M-e-e P-e-d

สองสามวันก่อนนี้ รื้อแฟ้มเก่า ๆ ขึ้นมาอ่านดู  พบงานจำนวนหนึ่งซึ่งเคยส่งไปนิตยสารแห่งหนึ่ง ในยุคที่รัฐบาล 'คนที่คุณก็รู้ว่าเป็นใคร' เริ่มยึดเมืองใหม่ ๆ ปรากฏว่างานจำนวนนี้ ลงตะกร้าหมด  เมื่อพบเจอจึงเลยอยากเอามาให้อ่านกันอีกที  ถือซะว่าหนุกหนานกันเนาะ

งานชุดนี้ ชื่อ เพลงสั้นๆ ฟ้องอินถา  ร้องวัวแดง - กวี

เหตุเพราะ  ในสมัยนายกฯ ชวน  หลีกภัย  อินถา  ร้องวัวแดง เขียนบทกวีชุด ฟ้องนายหัว ด้วยลีลาอันแสบ ๆ คัน ๆ  จึงเมื่อยุคนายกฯ คนที่คุณก็รู้ว่าเป็นใคร ที่มีอะไรบางอย่างสร้างความงุนงงแก่เรา  ทำให้ผมรออ่านบทกวีแสบ ๆ คันๆ ของอินถา  ร้องวัวแดง  แต่ก็ปรากฏว่า รอหายๆ  ผมจึงเขียนงานนี้ขึ้นมาเพื่อ 'ฟ้องอินถา'

เพลงสั้น ๆ : ฟ้องอินถา  ร้องวัวแดง - กวี : (๑)  บุญหัว

ถึงอินถาผู้กวีศรีประเทศ                      ถึงคนกล้าแห่งเขตสยามขัณฑ์ ถึงปากกาคมคมคารมคันคัน                ช่วยทีเถอะโปรดเคี่ยวคั้นคำประโคมฯ

ท่านลองรักอ้ายทักษิณ - ท่านรินพจน์ ท่านยอยศนายกฯขึ้นแห่โหม ยินเรื่องราวข่าวสารท่านบรรโลม          ปู่ย่าข้านิยมด้วยยินดี

หวังเบื้องหน้าแดนไทยต้องชัยยะ        สยามจะอนาคตหมดกะหรี่, สิ้นขุนโจรสลอนหน้าสถานี,              สิ้นยาเอ็กซ์ ยาอีย่ำยีไทย

สามสิบบาท สิ้นโรคไร้โศกทุกข์        หนึ่งล้านบาทบำเรอสุขอันสดใส ปู่ย่าข้าหัวร่ออย่างพอใจ                    บุญหัวแท้ที่ได้อ้ายแม้วมาฯ

ปู่ย่าข้าจะลองรักอ้ายทักษิณ            ดังที่ยินเพลงกานท์ท่านวาดว่า หวัง- มือบอร์ดบริษัทรัฐสภา            จักเข่นฆ่าทุรกรรมให้ทำลาย

ฝากเตือนอ้าย - อย่าให้มีภาษีซุก      ให้สิ้นยุคโอนหุ้น เปลี่ยนหุ้นขยาย อย่าให้แก๊สขึ้นราคามาเฟ้อฟาย        เพื่อสนองนโยบายรัฐบาล

อย่าพรวดพราดขึ้นบุหรี่ทีละห้าบาท  เพื่อกอบเงินกู้ชาติอย่างอาจหาญ อย่ากีดกักดักกลบงบประมาณ          เพื่อไปสานงานเพียงหาเสียงนิยม

ปู่ย่าว่าวิกลบนวิกฤติ                      นั้นย่อมแพร่ผลิตพิษผสม กะหรี่,โจร จะโอ่อ่าสมาคม              ประดายาจะทับถมสังคมไทย

หากอยู่ดี กินดี มีความสุข              คนจะคลุกขลุกเหวแหลกเลวไฉน หากอิ่มหมีพีมันกันทั่วไป                คนจะใฝ่ปลักชั่วมัวหมองฤๅ

แม้นขึ้นค่าบริการสถานรัฐ            เหมือนอ้ายปัดภาระให้ - จะได้หรือ เหมือนอ้ายโยนเหยื่อล่อให้คนลือ  แล้วลอบยื้อแย่งคืนอย่างครื้นเครง

ถึงอินถาเอกกวีผู้ศรีรัฐ                  ถึงคมร้อยถ้อยอรรถอันเร้าเร่ง ถึงปากกาคมคมที่พรมเพลง        โปรดประเลงเปล่งโหมประโคมคำฯ