M-e-e P-e-d

ถ้าหิ่งห้อยแวะทักแล้ว  อย่าลืมขอเลขสัก 3 ตัวด้วยนะ

โหยยยย พี่หมี่  นอกจากจะไม่อินกับบทกวีเค้าแล้ว ยังจะให้เค้าไปขอหวย จากหิ่งห้อยอีกแน่ะ แงๆๆๆ    แต่ก็เอาเถอะได้เลขเด็ดเดี๋ยวบอกพี่หมี่ด้วย


สวัสดีค่ะคุณ eric  อารมณ์เหงาๆหรือจะสู้อารมณ์รัก อิอิอิ ล้อเล่นนะคะ  ขอบคุณค่ะที่แวะมาเยี่ยมชม บทกวีเขียนขึ้นเมื่อวาน เนื่องจากอยากจะเขียนอะไรสักอย่าง แต่คิดไม่ออก รู้สึกขาดพลังงาน+แรงใจ อย่างไรไม่รู้

"บางขณะที่เรากลับมาสู่บ้าน"

1. แว่วจำเรียงเคียงคำลำนำว่า
เถิดจงคืนกลับมาสู่บ้านเก่า
เราเดินตามเสียงเพรียกใต้ร่มเงา
สู่ภาพและเรื่องเล่า เราอีกครั้ง

โมงยามแห่งธุลีฟุ้งในหมอก
ผีเสื้อหยอกเก้าอี้ที่เคยนั่ง
ฟังเสียงนกร่ายเพลงที่เคยฟัง
ลมละล้าละลังก่อนจากไป

ใช่แล้ว..ช่างอ้อยสร้อย
เหมือนมาคอยต้อนรับอยู่ใช่ไหม
โอ..สายลมแสนดีแสนสายใย
กล่าวอำลา ย่อมไม่ใช่เรื่องง่ายนัก

เราจะมิจากท่านไป
ขณะนี้สวนแห่งใจได้ประจักษ์
ที่แห่งใดเราเคยผ่านพิงพัก
มิได้สงบงามนัก เท่าแห่งนี้


ดูสิเมฆล่องละเล่น เหนือกระท่อม
ฝันของเราย่อมเยือนได้ทุกที่
หมื่นผีเสื้อโผบินจากกวี
สู่โพ้นโน้นมหานธีใสสะท้อน 


ใจของเรา ใจของท่าน อยู่ที่นั่น
ชั่วขณะตะวันสาดแสงอ่อน
แตะแต้มละอองคลื่นระเริงฟ้อน
แสนเม็ดน้ำปลิวว่อนเรืองระยับ


2.

กลับมาสู่อิสระอันนิรันดร์
จังหวะนั้นปีกนกได้กระหยับ
อาจเคยถูกจองจำ ถูกบังคับ
เปี่ยมสภาวะข้องขับ ในเบื้องลึก


จากบางด้านของโลกอันเซียวซีด
จากเสียงกรีดโหยไห้ในค่อนดึก
จากสงครามฆ่าคนอย่างโครมครึก
บางเสียใจจนสำนึกนั้นร่ำร้อง


เราควรอยู่ที่ไหนในโลกดี
ที่แดดกร้านเป็นที่แดดสวยส่อง
ที่ห้องหับมืดมิดเป็นสีทอง
ที่ครรลองเศร้าโศก เป็นโลกซึ้ง

เรากลับมาสู่บ้าน บ้านของเรา
สู่ความงาม ความเหงาอันคิดถึง
กลับมาหาความอ่อนหวานอันตราตรึง
พบว่าชั่วขณะหนึ่งเราสุขนัก


3.
เราจะมิจากบ้านไป
ผ่านคืนวันล่วงไกลใจล้าหนัก
นี่คือบ้านหลังสุดท้ายเราแนบพัก
และเราจะสลักคำมั่นไว้ 

กว่าเรา...จะย้อนคืนกลับมา
เนิ่นนาน เหว่ว้า และหวั่นไหว


......
....
...


28 มิถุนายน  4.26

จะเลยวันล่วงผ่านนานเท่าใด
จงประคองหัวใจคืนกลับมา ฯ