บทสนทนา แห่ง คืนค่ำ ....
แลสายธารน้ำตามิเคยเหือด
ห้วงทะเลสีเลือดมิคลายคลั่ง
เปลี่ยววิญญาร่ำโหยโดยลำพัง
เร่จรฝ่าความชิงชังแห่งวันคืน
เศร้าเสียงโศกสะอื้นถึงดวงดาว
ร่ำบ่งร้าวระทมอย่างขมขื่น
กอบสายลมห่มช้ำอันกล้ำกลืน
ก่อนทิ้งซากฝากฟอนฟืนโดยความตาย
ดั่งชีวิตอยู่กันคนละภพ
มีความเหงาเร้าสบกระแสสาย
รินโศกธารน้ำตาอันพร่าพราย
เซ่นสังเวยความเดียวดายแห่งราตรี
จากบทสนทนาในคืนค่ำ
บอกเล่าความดื่มด่ำห้วงวิถี
โดยความหวังคิดวาดปรารถนาดี
เฝ้าปลอบปลุกซากชีวีอันพ่ายพัง
แลสายธารน้ำตามิเคยเหือด
ห้วงทะเลสีเลือดมิคลายคลั่ง
เปลี่ยววิญญาเปลื้องปลดจากบดบัง
ดั้นด้นฝ่าความชิงชังอยู่เดียวดาย
ลานเทวา
Relate topics






