M-e-e P-e-d

ไม่ขอแตะในเรื่องทัศนะทางการเมืองนะครับ ตรงนี้เปิดกว้างให้ทั้งเหลืองทั้งแดง หรือสีอื่นๆ





ในส่วนของตัวกลอนนั้น  เริ่มต้นด้วยการเล่าเรื่องของ"เครื่องแบบ" ที่ถูกพับวางไว้เมื่อผู้สวมใส่นั้น

ได้เสียชีวิตแล้ว  ต่อด้วยบทที่สองที่โยงเข้าหากันกับบทแรก ทำให้คิดว่านี่เป็นเรื่องเล่าของคนใน

เครื่องแบบที่ตายไปคนนั้น และคิดว่าน่าจะเป็นทหาร

สองบทนั้นเป็นเรื่องเล่าจากมุมมองของผู้ใกล้ชิดคนตายผู้นั้น อาจจะเป็นลูกสาว ที่นั่งมองดูเครื่อง

แบบพ่อบนหิ้ง แล้วรำพึงรำพันไปถึงการบ้านการเมือง  ด้วยการบรรยายภาพนายพลที่ข่มขู่ผู้บังคับ

บัญชา,อดีตทหารพรานที่เข้าหาดีเจวิทยุชุมชน  โดยสอดภาพทหารกำลังหลักที่ตบเท้าเข้าเป็น

กำลังใจให้ผบ.ทบ.  และมีภาพการชุมนุมของคนเสื้อแดงในน้ำเสียงที่ผู้เขียนแบ่งข้าง,ตัดสินชัดเจน

แล้ว และข่าวสุดท้าย ผู้เขียนใส่ภาพของในหลวกับพระราชกรณียกิจ


ข่าวที่นำเสนอมีสองข้าง  โดยผู้เขียนเจตนาให้อ่านแล้วรับรู้ว่าผู้เขียนเลือกยืนข้างไหน  ก่อนที่จะ

จบลงด้วยการทอดถอนหายใจ และหวังว่าฝนคงจะตกหนักลงมาชะล้างอะไรบางสิ่งที่ผู้เขียนไม่พึง

พอใจ หวังว่าฟ้าหลังฝนคงจะสว่าง 

การเริ่มต้นด้วยภาพของชุดเครื่องแบบผู้ตาย โดยไม่จบหรือเดินเรื่องให้เห็นความสำคัญของบทเริ่ม

ทำให้เนือ้หาประเด็นของงานบิดพลิ้วไปเป็นอย่างอื่น ไม่ได้มีเป้าหมายในการเขียนตามพล็อตที่วาง

ไว้แต่แรก

และข่าวในเรื่องทุกข่าว ล้วนเป็นข่าวที่มีนำเสนอในหน้าหนังสือพิมพ์ทั้งสิ้น ผู้เขียนหยิบยกขึ้นมาทั้ง

ดุ้น แล้วจับใส่ปะติดปะต่อเข้าไป  สิ่งที่น่ากลัวก็คือการขาดการวิเคระห์ข่าวที่สื่อได้เลือกข้างยืน

อย่างเปิดเผย และนำเสนอข่าวเพื่อจุดมุ่งหมายบางอย่างโดยไม่สนวิธีการ ตามสำนวนแมวจะสีอะไร

ก็ได้ ขอให้จับหนูเป็นพอ 





น้ำพี้ต้องระลึกเอาไว้ ว่าการเขียนงานนั้น ไม่ใช่การเขียนตามข่าวที่ปรากฏตามสื่อ ไม่เช่นนั้นแล้ว

คนอ่านไปหา นสพ. มาอ่านไม่ดีกว่าหรือ? การเลือกข้างในชิ้นงานที่ปรากฏ ก็ยังไม่ใช่การวิเคราะห์

เนื้อข่าว หรือวิเคราะห์ประเด็นงาน แต่นักเขียนต้องวิเคราะห์เนื้องานของตนแม้ว่างานนั้นจะเขียน

ตามข่าวของสื่อ หมายความว่านักเขียนต้องรู้ประเด็นงานของตน รู้แก่นของเรื่อง รู้ธีมของงาน 


ชิ้นนี้น้ำพี่ใช้ทักษะที่มีอยู่พอสมควรเขียนออกมา  นับว่าฝีมือทักษะอยู่ในขั้นคงตัว แม้จะมีรอยตำหนิ

ตรงบทเริ่มต้นที่ไม่มีที่ทางในบทต่อๆมาก็ตาม เป็นชิ้นงานที่มุ่งเน้นเรื่องสะเทือนใจจากข่าวสารบ้าน

เมือง ผมรู้สึกเหมือนยังอ่านไม่จบ เหมือนน้ำพี้ยังขาดอะไรบางอย่างที่จะเขียนออกมา งานสะเทือน

อารมณ์ชิ้นนี้จึงลอยๆอยู่บนอากาศ วันไหนที่ตกผลึกมาพอแล้ว เขียนเรื่องนี้มาใหม่น่าจะสมบูรณ์กว่า

ครับ


ด้วยความคาดหวังจากน้ำพี้ ผมจึงต้องตีเล้กน้อยนะครับ

m16ปะทะm16
รอวันเลือดตกต่างแตกตื่น รอคืนเลือดฝนหล่นทั้งคืน รอปื้นเลือดปาดทั่วชาติไทย เมื่อตัวจริง อำนาจจริง! ปลดทิ้งคราบ ละเลงภาพสงคราม อีกครั้งใหญ่ คืนที่คอยวันที่รอ ทอดท้อใจ หลังจากนั้น-เหลือใดยังไม่รู้