... แมว ...
...
สองฝั่งของโถงทางเดินแคบ ๆ บนชั้น 3 มีบานประตูสีเทาเรียงรายอยู่เป็นระยะ สุดปลายโถงทางเดินมีแสงแดดส่องเฉียง ๆ ลอดช่องหน้าต่างบานเกล็ดที่มือหมุน เปิดปิดชำรุด แม้กระนั้นมันก็ยังเปิดโอกาสให้บางส่วนของความสว่างเบื้องนอก เข้ามาขับไล่เงาหม่นทึบทะมึนของโถงทางเดินแคบ ๆ ดังเช่นประกายแสงที่ปลาย อุโมงค์
หญิงชราควานมือลงไปค้นหาลูกกุญแจสำหรับไขเปิดประตูห้องในถุงผ้าที่คล้อง อยู่บนแขนของนางอย่างยากเย็น ก่อนจะหยิบมันออกจากก้นถุง แล้วบรรจงสอด ใส่รูลูกบิดประตูห้องด้วยมือที่สั่นระริก
หลังบานประตูสีเทา แมวตัวหนึ่งนอนหรี่ตาเผยอขึ้นเล็กน้อย และมองตามร่างของ หญิงชราที่พาร่างผ่านประตูเข้ามาภายในห้อง มันอ้าปากหาวพลางยืดเหยียดขาทั้งสี่ อย่างเกียจคร้าน ก่อนจะกระโดดลงจากโซฟาและเดินเข้าไปหาหญิงชรา เสียดสีขนนุ่มๆ ข้างคอของมันเข้ากับขาของหญิงชรา
เธอเหลือบตามองมันผ่านเลนส์ของแว่นที่สวมใส่ แมวตัวนั้นยังคงเดินพัวพันอยู่ รอบขาของเธอ พลางส่งเสียงแง๊ว ๆ เธอหยิบกระป๋องอาหารแมวสำเร็จรูปจากใน ถุงผ้าออกมา มือที่สั่นระริกค่อย ๆ ดึงห่วงสำหรับเปิดฝากระป๋องอาหารแมวสำเร็จรูป อย่างยากเย็น ก่อนจะค่อย ๆ เดินไปเทใส่ชามที่มุมห้อง
แมวตัวนั้นถลาเข้าหาชิ้นเนื้อชุ่มฉ่ำซอสที่อยู่ในชาม ก่อนจะอ้าปากกินอย่างหิวกระหาย หญิงชราก้มลงหยิบชามใส่น้ำสะอาดที่วางอยู่ใกล้ ๆ เดินเข้าไปในห้องน้ำและเทน้ำ ในชามทิ้ง ก่อนจะเปลี่ยนน้ำใหม่ใสแจ๋ว นำมาวางไว้ใกล้ ๆ ชามใส่อาหาร แมวตัวนั้น ยังคงก้มหน้าก้มตากินอาหารสำเร็จรูปในชามอย่างตะกละตะกราม เธอยืนมองมันอยู่ ครู่หนึ่งก่อนที่จะหันไปหยิบกล่องข้าวหน้าเป็ดสำเร็จรูปจากในถุงผ้า ยัดใส่ในตู้ไมโครเวฟ แล้วกดปุ่มให้เครื่องทำงาน
...
ตัวอักษรสีเขียวหม่น ๆ ที่ปรากฎอยู่ที่หน้าจอตรงหน้าดูลางเลือน หญิงชราขยับตัวเข้า
ใกล้มันอีกนิดเพื่อที่จะมองมันให้เห็นชัดเจนขึ้น เธอค่อย ๆ กดปุ่มตัวเลขอย่างช้า ๆ
ในขณะที่ชายหนุ่มในชุดซาฟารีที่ยืนอยู่ถัดไปเริ่มออกอาการหงุดหงิด
"เสร็จรึยังล่ะป้า คนอื่นเขารออยู่นะ"
หญิงชรายังคงจ้องมองตัวอักษรสีเขียวเรือง ๆ บนหน้าจออย่างยากเย็น ก่อนจะเอื้อมมือ
ที่สั่นระริกไปกดปุ่ม เสียงเครื่องร้องครืดคราด ก่อนจะดันแบงค์ห้าร้อยบาทใหม่เอี่ยม
ออกมาทางช่องรับเงิน เธอค่อย ๆ เอื้อมมือดึงมันออกมาช้า ๆ ..
