-e P-e-d

พี่วรภ  วรภาคะ
หนูตกหลุมรักพี่ตั้งแต่ "หมอกฝัน ม่านฟ้า ห่าฝน"  แล้วค่ะ 

แปลว่า ปรางตกหลุมลืมแทนอ่า ได้ป่ะคะ

น้องหญิง  ชื่นใจจัง  โดยเฉพาะคำเรียก 'พี่' นั่นแหละๆ เหมาะเจาะเลยล่ะ  รู้มะ...ทำให้พี่กระชุ่มกระชวยขึ้นเยอะแยะเล้ย...ว่าแต่ว่า หญิงมี 'หมอกฝันฯ' อ่านแล้วยัง ถ้ายัง  ส่งเสียงมาหน่อยแล้วจะกำนัล...คือแบบว่า...พี่มันบ้ายอน่ะ...เออ..แล้วผีเสื้อปีกบางฯล่ะ  มี 'ในสวนเทศกาล' อ่านยัง  ถ้ายัง ยกมือดังๆ แล้วจะฝากให้ช่วยอ่านอีกเล่มนึง....แฮะๆๆ..แบบว่าขอร้องให้อ่านน่ะ  ส่วนปรางน่ะเค้าหลงลืมอดีตรักสวนสาธารณฯ (เอ๊ะ..ย่อยังงี้ได้เปล่าวะหมี่) ซะแล้ว  เจ็บปวดในใจ ฉะนั้นจะไม่ให้แค่ปราง คงต้องฝากเข้าคนเขียนฝันด้วย  แต่ไม่เป็นไร..ถึงปรางจะลืม  แต่หมี่เค้าบอกว่ามี 'หลานๆ' ชื่นชม  เออ...หมี่  'หลานๆ' นี่แสดงยังเด้กเด็กซินะ  ก็..พี่น่ะห่างจากเจ้าปรางไม่กี่(รอบ)ปีเอ้ง  แล้วขอบคุณมากเนาะที่จัดการให้อ่านง่ายขึ้น คือ แบบว่า..คล้ายๆ พี่จะทำไม่เป็นน่ะ  คล้ายๆ ว่าพี่จะพิมพ์ๆ เสร็จแล้วก็กดชึกเลย  แล้วก็คล้ายๆ ว่าพอเห็นมันยุ่งๆ ในบอร์ด ก็ต๊กกะใจ ปิดเครื่องหนีทันที ว่าแต่ว่า หญิง ผีเสื้อปีกบางฯ ปรางและหมี่ ถ้าสะดวกใจจะรับกำนัล ช่วยติดต่อพี่ที่soiprae9344@hotmail.com นะจ๊ะ

มายกมือดังๆค่ะ  (ยกไงถึงจะดัง  )

สะดวกใจมากค่ะ สำหรับ 'ในสวนเทศกาล'  ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ

อยากแลกค่ะพี่  จะแลกกะอะไรดี 

อืม... แบบว่านาฬิกาเรือนละล้านเจ็ดของคุณหญิงฯ กับดิจิตอลจีนแดง 39บาท ถึงเที่ยงก็ชี้เที่ยงเหมือนกันทั้งที่ไม่เหมือนกันใช่ปะคับ แหะๆ :)

นึกถึงตายายของกะทิเลย รู้ทันนิยามทุนนิยม คือคนมีการศึกษา มีเงินเก็บในธนาคาร มีหุ้น พอเกษียณแล้วก็กลับไปใช้ชีวิตที่เรียบง่ายและพอเพียงอย่างมีความสุข

กับชาวบ้านบ้านข้างๆ มีที่ทำกินเท่าๆกัน ดำเนินชีวิตคล้ายกัน แต่บ้านนั้นจบป6 ไม่รู้ภาษาต่างประเทศ ไม่รู้จักเทคโนโลยี  อาจมีเงินเก็บหรือไม่มี ถ้ามีก็อาจใส่ตุ่มฝังดิน อาจถูกหลอกให้ซื้อเหล็กไหล เครื่องรางพิสดารราคาแพงๆ  หรือมีเงินแต่ไม่ได้ดอกผลเท่าที่ควรเพราะไม่รู้จักบริหารเอาไปซื้อพันธบัตรซื้อกองทุนฯลฯ พวกนี้รู้ไม่ทันทุนนิยมและความศรีวิไลของโลกง่ะ

อยากให้ทุกคนพอเพียงแท้ๆได้แบบในกลอนของคุณวรภจัง จะได้เลิกสับสน ปัญหามันอยู่ที่ต้องเอาทุนนิยมและโลกศรีวิไลไปให้เขาเรียนรู้และต้องควบคุมไม่ให้หลงมันซะก่อนนี่สิ โดยไม่ใช่วิธีปิดหูปิดตาไม่ให้เขาได้เรียนรู้ด้วย

ไม่งั้นคนพวกนี้เขาคงไม่มีความสุขเมื่อมองนาฬิกาหรอกคับเพราะยังไม่เข้าใจว่าแบบเรือนละล้านเจ็ดมันจำเป็นอย่างไร ใจก็ไม่สงบเพราะอยากได้อยากรู้อยู่อย่างนั้น

ปล มีหนังสือของคุณวรภ(หมอกฝันฯ)แล้วอ่านแล้วเกือบจบ ชอบคับ ภาษาสวยงามมากๆ

เกี๊ยวหมูแดงครับ ชอบความคิดคมๆ ในหลายๆ กระทู้ของคุณ  ไม่ค่อยรู้เรื่องเทคโนฯกับเขาเท่าไร  จนถูกบีบบังคับจากอนุสรณ์  มาราสา (ซึ่งผมมักจะสำหนวนว่า อนุสรณ์  มารยา)  จึงพอเข้าใจขึ้นมามั่ง - - ขอบคุณที่ช่วยอ่านหมอกฝันฯ  เอ..แต่หนังสือออกมาตั้ง 3 ปีแล้ว คุณบอกว่า 'อ่านเกือบจบ' เลยสงกะสัย  เพิ่งได้มาเหรอ - - - คุณภูบอกว่า ขลัง  เอ...หมายถึงบล๊อกหมี่หรือว่าบทกวีของผม  แต่ผมว่าน่าจะเป็นบล๊อกมากกว่าเพราะที่นี่มีเสือ(สมิง)สิงสถิตอยู่  ส่วนอ้ายที่คุณบอกว่า 'ชื่นชม' น่ะ ผมขอรับเอง  เพื่อจะได้ช่วยผ่อนเบาภาระของหมี่เค้าหน่อย...เนาะหมี่เนาะ  พี่น้องกันก็ช่วยๆ กันไป....

ขออภัยมณี ศรีสมุทร  มาช่ามักจะมาช้า เสมอ ฮี่ๆๆ ส่งจดหมายรักไปแล้วนะคะ

มาแสดงตัวว่าชอบ