ลานเทวา .......
ข้าขับกล่อมใจเหงาใต้เงาฟ้า
กำซาบซ่านชีวาโดยความหวัง
ลำนำข้าจักเร้นเป็นพลัง
นำพาชีพอันพ่ายพังก้าวล่วงไป
ข้าดื่มด่ำความเดียวดายอยู่ปลายฝัน
มีบทพร่ำรำพันยามหวั่นไหว
เป็นเพื่อนคอยปลอบปลุกทุกห้วงใจ
หริ่งเรไรกล่อมนิทราถ้วนราตรี
เสพน้ำค้างต่างทิพย์เมรัยร่ำ
ร่ายลำนำพลิ้วผ่านกาลวิถี
อันทุกข์โศกโลกหล้าประดามี
ล้วนลากรั้งชั่วดีแห่งชีวิต
ข้าเร้นกายอ้างว้างบนทางฝัน
เพื่อหวังเลือนรอยวันอันวิปริต
จักสืบเท้าก้าวข้ามนิยามทิศ
ล้างมลพิษมายาอันตราตรึง
แม้นข้าต้องเดียวดายอยู่ปลายฝัน
ร่ายรำพันบทโศลกอยู่โลกหนึ่ง
โลกที่เฝ้าถามย้ำในคำนึง
โลกแห่งห้วงรำพึงอันปวดร้าว
ลานเทวา
Relate topics








