ชั่วครู่..ชั่วคราว
เหมือนกองไฟไหวหวามในความฝัน
พอตื่นพลันก็ดับแล้วลับหาย
เหมือนรอยเท้าทิ้งรอยบนรอยทราย
พอคลื่นโถมก็คล้ายไม่เคยมี
เหมือนน้ำค้างหยดน้อยบนยอดหญ้า
เพียงตะวันแย้มมาก็หน่ายหนี
เหมือนดวงแดดระบำบนผืนนที
พอคลื่นนิ่งน้ำนี้ก็เงียบงัน
ความคิดถึงวางบนเปลแห่งหวั่นไหว
เพียงไม่ไกลก็เหมือนเพียงฟ้ากั้น
มีริ้วรอยเท่าล้อรถดวงตะวัน
จะวางใจผูกพันกับสิ่งใด
เหมือนไอหมอกเหน็บหนาวในเช้าชื้น
พ้นกลางคืนจะซุกตัวอยู่ตรงไหน
เหมือนรักเร่ทิ้งรอยในหัวใจ
จะยื่นมือคว้าไว้..ก็หลุดมือ
Relate topics







