M-e-e P-e-d

ประจงจารหวานล้ำถ้อยคำรัก จึงประจักษ์ใจกวีที่หวานหวาม บรรจงคิดประดิษฐ์ถ้อยร้อยกรองความ ก็ให้เห็นเป็นตามคะนึงนึก

ผ่าออกดูได้ไหมหัวใจกวี ว่าเธอมีวิเศษใดให้รู้สึก ทุกหยดหยาดคมคำจึงล้ำลึก แนบผนึกตราตรึงถึงหทัย

กล่าวถ้อถ้อยร้อยรักประจักษ์มั่น อีกใจอื่นหมื่นพันก็หวั่นไหว ช่างหวานหวามงามงดหมดหัวใจ ช่างเป็นไปแช่มชัดอัศจรรย์

เศร้าโศกาอาดูรพูนเทวษ ก็วิเศษเสกคำย้ำโศกศัลย์ ถึงขึ้งแค้นเค้นคำมาจำนรรจ์ ก็เป็นเอกเสกสรรบันดาลมา

ฤากวีต่างชั้นพันธุ์มนุษย์ เป็นประดุจคนธรรพ์กล่อมขวัญกล้า เป็นผีสางนางไม้เทวดา เป็นนักสิทธิ์ฤทธามหากาฬ

ก็แลเห็นเป็นมนุษย์ปุถุชน ที่เดินด้นบนดินกินอาหาร เป็นมนุษย์ธรรมดาโดยอาการ ใยสร้างศิลป์จินตนาการโอฬารนัก

ฤากวีมีหัวใจไขจักรวาล มาจดจารดำรูด้วยรู้หลัก ปริศนาใจกวีนี้ยากนัก ใครใคร่จักเฉลยดูใคร่รู้เอย