M-e-e P-e-d

สำหรับฉัน,ค่ายอาสามิได้เป็นเพียงการไปใช้ชีวิตร่วมกับผู้อื่น เพื่อพัฒนาศักยภาพของตนเอง แต่หากเป็นการใช้ชีวิตของตนเองเพื่อนเรียนรู้ความต้องการของสังคม และสะท้อนแนวคิดจิตสำนึกสาธารณะ “ มองดูรอบกาย มองดูสังคม
เธอสุขอยู่ได้อย่างไรเมื่อผองชนทุกข์ยากลำเค็ญ จงเป็นดั่งดวงดาวที่พราวสว่าง นำหนทางเพื่อมวลชน
จงเป็นประกายไฟที่โหมกระหน่ำ ลามลุกไหม้ความทุกข์ทน ” ( เธอวันนี้ ) ในชีวิตประจำวัน  ทุกอย่างเป็นไปด้วยความสะดวกสบาย สาธารณูปโภครองรับทุกรูปแบบความต้องการในชีวิต อิทธิพลของระบบเศรษฐกิจทุนนิยมแพร่ซึมสู่ก้านสมอง แทรกผ่านระบบนึกคิดและเติบโตในสามัญสำนึก แทบจะไม่ต้องใช้ความเป็นมนุษย์ในการใช้ชีวิต เพียงความอยากก่อเกิด สิ่งที่โหยหาก็สามารถปรากฏเบื้องหน้าได้โดยไม่ยากนัก หากแต่วิถีแห่งจิตอาสา กลับพลิกชีวิตให้เป็นรูปแบบแห่งความพอเพียง เรียบง่ายตามปัจจัยพื้นฐานในการดำรงชีวิต - กายภาพ ชีวภาพ จิตใจและสังคม ความปรารถนาฟุ่มเฟือยปรนเปรอความหรูหราสะดวกสบาย เริ่มปลดเปลื้องจากความคิด หลุดลุ่ยเหลือเพียงอัตตาแห่งตน
ในเป้,ฉันพาไปได้เพียงเสื้อผ้าสองสามชุด รองเท้าแตะ สบู่ยาสีฟัน ส่วนโทรศัพท์มือถือซึ่งแทบจะเป็นอวัยวะที่สามสิบสาม กลับกลายเป็นส่วนเกินของการใช้ชีวิตในค่ายอาสาฯ โปสการ์ดคือพื้นที่มหัศจรรย์ที่ฉันเลือกจะใช้ส่งผ่านความคิดถึงไปยังคนของความรัก  บางใบอาจไปถึงหรือไม่ คงไม่สำคัญไปกว่าการได้ถ่ายทอดใจเป็นเรื่องราว ประทับรอยทรงจำนามอดีตและวันวาน
ภาคกลางเปรียบเสมือนพื้นที่อู่ข้าวอู่น้ำ อุดมด้วยทรัพยากรอันมั่งคั่ง บางพื้นที่คือเวทีประชันความก้าวหน้าในกระแสโลกาภิวัตน์ – บินเร็วกระทั่งลืมใส่ใจกับสิ่งที่พยายามคืบคลาน เร็วจนกระทั่งลืมไปว่า พื้นที่เดียวกันนี้แฝงเร้นอยู่ด้วยความหลากหลายในอัตลักษณ์แห่งชาติพันธุ์โรงเรียนวัดหนองตะครอง อำเภอท่าม่วง จังหวัดกาญจนบุรี คืออีกหนึ่งอาณาเขตที่เป็นไปเฉกชายขอบที่ถูกลืม สภาพอาคารเรียนกลางเก่า ห้องเรียนถูกแบ่งสรรจำนวนหกห้องเพียงพอสำหรับนักเรียนกว่าแปดสิบชีวิต และพ่อครูแม่ครูอีกหกท่าน เรียกขานอย่างสนิทสนมด้วยชื่อเล่นของรุ่นพี่-รุ่นน้องคือวิถีสามัญที่เกิดขึ้นในรั้วโรงเรียน ครูจดจำชื่อศิษย์ทุกคนได้อย่างแม่นยำ แปลงเกษตรขนาดย่อมคือวัตถุดิบหลักของอาหารกลางวัน แบ่งเวรล้างจานกันตามแต่ละช่วงชั้น รอยยิ้มคือสิ่งที่มีอยู่โดยรอบ โอบล้อมด้วยเสียงหัวเราะแห่งความสุข การมาของชมรมอาสาพัฒนามหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ (อ.พ.ศ.) จึงมิใช่การรังสรรค์ภาพเขียนจากความว่างเปล่า  หากเป็นเพียงการแต่งแต้มสีสัน เติมต่อเรื่องราวปลีกย่อยให้ภาพชีวิตโลดแล่นอย่างงดงามและอิ่มเต็ม
กระดานดำในห้องเรียนชีวิตเปิดฉากอย่างเรียบง่าย ทว่าสามารถดึงดูดความสนใจได้เป็นอย่างดี เสียงเพลงภาษาอังกฤษที่ร้อยเรียงด้วยประโยคธรรมดา หากแต่มีเสน่ห์บริสุทธิ์ในเนื้อคำ ต่อเนื่องด้วยการทดลองทางวิทยาศาสตร์ เปิดโลกทัศน์การเรียนรู้ได้มากกว่าการอ่านจากตำรา นำทฤษฎีที่สลับซับซ้อน อรรถาธิบายผ่านการประดิษฐ์ของเล่นทางวิทยาศาสตร์ ครั้งนั้น ปรากฏนักวิทยาศาสตร์น้อย วาดฝันถึงอนาคตอันยิ่งใหญ่ด้วยลีลาการคิดและทำอย่างเชื่อมั่นและเชี่ยวชำนาญ  อีกทั้งคณิตศาสตร์ วิชาที่มองเป็นเรื่องยาก น่าขยาดสำหรับใครต่อใคร แต่สำหรับเด็กๆของโรงเรียนแห่งนี้ พลิกความเชื่อเหล่านั้นให้กลับกลายเป็นความสนุกสนานและฝึกทักษะการคิดเลขเร็วด้วยกิจกรรมก้นเขียนเลข ขบขันในบางท่าทางของตัวเลขที่ต้องยักย้ายส่ายสะโพกตามความต้องการสื่อตัวเลข สาม สี่ ห้า ฯลฯ และฝึกร้อยเรียงประโยคเป็นเรื่องราวตามจินตนาการ สารพัดอาชีพ สารพัดยานพาหนะโลดแล่นตามหัวใจดวงน้อยที่โบยบิน  หลากหลายกิจกรรมเกิดขึ้นและจบลงด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม
ครั้งนี้, วาดหวังเพียงเจตคติที่ดีต่อการเรียนรู้ในทุกกลุ่มสาระฯ ให้เกิดความชอบ ความสนใจ และอยากที่จะเรียนรู้เพื่อนำไปปรับใช้ในชีวิตประจำวัน เพราะเชื่อมั่นว่า ทุกอย่าง หากใช้ใจเป็นตัวขับเคลื่อน ใช้ความรู้สึกสัมผัส - แม้เพียงเสี้ยวกระผีกแห่งเมล็ดพันธุ์ ผลที่ได้ย่อมงอกงาม ประหนึ่งดนตรีขับขานกล่อมมวลโลกให้ตื่นท่ามกลางฝันอันอิ่มละมุน

ตอนนี้,,โปสการ์ดฉบับนี้คงไปถึงมือคนไกล พร้อมรอยยิ้มแต้มฝันในเรื่องราวระบายสุข – กลายเป็นอดีตอันหวานหอม ควรค่าแก่การประทับรอยทรงจำ