M-e-e P-e-d

เหมือนกับชิ้น เรียนท่านประธานธิบ่ดีที่เคารพ

นั่นคือ  เนื้อสารแรงอยู่ในตัว  แต่ติดตรงที่มักจะหักเหอารมณ์ให้อ่อนลงอย่างน่าเสียดาย  เหมือนยิงหมัดอัปเปอร์คัท  แล้วขยักๆเอาไว้ไม่เต็มแรง

หวั่นไหวในบาปหรือไม่?  หากจะพูดถึงพระในลักษณาการแรงกว่านี้  แรงไปตามเป็นจริงที่เห็นตามเนื้อสารที่แรงอยู่ในตัว

เพดานความคิดเช่นนี้แหละ  ที่มักจะบดบังประกายอลังการอหังการ์ศิลปิน

กรอบวิธีคิดก็เช่นกัน-เชษฐภัทรเป็นนักกลอนแนวขนบเต็มตัว  และวิธีคิดแบบขนบนี่แหละ  ที่จะทำให้ไม่สามารถคิดต่างออกไปจากของเดิมได้เลย

ไม่ใช่แนวขนบไม่ดี  แต่มันไม่สามารถจะรับใช้สารที่จะสื่อออกไปให้ตรงกับยุคสมัย  ให้เข้าถึงกลุ่มเป้าหมายที่หลุดตนล้ำหน้าไปสู่สากลอย่างรวดเร็ว

ไม่ใช่เชย    เพียงแต่มันขาดสเน่ห์ของความร่วมสมัยในระบบวิธีคิด


แต่เชษฐภัทรยังเด่นในเรื่องของเบสิคที่แน่นเอี๊ยดเช่นเดิม  เรียกได้ว่าอยู่มือแล้วกับฉันทลักษณ์  แม้กาพย์ยานี ๑๑  นี้จะมีคำเกินๆมาบ้างก็ตามที  แต่ก็ไม่ใช่เรื่องต้องตกใจ  จังหวะและเสียงของคำของประโยคต่างหากที่เชษฐภัทรทำได้ดียิ่ง


โดยเฉพาะบทจบ  เช่นท่อนนี้---

ธรรมสมเป็นเนื้อนาบุญ ผู้นำค้ำจุน ท่านไม่ทำแล้วใครจะทำ


สวย และทรงพลังที่สุด!