คนเขียนคำ
คนเขียนคำ รำลึกการจากไปของกนกพงศ์ สงสมพันธุ์
ในคืนเยือกยังมีใครหรือเดินย่ำ
ในคืนค่ำยังมีใครอาลัยถวิล
ในถ้อยคำอ่อนหวานกังวานกวิน
ยังมีใครดื่มกินอยู่หนใด
(น้ำค้าง : กนกพงศ์ สงสมพันธุ์)
คมความคิดเรียงเป็นถ้อยร้อยบรรทัด
อุดมการณ์ยังฉายชัด ยังเคลื่อนไหว
ฉันไม่รู้โลกนี้ยังมีใคร
ยังอาลัยโหยหา ป่าน้ำค้าง
ยังมีใครลุกตื่นมาชื่นเช้า
โลกเร่งรีบเร่งเร้า เราแตกต่าง
ยิ้มเลือนลบ สุขเลือนลับ รักเลือนราง
คนรกเรื้อ ใจรกร้าง ราวนรก!
กนกพงศ์ โอ้-- กนกพงศ์!
โลกโหดร้ายดำรง สกปรก!
ร้างสำเนียงบรรเลงเพลงของนก
กนกพงศ์ คงตระหนก และตกใจ
หมื่นปีกนก อกสั่นพรั่นปีกยุค
กระพือรุกบุกย่ำยำยุคใหญ่
หมื่นเพลงร้องของเราเก่าเกินไป
หมื่นเพลงใหม่กลบกลืนเกินฝืนทน
โลกทั้งโลกโศกเศร้าเกินเข้าใจ
แยกเธอ-เขา-เรา-ใคร ให้สับสน
ใครแข็งค้านต้านวิถีธุลีทุรน
ก็ดวงใจแหลกป่นเกินทนทาน
กนกพงศ์ โอ้! โอ้! กนกพงศ์
โลกโหดร้ายเลวลง ฉันเจ็บกร้าน
จักก้าวย่างทางไหนทรมาน
คล้ายสังคมต่อต้านโลกด้านดี
ไม่มีใครลุกตื่นมาชื่นเช้า
ต่างเร่งรีบเร่งเร้าไปทุกที่
ไม่มีใครดื่มกินบทกวี
ป่าน้ำค้าง วันนี้ไม่มีคน
แต่โปรดจงรับรู้เถิดว่า...
ในคืนเยือกยังมีคนที่เดินย่ำ
ยังขับเคี่ยวเขียนคำอย่างเข้มข้น
แม้ว่าโลกรอบด้านเกินทานทน
ฉันดื่มกินกวีนิพนธ์อย่างทนทาน!
Relate topics
ณิศวร์ฐิตะ (Not Member)
วาลุกา มีนิง
หมี่เป็ด ผู้ชายนัยน์ตาสนิมเหล็ก
ผีเสื้อปีกบางฯ