M-e-e P-e-d

สวัสดี ขอรับ แหะ แหะ แวะผ่านมา เลยได้อ่านงานชิ้นนี้

ขออนุญาตหัวร่อ หุ หุ

นึกถึงลีลา พระมะเหลเถไถ ของ พระมหามนตรี(ทรัพย์) ส่วนเนื้อความไม่บังอาจวิจารณ์ แบบว่า ลมเดือนธันวาฯมันเย็น ๆ เรื่องยี่เก หน้าหนาว เลยอาจไม่เป็นยี่เก

แหะ แหะ ขออภัยแบบว่า ไปไหนมา สามวาแล้วกัน

สวัสดี ขอรับ

ปล. หนาวเดือนธันวาฯ ก็เลยคิดถึงน้าหมี่ที่รักจริง ๆ อิอิ

แอบเห็นสองหนุ่มวัย "ฉะกัน" เค้าฝากรักกันกลางอากาศแล้ว

นางสมทรงแอบเสียวนะฮ๊า 555

แวะมาอีกรอบ หลังซดข้าวแฟ่ร้อนๆ แล้ว

สวัสดีจ้ะ หมี่ คุณทิวา และคุณหญิง

แล้วหมี่ไม่คิดว่า ไอ้คนที่เห่าโฮ่งๆ อยู่ดูไบเนี่ย มันไม่บ้าหรอกเหรอ 555 เออ เราควรปรับแก้บทสุดท้ายมั้ยล่ะ

จริงๆ บทนี้เขียนไปเรื่อยเปื่อยแหละ หยิบเอาเรื่องคนในเวบบล็อคเนชั่นมาเขียน โดยเฉพาะพฤติกรรมพวกมาเฟียเวบ เกลียดใครก็อัดใส่เต็มที่ จากนั้นก็วิ่งไปซุกง่ามขาเวบมาส เพราะคิดเอาเองว่าเป็นคนโปรด จากการส่งของนั่นนี่ไปให้ แบบซื้อเพื่อน เท่านั้นยังไม่พอ เขียนเมล์ด่าคนที่ไม่ชอบหน้าร่อนไปทั่วเนชั่น ให้บล้อคเกอร์อื่นเกลียดชังคนที่ตนไม่ชอบ เรื่องแบบนี้มีอยู่จริง

เราฟังเรื่องแบบนี้แล้ว หัวเราะหึๆ สมองก็วาบขึ้นมาเลย ทันที แต่ก็นั่นแหละ เรื่องแบบนี้ถือเป็นเรื่องปกติของสังคมเวบ พวกอยากมี "ตัวตน" มันเยอะจัด เลยต้องทำทุกทางให้ได้เกิดในโลกเสมือน เหมือนสำเร็จความใคร่ในใจตนเองด้วยคีย์บอร์ด  เพราะโลกจริงในชีวิตจริง ไม่อาจจะทำได้อย่างนั้น

สังคมอินเตอร์เนตทำให้คนลืมตัว ใครอยากจะด่าจะทำอะไรก็ได้ ไม่ต้องคำนึงถึงอาวุโสและมารยาทสังคมอะไรทั้งสิ้น  ขอเพียงว่า ให้มีเพื่อนพ้องออนไลน์ให้มากเข้าไว้ และมีอินเตอร์เนตในมือ  การจะมีเพื่อนเป็นกลุ่มเป็นเหล่าไว้ยำตรีนชาวบ้านที่ตัวเองเหม็นหน้าเนี่ย ต้อง "อัดฉีด" ด้วยข้าวของเป็นระยะๆ เรานั่งดูโลกใบเล็กที่ซ้อนอยู่ในโลกใบใหญ่นี้ด้วยความบันเทิงใจมาก

อ้า  นางสมทรงพูดมากไปแล้ว 

เอ้อ คุณหญิงคะ แล้วแต่จะตีความค่ะ แหะๆ

อีกนิดสสสสสส

ต้องแก้ไข เพื่อไม่ให้เกิดความสับสนและคลาดเคลื่อน อ้างถึง พระมะเหลเถไถ และ มหามนตรี(ทรัพย์)

ด้วยความคิดเร็วกว่ามือเขียน เลยพาลให้ผสม ๒ เรื่องรวมกัน จึงผิดอย่างไม่ควรให้อภัย

ขออนุญาตแก้ไข

พระมะเหลเถไถ ของ คุณสุวรรณ ส่วนงานของ พระมหามนตรี(ทรัพย์) คือ ระเด่นลันได

ด้วยความสำนึกผิด ขอรับ แหะ แหะ

คุณทิวา และหมี่ มันมีวรรณกรรมไทยอีกเรื่องนึงนะ ที่ขำเป็นบ้าเป็นหลังเลย ตลกกว่าระเด่นลันไดและพระมะเหลเถไถอีก

ชื่อเรื่อง "เอ๋งติ๋งห้าว"  เราเคยอ่านสมัยเป็น นศ ในหอสมุดธรรมศาสตร์ ฉบับพิมพ์น่าจะเกือบร้อยปีที่แล้ว อ่านไป หัวเราะแทบตาย ลองไปหาอ่านดูเถอะ

