M-e-e P-e-d

เขตแดนคือเขตใดในลำน้ำ

ปลามิเคยล่วงข้ามหรือไฉน

คนไร้รัฐต้องลอยฟ้าหรือว่าไร

เด็กเกิดใหม่เขาก็ใช้ภาษาเดียว

เราตกอยู่ในเขตประเทศวาด

ซึ่งอำนาจเก่าใหม่ใช้ขับเคี่ยว

เลือดเสรีถูกกรีดจนซีดเซียว

ความกลมเกลียวถูกแบ่งด้วยโง่งม

เธอ-หมอซินเธีย หม่อง แห่งต่องยิน

ไร้แผ่นดินแทบวิบัติเมื่อรัฐล่ม

เป็นกะเหรี่ยงในพม่าเหมือนอาจม

เขาปูพรมกวาดล้างจนร้างเมือง

เคลื่อนมาในมวลหมู่ผู้อพยพ

เคลื่อนหมู่มาสมทบสุดนับเนื่อง

พาทุกข์ยากโรคามานองเนือง

มาเป็นเครื่องบอกเล่าถึงเหล่าอธรรม

เธออยู่อย่างกาฝากแห่งภาคพื้น

ขอที่อยู่ที่ยืนชนชั้นต่ำ

ไม่ขอสิทธิ์ขอเสียงเพียงสักคำ

ขอเพียงอย่าใจดำทำย่ำยี

กลายเป็นแนวกันชนคนไร้รัฐ

อยู่กันอย่างอัตคัดจำกัดที่

ไทยให้แล้วเมตตาและปรานี

รอ......อองซาน ชูจี รอ...........ประชาธิปไตย!

แต่ในความป่วยไข้ไม่อาจรอ

เธอเป็นหมอถึงไร้ชื่อก็คือ-ใช่

คุณธรรมนำพามาโดยใจ

การทดสอบยิ่งใหญ่เริ่มไหลเท

แม่น้ำเมยจึงไหลย้อนขึ้นสอนพม่า

ให้สาละวินผินมาอย่าหักเห

เรื่องหมู่บ้านหนีจับสัปปะรังเค

ยังมิได้ซวนเซความเป็นคน

คนป่วยไข้ยังมีที่รักษา

ยังมียามีหมอรอฝึกฝน

มีอาสาสมัครอุทิศตน

ยังมีเพื่อนประชาชนประเทศไทย

คนเรานี้ยังมีอีกหลายอย่าง

ลองปล่อยวางอำนาจวาดโลกใหม่

จะเห็นโลกเสรีศิวิไลซ์

และเห็นคนทั่วไปเป็นเพื่อนมนุษย์