M-e-e P-e-d

เมื่อเครื่องจักรไร้จิตใจถูกไขลาน มิคิดการเกินเฟืองแม้เรื่องไหน จะหยุดเช้าเร่งค่ำไปทำไม ใช่ว่าเข็มจะเดินไกลกว่าในวน

ต่างวงจรความคิดจิตมนุษย์ ซึ่งกว้างไกลไม่สิ้นสุดความสับสน ยังว่ายเวิ้งวุ่นวายในเกมกล วางตัวตนไว้ตรงไหนหาไม่เจอ

เคยดูพวกหนังสารคดีแล้วเอามาคิดเหมือนกันน่ะคับ พวกปลาแซลมอนพวกนกเพนกวินจักรพรรดิ มันเดินทางไกลด้วยความยากลำบากเพื่อมาถึงที่ที่จะสืบพันธุ์พอมีลูก ลูกก็จากไปที่นั้น แล้วพอโตก็เดินทางกลับมาที่เดิมกันอีก กว่าจะถึงตายไปเป็นเบือ คิดแบบคนก็รู้สึกว่า ทำไมมันไม่ทำให้ง่ายๆ หาที่ๆใกล้ๆกันจะได้ไม่ต้องลำบากลำบน หาที่ตายกันมากๆงี้

พอมาคิดดูอีกที เพราะมันต้องเป็นผู้ล่า และเป็นเหยื่อในธรรมชาติให้กับชีวิตอื่นๆในสมดุลนั่นเองคับ มันต้องไปกินตัวอื่นและอ่อนแอให้ตัวอื่นมากินมัน ตัวแข็งแรงที่สุดถึงจะได้ออกลูกหลานที่แข็งแรงต่อๆไป

คนน่ะไปไกลกว่ากฏธรรมชาติพวกนี้มากมายแล้ว ขนาดว่าตัวไหนจะมาทำร้ายเราก็จะจองล้างฆ่าล้างเผ่ากันเลย หรืออย่างน้อยก็กั้นกรงจำกัดพวกนั้นไว้ สมดุลต่างๆเลยเปลี่ยนไปหมดอะคับ

ถึงน้องปราง ชื่อเสือเหรอ ทำไมชื่อน่ากลัวงั้นน่ะ

โอ๊ย  ขออนุญาตอะไร้  ไม่ใช่หยิบงานมาใส่นี่นา จริงๆ แล้ว กลับเป็นความชื่นใจของคนเขียนด้วยซ้ำ  พี่คิดว่าถ้ามีใครอ่านงานพี่แล้วเกิดความคิด 3 ด้าน คือ 1.คิดต่อ 2.คิดตาม 3.คิดต่าง แล้วสร้างสรรค์งานของตนขึ้นมา  นั่นแหละๆ น่ายินดีนักแรง ตอนนี้กลุ่มอยู่ในช่วง 'จำศีล' คาดว่าจะออกจากถ้ำกันก็คงประมาณกรกฎโน่นแหละส่วนอ้ายเรื่องรีเจนซี่น่ะไปสตูลซิ  หาได้เสมอ  แต่ส่วนพี่น่ะอยากกินรีเซฟชั่นมากกว่า (ฮิฮิ- ถ้ากับสาวๆ จะใช้หึหึ) หรือถ้ามีเวลาว่าง  ประมาณกลางๆ กรกฏ  อ.บีจะพานักศึกษาไปเข้าค่ายบำเพ็ญประโยชน์ที่ร.ร.วังปราจัน  พี่กับนายจ๊อดคงจะไปร่วมภาคค่ำ  พูดคุย  อ่านบทกวี  ร้องเพลงกลางแสงจันทร์ ริมกองไฟ....สนมะ  ถ้าสนกริ๊งกร่างไปแล้วจะแจ้งกำหนดที่แน่นอนอีกที คิดถึงเสมอว่ะ

ร.ร.วังประจันเก๊าะไปทางด่านพรมแดน  ก่อนจะถึงทะเลบัน  เลี้ยวเข้าไปในหมู่บ้านถ้าไม่เคยผ่านไปคงจะไม่เห็นภาพ  เอาเป็นว่า  ไปซิ  ส่งข่าวไปเลย  ด้วยความยินดี ว่าแต่ว่าจะส่งหนังสือไปให้  ส่งไปที่ไหนดีล่ะ  ไม่เห็นบอกไปในเมล์เลย

โหพี่ ..


กรกฏาเรอะ

วันไหนอะพี่  ผมจะได้ดูว่าตรงกะวันหยุดร้านได้ไหม

อยากไปๆ

กินหัวใจพี่หมี่ไง้