หนังสือเล่มนี้ดีจริงๆ เราเองยังอยากหาซื้อเก็บไว้เป็นสมบัติส่วนตัวเลย มันส์กว่าสรรพลี้หวนมาก

ขอบอก

สวัสดีค่ะ คุณเด็กใหม่ ขอนางสมทรง ซึ่งวัยอาจจะเป็นคราวป้าตอบนะคะ

ขอบคุณค่ะที่ชอบงานแนวหมามุ่ยแบบนี้ 555 นานาจิตตังค่ะ บางคนก็ว่าแรง (แอบกระซิบทางหลังไมค์) บางคนก็ว่า อร่อยดี  ทั้งนี้ทั้งนั้น ขึ้นอยู่กับจริตคนอ่าน

ขอแปะความเห็นต่ออีกหน่อยถึงหมี่และคุณทิวา

ถ้าชอบงานจิกกัดแนวหมามุ่ย ขอแนะนำกวีหญิงฝีปากกล้า สมัยรัตนโกสินทร์ตอนต้น ชื่อคุณพุ่ม บุษบาท่าเรือจ้าง  พอดี นางสมทรงไม่แน่ใจกับคนเดียวกับที่เขียนเรื่อง "หม่อมเป็ดสวรรค์" ไหม

ถ้าคนเดียวกันก็จัดจ้านถึงใจเลยแหละ เพลงยาวเรื่องหม่อมเป็ดสวรรค์มักได้รับการนำมาตีพิมพ์ร่วมกับพระมะเหลเถไถและอุณรุทธิ์ร้อยเรื่อง  (ใครสะกดถูกช่วยแก้ทีนะคะ เพราะเป็นคนไม่แตกฉานภาษาไทย ส่วนภาษาอังกฤษ ยิ่งแย่หนักไปใหญ่)  หากสามารถค้นหาอ่าน จะรู้ว่า บทด่ากระทบแบบถึงใจน่ะ มีมานานแล้ว  วรรณกรรมเรื่องนี้น่าจะช่วงรัชสมัยรัชกาลที่สาม

กวีหญิงแบบคุณพุ่ม คงต้องโดดเด่นมาก ในยุคนั้น เพราะยังมีชื่อเสียงปรากฏมาถึงคนรุ่นหลังว่า คารมถึงใจ    นางสมทรงเคยอ่านเพลงยาวหม่อมเป็ดสวรรค์แล้ว  สุดๆ จริงๆ ขอบอก อ่านไป ขำไป

จะว่าไป งานวรรณกรรมเก่าๆ นี่ ซ่อนอะไรไว้เยอะมาก ไม่เชื่อลองไปอ่านกันดู 

การเล่นเพื่อนในราชสำนักมีมานานมากแล้ว มีในทุกราชสำนักทุกฮาเร็ม คงเพราะการกินอยู่ที่สุขสบาย ไม่มีงานการทำ  และต้องแข่งกันแต่งตัวสวยๆถวายประเวณีถึงรสจัดจ้าน แต่ผู้ชายที่จะสนองให้มีคนเดียว ดังนั้นเมือ่กินอิ่มมากไปก็เกิดอาการบางอย่าง ครั้นเห็นผู้หญิงด้วยกันนานเข้าก็เลยลองดู แล้วติดใจรสชาติ อีกทั้งเป็นการจองหองอย่างที่สุดของผู้หญิงที่ไม่ง้อผู้ชาย


เพราะ k มีเมียเยอะไปใช้ไม่ทัน ซ้ำยังห้ามผู้หญิงในอาเร็มตนยุ่งเกี่ยวกับผู้ชายอื่น ผู้หญิงก็ต้องหาทางออกทางเพศด้วยแบบนี้แหละ

"อีกทั้งเป็นการจองหองอย่างที่สุดของผู้หญิงที่ไม่ง้อผู้ชาย "

ไม่ได้จองหองเว้ย เค้าเรียก "Alternative sex" 


หมี่ก็ช่างกระไร จะให้กินอาหารซ้ำซากจานเดียวอยู่ได้อย่างไร

แต่ว่า นางสมทรงผู้ซึ่งแต่งงานแล้วกับเพศตรงข้าม เป็นคนชอบกินอาหารซ้ำๆซากๆ ไม่เบื่อง่าย เลยยังไม่มีรสนิยมทางนั้น 

ส่วนที่คุณหญิงถามหมี่เป็ด ให้ไปเคลียร์จำตอบกันเอาเองนะเคอะ เคิ๊ยกกกก

อุ๊ย..ว้าย..บทกวีขี้เหม็น
สะท้อนเห็นสัจจะบนกองขี้
เรื่องเลอะเทอะเละเทะฟอนเฟะดี
จินตนาการแล้วยี้..เห็น ขี้กระจาย

แวะมาทักทายค่ะป้าสมทรง กับ คุณหมี่