M-e-e P-e-d

จะไม่พูดถึงความแม่นในฉันทลักษณ์  และน้ำหนักจังหวะคำอีก  เพราะเชษฐภัทรได้เสนอมาจนพูดได้ว่าไม่ใช่คนเพิ่งหัดเขียนอีกแล้ว

คืนหนาว-งานโรแมนติคที่เข้ากับบรรยากาศขณะันี้  คืนหนาวพูดถึงชายหนุ่มคนหนึ่ง  ที่เฝ้ามองสาวคนรักที่เพิ่งอกหักมาอย่างห่วงใย  บทปลอบประโลมให้กำลังใจจึงถั่งโถมโหมไหลหลั่งมาอย่างต่อเนื่อง

ดูเหมือนจะโรแมนติค    ทั้งที่มันก็เป็นงานโรแมนติคแท้ๆ

สิ่งที่สะดุดใจ บ.ก.คือการใช้คำ  เชษฐภัทรใช้คำในกลุ่มของนักกลอนรุ่นก่อน  คือยุคของ"เฟื่องเรื่องรัก" ตามสำนวนและความคิดการจัดลำดับยุคกลอนของ "พี่เนาว์"

มันเป็นกลุ่มคำที่อ่านแล้วเหมือนย้อนกลับไปดูหนังบู๊ไทยเมื่อสัก 30 ปีก่อน  หรือกลับไปคว้าหนังสือยุคนั้นมาอ่าน  แม้กระทั่งรวมบทกวี "จงเป็นดั่งอาทิตย์อุทัย" ของ "ทวีปวร"  อันเป็นงานการเมืองร้อนแรง  และกลุ่มคำเช่นนี้ก็สามารถเอามารับใช้ได้อย่างไม่ประดักประเดิก

ในขณะที่ คืนหนาว-  กลับเกิดความรู้สึกประดักประเดิก  ทั้งๆที่เชษฐภัทรมี "คลังคำ" อยู่ในหัวมากมาย

จึงภาพที่ต้องการบรรยากาศโรแมนติคมีันไม่สามารถอธิบายความโรแมนติคอันร่่วมสมัยได้อย่างเข้าถึงเท่าไหร่

มององค์รวมของงาน  จัดว่าเป็นงานกึ่งกลางไม่ต่ำไม่สูงสำหรับ บ.ก.

แต่ขอปรบมือให้กับ "บทจบ" ของเชษฐภัทร  ทีี่ทุกชิ้นนั้นกระแทกความอารมณ์ได้อย่างเต็มๆ  นี่ย่อมผ่านการอ่านมาอย่างเคี่ยวกรำ

และขอแนะนำให้หาบทกวีของกวีร่วมสมัยมาอ่าน  แล้วจะพบกับความอลังการอีกรูปแบบหนึ่ง  รูปแบบที่เข้าถึงยุคสมัยได้มากกว่า