M-e-e P-e-d

ช่างประชดประเทียดแดกดันนัก


ถึงจะอย่างไร นักศึกษาครูก็ต้องจบมาแล้วเป็นครู


เบ้าหลอมเด็กเป็นยังไง เด็กก็เป็นอย่างนั้น


เอาไปแปะที่คณะให้ได้อ่านกันให้ทั่วสิ

น้องเอ้อีริกครับ  ถ้าสาวๆทะเลาะกัน เด๋วพี่หมี่เข้าไปปลอบประโลมเอง

เรื่องจะทะเลาะกันตายไม่ต้องเป็นห่วงครับ
ถ้าเอาไปแปะไว้ที่คณะผมอย่างที่พี่หมี่ว่า อย่างมากก็แค่มีอาจารย์สองสามท่านผ่านมาอ่านแล้วบ่นอุบอิบสองสามพยางค์ แล้วก็ผ่านไปเท่านั้น
ส่วนที่เหลือเขาไม่เคยสนใจครับ ใครจะเขียนอะไรเขียนไป ไม่สนครับ
ผมลองมาแล้ว เขียนเรื่องสั้นเรื่องหนึ่ง ด่ากราดเกี่ยวกับการแต่งกายของ นศ.หญิง ลงวารสารฉบับหนึ่งของเอก (ผมเป็นบรรณาธิการเอง) มีคนอ่านแล้วด่ากลับอยู่ชั่วระยะหนึ่งแล้วก็เงียบ
ส่วนผู้บริหารที่อ่านเจอก็ตำหนิว่า "ไม่สมควร"
แต่นอกจากอาจารย์บางท่านเท่านั้น ที่บอกว่า "ดีนะ น่าจะเขียนอีกเยอะๆ"
และบางท่านบอกว่า "มันต้องอย่างงี้ เวลาชกมวยหมัดแย็บมันไม่โดน ต้องหมัดน็อค ถึงจะได้เรื่อง"

ไอ้กับพวกผมน่ะ พี่ไม่มีอะไรเหลือตั้งแต่แคมฟลอกแล้วล่ะครับ แต่กับน้องๆหนูๆพวกนี้น่ะ พี่ไม่คิดจะเหลือภาพพระเอกไว้บ้างรึไง ???

ขอเอาไปแปะที่คณะศึกษาศาสตร์น่าจะดีนะครับ ผมชอบนะบทนี้ มีสัมพันธบทกับงานคุณเนาวรัตน์ด้วย ชอบๆๆครับ

น้องจาวครับบ

ถ้าไม่พูดกับพี่เอ้หวานๆบ้าง

พี่ไม่ยอมจริงๆนะครับคนสวย !!!