M-e-e P-e-d

ไม่ได้ว่างเข้ามาดูบอร์ดตัวเองนานเลยครับ  ต้องขอโทษด้วยจริงๆ  ช่วงนี้มัวแต่ส่องพระและเช็คราคาทางเนตอยู่    ดีใจยิ่งที่รู้ว่าพระผงของขวัญวัดปากน้ำที่มีนั้นเป็นรุ่น 4 หลัง ภ  แม้จะไม่ทันหลวงพ่อสดแต่ก็เป็นมวลสารเก่าจากรุ่น 1-2-3 และเป็นรุ่นที่หายากด้วยเช่นกัน ราคาก็อยู่ในขั้นพอจะนิมนต์ได้สบายๆ  ช่วงก่อนหน้านี้เคยขึ้นหลักหมื่นมาแล้ว  เอ่อ ไม่ได้ขายพระนะครับ แค่เช็คราคาตลาดเท่านั้นเอง

บทกวีของน้ำพี้ก็ยังคงเป็นแบบน้ำพี้อยู่ คือแม่นในทักษะ และดูเหมือนว่าจะสามารถเขียนอะไรก็ได้ให้เป็นบทกวี ไม่แน่ ชิ้นต่อไปเธออาจเขียนเรื่องไฟแช็ค หรือเรื่องแก้วน้ำสักใบได้น่าอ่านเช่นนี้ เรียกว่าอยู่มือล่ะ

คราวนี้มาติกันบ้าง

การเขียนเรื่องที่พบเห็นมานั้น คือการหยิบเรื่องที่ดาดดื่นทั่วไปเอามาเขียน  ปัญหาใหญ่ก็คือจะทำยังไงให้ความดาดดื่นนั้นมันพิเศษขึ้นมา คำตอบก็คือมุมมองและน้ำเสียง

พักเพียงผ่านก็คือการเขียนเรื่องดาดดื่น และเป็นเรื่องที่มีคนเขียนมาเยอะแล้วด้วย  ทักษะอันแม่นยำก็ถูกบดบังไปด้วยความดาดดื่นที่ว่านั้นอย่างน่าเสียดาย  แต่น้ำพี้มีเด่นอยู่ตรงที่บทจบ  ทุกชิ้นของเธอบทจบจะกระชากฟีลเสมอ และทำได้ดีด้วย จึงต้องมาพูดกันว่าจะทำยังไงให้การเดินเรื่องมันเด่นขึ้นมาสักหน่อย

การเขียนเรื่องดาดดื่นที่พบเห็นทั่วไปนั้น บางครั้งเราจำเป็นต้องสร้างเรื่องขึ้นมาเสริม เพื่อให้รองรับและให้น้ำหนักแก่องค์ความคิดที่เรามีอยู่ เหมือนการถ่ายรูป ที่แม้เราจะโฟกัสไปที่เป้าหมาย แต่ยังไงๆก็ต้องมีองค์ประกอบฉากของมัน อยู่ที่เราจะเลือกใช้องค์ประกอบอย่างไร


พักเพียงผ่านของน้ำพี้ชิ้นนี้ จึงได้ 5/10 ดังที่ได้อรรถาธิบายไว้พอประมาณแล้ว

น่านจิ ครูหญ่ายกดคะแนน โหดๆๆ