M-e-e P-e-d

แหะๆๆๆ ท่านน้าดินตาดีจริงๆๆ เวลาหนูอ่านทวน  ตั้งหลายรอบไม่เห็นเลย สงสัยเพราะอ่านจากความจำ  เดี๋ยวเติมให้ในบัดดล

เธอเป็นใครไยซุ่มซ่ามได้งามนัก
ช่างน่ารักจากหัวจรดหาง
อ้อหางคิ้วนะเธออย่าเผลอคราง
ซุ่มซ่ามอย่างพิถีพิถันกัลยาณี

ยามจะนั่งพลั้งพ้นก้นหล่นแหมะ
จะยิ้มทีเออแน่ะทำตาหยี
จะเดินเหินเมินหน้าจรลี
สะดุดโน่นสะเดาะนี่ทุกที (สินา)

ยิ้มอีกทีน้ำยายเธอไหยยืด
หนำซ้ำซืดซดคืนตื่นผวา
เนื้อแน่งนวลเนียนอิ่มยามพริ้มตา
แต่สองแก้มเลอะอะไรมา (ก็ไม่รู้)

นั่นปากนิดจมูกหน่อยค่อยน่าจูบ
เอามือลูบขยี้ซ้ำทำปากจู๋
อ้าว! ฟันหลออีกแน่ะแม่โฉมตรู
อย่างน่าดูยวนยีซะนี่กระไร

เธอเป็นใครไยซุ่มซ่ามเสียงามแท้
บอกเถอะแม่อย่าให้แลชะแง้ไหน
เนื้อเป็นปล้องร่องขาวช่างเร้าใจ
ลูกของใครขออุ้มล่ะนะตะเองฯ

เวลาที่อยากอ่านบทกวีเบาๆหวานๆโรแมนติก การได้อ่านงานของกวิสรานับเป็นความเต็มอิ่มหนึ่ง สวยทั้งคำทั้งภาพ แต่ความที่กวิสราเขียนแต่งานลักษณะนี้ จนสามารถคาดเดาได้ว่าเรื่องจะเป็นอย่างไร ให้ความรู้สึกประมาณไหน ก็ทำให้หมดเสน่ห์ไปได้โขอยู่ และที่สำคัญสำหรับคอกวีเพื่อชีวิต งานของกวิสราไม่อิ่มในแง่ของการอ่านเพื่อเกิดการขับเคลื่อนความคิด ไม่ได้มาดหมายให้กวิสราเขียนงานตามอย่างที่ผมอยากอ่านอยากเห็น เพียงแค่คิดว่าหากเธอเขียนงานที่ไม่หวานบ้าง น่าจะเป็นการพัฒนาวิธีเขียนไปอีกก้าวหนึ่งของเธอ