สุดสายป่าน
ดั่งว่าวน้อย...ลอยเค้วง..บนฟ้ากว้าง แม้อ้างว้าง...ยามลอยลิ่ว...ปลิวไหว-ไหว ยิ่งต้านลม...ว่าว เจ้าเอ๋ย..ยิ่งสูงไกล เจ้ารู้สึก..เช่นไร...บอกข้าฯที .... ...เจ้าคงหนาว...ทุกคราว...คนดึงป่าน ด้วยต้องทาน...ต้านลมบน...ที่เสียดสี หนาวใจหรือ..จะร้ายเท่า...เสียด วจี สายป่านที่...แบนเบา...ดึงเจ้า..ลอย .... ...เคยเปื้อนดิน...เปื้อนกลิ่น...ท้องนาเก่า ทิ้งลำเนา...ถิ่นฐาน...ไม่ท้อถอย ทำเพื่อคน...ข้างหลัง...ที่เฝ้าคอย ว่าวตัวน้อย...ลอยสูงยิ่ง...ทิ้งมาไกล .... ....ติดลมบน...เชิดสูง...สวยสง่า ดูมีค่า...น่าชื่นชม...วันฟ้าใส น้ำตาริน..หลั่งรด..ท่วมในใจ อยากกลับไป...อยู่บนดิน...ถิ่นลำเนา .....ดาราริกา
Relate topics
ภู (Not Member)
ดาราราย (Not Member)
หมี่เป็ด ผู้ชายนัยน์ตาสนิมเหล็ก
ดาราราย (Not Member)
วรภ วรภา (Not Member)
แดนไกล ไลบีเรีย
ดาราราย (Not Member)
หมี่เป็ด ผู้ชายนัยน์ตาสนิมเหล็ก
นางสมทรงรักฟัก (Not Member)
นางสมทรงรักฟัก (Not Member)
ทีเค (Not Member)
แดนไกล ไลบีเรีย