ก วี เ ขี ย น ก วี ด้ ว ย สี ใ ด
-1-
กวีเขียนกวีด้วยสีขาว
แต่งในความรวดร้าวจะได้ไฉน
โลกวิบัติปัจจุบันล้วนจัญไร
จะหาถ้อยงามใดมาพร่ายพรม
กวีเขียนกวีด้วยสีดำ
ระบายโลกโศกร่ำกระหน่ำถม
ดอกไม้ไม่สะพรั่งใจกลางตม
ฤาว่าโลกจ่อมจมแต่ตรมตาย
กวีเขียนกวีด้วยสีเทา
หวังให้งามในความเท่าแห่งเงาฉาย
ระยะห่างระหว่างเส้นความเป็นตาย
แก้เงื่อนงำสำคัญหมายในมืดมิด
กวีเขียนกวี-สีแห่งโลก
งามสุขโศกเรื่องราวเคล้าถูกผิด
คลี่คลายบรรยายความตามห้วงคิด
ถ่ายทอดถอดชีวิตเขียนจิตใจ
กวีเขียนกวี-สีความงาม
แต่งแต้มแย้มนิยามความสดใส
ปลูกวิถีแห่งสติ-ผลิดอกไม้
ท่องทุ่งทาง ณ กลางใจ-ในกลางตา
กวีเขียนกวี-สีแห่งฝัน
วาดวงจันทร์อย่างบรรจงลงตรงหน้า
ถ้กร้อยถ้อยคำร่ำจินตนา
ตะวันเข้มเต็มนัยน์ตา-คะนึงคิด
กวีจะเขียนกวีด้วยสีใด
ทบถ้วนกระบวนใจให้นิ่งสนิท
ด้วยภาระเช่นนี้แห่งชีวิต
หาได้มีอภิสิทธิ์ชนิดใด !
-2-
เพียงนักเล่าเรื่องราวที่เหงาเปลี่ยว
ถ้กทอเสี้ยวอักษรอย่างอ่อนไหว
เล็มขอบรุ้งแห่งทุ่งฟ้ามาปรุงใจ
เพียงหนึ่งเงาไม้ไหวในสายลม
สั่นไหวไปตามทำนองโลก
อยู่เพื่อร่ายบทโศลกอันโศกขม
มองดวงตาในกระจกสะทกตรม
พลันดิ่งจมเงาชีวิตสีซีดจาง
กวี
เป็นเพียงหนึ่งผงธุลีแห่งโลกกว้าง
เราต่างมาและจากไปในหนทาง
ล้วนเรียนรู้เพื่อลาร้างระหว่างชะตา
กวีเขียนกวีด้วยสีใด
ระบายโลกด้วยหัวใจปรารถนา
คือคนหนึ่งซึ่งจรผ่านกาลเวลา
สุขทุกข์ไปในโลกหล้าอย่างสามัญ
แด่..อดีตกวี ปัจจุบันกวี และอนาคตกวี
"นางสมทรงรักฟัก"
Relate topics
นางสมทรง (เจ้าเก่า) (Not Member)
นายทิวา (Not Member)
หมี่เป็ด ผู้ชายนัยน์ตาสนิมเหล็ก
นางสมทรง (เจ้าเก่า) (Not Member)
หญิง
ผีเสื้อปีกบางฯ
น้ำพี้
นางสมทรง (เจ้าเก่า) (Not Member)
ปภพ
ปภพ
หมี่เป็ด ผู้ชายนัยน์ตาสนิมเหล็ก
หญิง
หญิง
นางสมทรง (เจ้าเก่า) (Not Member)
SUPERGiRL*