สลิปการใช้บัตร ATM โผล่พรวดออกมาจากอีกช่องหนึ่ง
เธอค่อย ๆ เอื้อมมือดึงมันออกมาช้า ๆ ..
บัตร ATM โผล่พรวดออกมาจากอีกช่องหนึ่ง
เธอค่อย ๆ เอื้อมมือดึงมันออกมาช้า ๆ ..
หญิงชราเก็บทุกอย่างลงในถุงผ้าที่คล้องอยู่บนแขนของเธอ ก่อนจะหันกายเดินมุ่งไปยัง
ประตูร้านสะดวกซื้อที่อยู่ถัดไป ท่ามกลางเสียงก่นด่าตามหลังของชายในชุดซาฟารี
...
หลังบานประตูสีเทา แมวตัวหนึ่งนอนหรี่ตาเผยอขึ้นเล็กน้อย และมองตามร่างของ หญิงชราที่พาร่างผ่านประตูเข้ามาภายในห้อง มันอ้าปากหาวพลางยืดเหยียดขาทั้งสี่ อย่างเกียจคร้าน ก่อนจะกระโดดลงจากโซฟาและเดินเข้าไปหาหญิงชรา เสียดสีขนนุ่มๆ ข้างคอของมันเข้ากับขาของหญิงชรา
เธอทรุดกายลงบนโซฟาอย่างเหนื่อยอ่อน แมวน้อยโดดขึ้นมานั่งบนตักของเธอพลาง
ส่งเสียงแง๊ว ๆ เธอยกมือลูบหัวมันเบา ๆ อย่างสิ้นแรง ก่อนจะปิดเปลือกตาลงช้า ๆ
แมวตัวนั้นมุดหัวเข้าไปในถุงผ้าที่วางอยู่ข้างเธอ อาหารอันโอชะของมันวางอยู่ในนั้น
แต่มันไม่อาจจะกินได้ มันหิวกระหายที่จะได้ขย้ำชิ้นเนื้อชุ่มฉ่ำซอสอย่างที่มันเคยได้
ลิ้มรสทุกวัน มันพยายามใช้กรงเล็บตะกุยขาของหญิงชราให้เปิดกระป๋องอาหารแมว
สำเร็จรูปกระป๋องนั้นให้มัน แต่เธอก็ยังนิ่งเฉย แมวตัวนั้นยิ่งตะกุยแรงขึ้น ๆ จนผิวหนัง
ของหญิงชราเกิดรอยเล็บ เลือดสีคล้ำ ๆ ค่อย ๆ ไหลซึมออกมาจากรอยแผล แต่เธอ
ก็ยังนอนนิ่งราวกับเด็กที่หลับไหล
3 ชั่วโมงผ่านไป แมวตัวนั้นเดินผ่านออกมาจากประตูห้องที่เปิดอ้า ประตูห้องสีเทา
บนโถงทางเดินแคบ ๆ บนชั้นที่ 3 สุดปลายโถงทางเดินมีแสงแดดส่องเฉียง ๆ ลอด
ช่องหน้าต่างบานเกล็ดที่มือหมุนเปิดปิดชำรุด แม้กระนั้นมันก็ยังเปิดโอกาสให้บางส่วน
ของความสว่างเบื้องนอกเข้ามาขับไล่เงาหม่นทึบทะมึนของโถงทางเดินแคบ ๆ ดังเช่น
ประกายแสงที่ปลายอุโมงค์ ...
...
หมายเหตุผู้เขียน : พอดีกำลังจะมีการประกวดเรื่องสั้นกันในหมู่เพื่อน ๆ นักเขียนกลุ่มนึงฮะ อย่ารู้เลยฮะว่าที่ไหน ไม่ใช่การประกวดใหญ่โตอะไรนักหนา แค่การประลองกำลังสมองกัน พอสนุก ก็เลยลัดคิว เอามาโพสต์ให้เพื่อน ๆ ที่นี่ ได้อ่านกันเล่น ๆ ด้วยครับ
Relate topics
หมี่เป็ด ผู้ชายนัยน์ตาสนิมเหล็ก
แม่มดสีฟ้าแม่มดสีฟ้าแม่มดสีฟ้า