M-e-e P-e-d

ขณะเยาว์ก้าวย่างในหว่างยุค
โลกสนุกยั่วยวนชวนหลงใหล ขณะเจ้าสัญจรเร่ร่อนใจ
โลกสำนึกภายในจงใคร่ครวญ ขณะโลกก้าวรุดมิหยุดยั้ง
พุ่งประดังพลังด้นจนปั่นป่วน อีกซีกโลกอาจพบสงบอวล
หากเจ้างามรู้สงวน รู้ทวนทาง ขณะก้าวโลกาภิวัตน์แกร่ง
ยังมีแรงแห่งธรรมนำเจ้าย่าง บริโภคอาจระดมเป็นหล่มพราง
ยังมีข้างเพียงพอให้ต่อเติม ให้พอเพียงเยี่ยงปู่ย่าตายายเจ้า
เป็นอย่างเค้าเพียงพอมาต่อเสริม นำโลกใหม่ผสมฝันวันเดิมเดิม
นำโลกเก่าเข้าเพิ่มเพื่อเติมเต็ม เพื่อเติมฟ้า เติมดิน เติมสินด้าว
เติมดอกไม้ให้อะคร้าวพราวเขษม เติมปีกสีผีเสื้อเอื้อสวยเอม
เติมพฤกษ์เข้มให้ขจีสีสันพง เติมตาน้อยต้นน้ำเป็นลำพุ
เพื่อหลากลุอุทกธารสนานสรง เติมทะเลเห่คลื่นให้ครืนคง
เพื่อเวิ้งวงสมุทรว้างยังกว้างไกล เติมแสงผ่องส่องพลามงามสายสูรย์
เพื่อทุกพู้นโลกพร่างขจ่างใส เติมสร้อยดาวราวดวงต่อยวงใย
เพื่อคล้องแด่แขไขในคืนเพ็ญ เติมชีวิตจักรวาลน่านพิภพ
อันมิจนเขตจบให้พบเห็น เพื่อแต่งทุกจักรวาลผสานเป็น อนันต์ภพสงบเย็นอุตดมยืน เติมวิญญาณแห่งเยาว์ให้เนาแนบ
ฟ้าทุกแถบ น้ำทุกถิ่น ดินทุกผืน เติมศรัทธาสาธุการนบวันคืน
เพื่อฟื้นตื่นเต็มเหตุเจตนา เพียงเจ้ารู้พอใจในจุดหนึ่ง
เพียงเจ้าซึ้งสมดุลแห่งคุณค่า เพียงเจ้าเห็นแจ้งชัดในปรัชญา
ใดหมายว่าพอเพียง.....ก็เพียงพอ เถอะ...วิญญาณแห่งเยาว์จงเนาแนบ
ณ รูปแบบเรียบง่าย ในงามข้อ สิ...ศรัทธาสง่าตั้งอย่ารั้งรอ
เชื่อมรอยต่อนาฬิกากับค่าใจฯ

ที่ยังคง 'เพียงพอ'นี่อ่ะ  เพราะเขียนไว้ 5 ชิ้น  ค่อยๆ อ่านเนาะ