เวลาแห่งรัก
กาแฟแก้วหวานขมบาดลิ้น
หากหวานล้ำเมื่อล่วงลำคอ
ชื่นใจจริงหนออกเอย
ขมฝาดบาดคอมิอาจลวงล่อรสฉ่ำหวาน
แห่งมธุรสมานแห่งเธอ
ใจเจ้าเอย
รำเพยรำพึงถึงทุ่งดอกไม้
ปีกบินโบกโบยดื่มด่ำฉ่ำน้ำค้างพร่างใบ
ตรู่เช้าช่างสั้นนัก
ไม่ช้าฉ่ำหญ้าคงโหยไห้อาลัยเธอ
เจ้าน้ำค้างวาวหวาน
กาแฟแก้วนี้พร่องเร็วนัก พร้อมกับกระดิกเร็วรี่ของเข็มนาฬิกา เหมือนเธอมากับเย็นจันทร์ หวานฝาดบาดใจ ทั้งกล่อมเกลาและบาดลึกอกข้า ปานกัน.
และนั่นคือเวลาแห่งความรัก
ที่โบกโบยผ่านม่านน้ำตา
ไกลออกไป ไกลออกไป
สิริโสภณ ๑๔ กรกฎ ๕๐ คอฟฟี่เวิล์ด,รังสิต
Relate topics

