M-e-e P-e-d

....กลีบแดงร่วงหล่นร่องท้องถนน          วีรชนพลีกายอย่างกล้าหาญ         กระบอกปืนเจ้ายังมิครั่นคราม            เพื่อร้องถามทวงถึงประชาธิปไตย     ....จากเพียงช่อผลิดอกเบ่งบานทั่ว        มิหวาดกลัวด้วยหัวใจที่ใฝ่หา         ด้วยพลังบริสุทธิ์ผุดขึ้นมา                เพรียกร้องหาคืนอำนาจให้ปวงชน     ....ห่ากระสุนสาดสัดเหล่าประชา            แทนที่ว่าจะพิทักษ์แผ่นดินสยาม         กลับหันสู่พวกเจ้าดอกไม้งาม            นี่นะหรือคือนิยาม...ทหารไทย     ....ทีละกลีบสองกลีบโรยเป็นสิบ            เผด็จการปลิดชีวีที่สุขสม         อุดมการณ์จะคงอยู่ในพ้องชน            เพื่อโค่นล้มอำนาจมิชอบธรรม     ....สองมือเปล่ามิอาจกั้นกันกระสุน          แต่ใจหมุนผลักดันแสวงหา         เพื่อความสุขทั่วแคว้นแดนพสุธา        หากชีวามอดไหม้ใจยังทรนง     ....จะดำรงค์คงซึ่งหนึ่งเดียวกัน                ผูกพันใยใจไว้ไม่หนีหาย         ดั่งกำแพงมนุษย์มิเสื่อมคลาย            แม้ตัวตายกระสุนเกลื่อนเปื้อนเลือดชน   ....วิณญาณเสรีที่สถิตย์จงรับรู้                  จักต่อสู้ยืนอยู่ไม่กลับหลัง       แม้เพียงดอกที่เหลือโดยลำพัง              ก็จะยังปักอยู่ปลายกระบอกปืน   ....หลับตาเถิดกุหลาบขาวบริสุทธิ์              เจ้าจงหยุดอุดมการณ์เพียงเท่านี้       เสรีชนสืบสานยังคงมี                          ทำหน้าที่ปลดปล่อยอธิปไตย   ....นิทราแล้วเจ้าจงนอนให้เป็นสุข              อย่าได้ทุกข์คลุกเคล้าเวทนา       จิตสำนึกตราตรึงอยู่ทุกเวลา                  ที่ผ่านมาบนถนนราชดำเนิน